Suburbicon is eind jaren ’50 in Amerika de mooiste plek op aarde met zijn prachtige huizen, voorbeeldige gezinnen, goed aangeschreven scholen en sprankelende winkelcentra. Toch wordt dat ideale beeld aan het wankelen gebracht voor Gardner Lodge en zijn gezin als ze op een avond bruut worden overvallen in hun huis met noodlottige gevolgen. Maar hoe noodlottig zijn de gevolgen eigenlijk echt? Of gaat er meer schuil achter deze idyllische plek met zijn modelburgers? Als de avond vordert, komt de ware aard van de perfecte burgers naar boven en blijkt Suburbicon toch niet zo’n smetteloze plek te zijn als het wil doen blijken. Het is de vraag wie er overeind blijft in een avond vol wraak, geweld en boetedoening.

Een combinatie van humor, crime en mysterie. Het zijn de drie genres die Suburbicon heeft meegekregen, meestal weggelegd voor de Coen-Brothers die met meerde meesterlijke films zoals The Big Lebowksi en Fargo hebben laten zien dat deze genres prima te combineren zijn. Het mag dus geen verrassing heten dat ze voor deze film van George Clooney het script voor hun rekening hebben genomen, alleen rijst de vraag al snel op waarom ze het verhaal dan niet ook zelf wilden verfilmen. Geven ze Clooney gewoon een kans om een film met een Coens-sausje te maken? Of vonden ze het verhaal niet goed genoeg om zelf te regisseren? Het precieze antwoord zullen we nooit weten, maar na het zien van Suburbicon valt niet andere te concluderen dat vooral het tweede het geval zal zijn.

Suburbicon voelt in ieder geval wel als een film die de Coen broeders gemaakt zouden kunnen hebben. Hun gitzwarte humor en uiteenlopende personages zijn aanwezig en ook het verhaal is doorspekt met de bekende Coen-stijl. Toch is het niet genoeg om de film een aangename zit te maken, want echt lekker uit de verf komt het allemaal niet. Daarnaast helpt het ook niet dat Clooney het verhaal voor een andere film er doorheen heeft willen verweven. Althans, dat heeft hij geprobeerd, want van enige samenhang is namelijk geen sprake. Naast het verhaal over de familie Lodge die overvallen wordt met noodlottige gevolgen speelt er namelijk ook nog een verhaal over een gekleurd gezin dat in het ogenschijnlijk perfecte Suburbicon komt wonen en dagelijks te maken krijgt met pesterijen omdat de blanke burgers niet zitten te wachten op de familie Mayers. Het verhaal van dit gezin wordt zonder enige uitleg de film in geslingerd, hier en daar even aangetipt om vervolgens te eindigen in een heftige climax zonder inhoud. Want om de boel enigszins bij de kijker binnen te laten komen, zou het fijn zijn geweest als we ook meer over de Mayers te weten waren gekomen. Clooney lijkt nergens de moeite te nemen om ze te voorzien van een achtergrond en lijkt er teveel op te vertrouwen dat racisme hier voldoende voor de kijker is om bij de les te blijven. Een verkeerde aanname, zo blijkt.

Het is aan de ene kant wel begrijpelijk dat Clooney zijn film heeft willen uitbreiden, want als we eerlijk zijn, dan is het verhaal rondom de familie Lodge te weinig om een film alleen mee te kunnen vullen. Komt nog eens bij dat eigenlijk al vrij snel duidelijk is hoe de vork in de steel steekt en je daarom als kijker vurig hoopt op een climax die al je cliché gedachten in een ander daglicht zal zetten. Precies zoals je van de Coen broeders gewend bent. Vrij spijtig dus dat die een beetje uitblijft. Het enige wat eigenlijk echt duidelijk is na de aftiteling is de reden waarom de Coen broeders de film aan zich voorbij hebben laten gaan en Suburbicon een film is die in potentie veel in zich heeft, maar waar vrij weinig uitkomt. Wat dat betreft is de film een mooie metafoor voor het voorstadje waar het allemaal om draait: Het ziet er aan de buitenkant allemaal heel mooi uit, maar van binnen is het allemaal niet heel bijzonder.

Extra’s: Suburbicon zal het met doen met een kale Blu-ray release, al dat in dit geval misschien niet heel erg. Wel had een interview met regisseur George Clooney de film misschien in een positiever daglicht kunnen zetten.

Suburbicon is qua stijl een onvervalste Coens-film, maar kent inhoudelijk teveel tekortkomingen om net zo geslaagd te zijn als een film van de getalenteerde broers. Regisseur Clooney verweeft twee verhalen door elkaar om de boel interessanter te maken, maar verliest bij vooral het meest indrukwekkende verhaal de diepgang uit het oog waarmee een inhoudsloze vertelling overblijft. Het maakt Suburbicon tot een saaie en trage zit waar soms een fijne laag van gitzwarte humor doorheen sijpelt, maar die voor de rest nergens echt bijzonder weet te worden.

Met dank aan The Searchers i.s.m. Triple P Entertainment voor het recensie-exemplaar.