In de nasleep van het overlijden van Superman brengt overheidsfunctionaris Amanda Waller Task Force X bij elkaar, een team van gevaarlijke criminelen uit de Belle Reve gevangenis. Dit team, beter bekend onder de naam Suicide Squad, wordt onder leiding van kolonel Rick Flag geplaatst en krijgt een fikse strafvermindering beloofd in ruil voor hun deelname aan risicovolle missies voor de Amerikaanse overheid. Het te bestrijden gevaar komt van archeologe June Moone, die in de gedaante van Enchantress is bezeten door bovennatuurlijke krachten en de wereld wil vernietigen. Om ervoor te zorgen dat de criminelen niet ontsnappen, krijgen zij een micro-bom geïmplanteerd en dus staat er niet alleen veel op het spel voor de wereld, maar ook voor hun persoonlijk.

De filmwereld van superhelden wordt sinds 2008 geregeerd door de films die zijn verschenen in het Marvel Cinematic Universe. Een doorn in het oog van DC, die dan ook hard hun best doen om het DC Extended Universe van de grond te krijgen. Ondanks dat de eerste twee films, Man of Steel en Batman v Superman: Dawn of Justice, het financieel zeker niet slecht deden aan de box-office werden de film weinig enthousiast ontvangen door de critici. De focus verschoof dan ook al snel naar Suicide Squad en het moet gezegd worden dat met een regisseur als David Ayer, een grootse cast, Jared Leto als nieuwe Joker en een indrukwekkende eerste trailer de vooruitzichten veelbelovend waren.

Toch bleken helaas ook hier de eerste reacties vrij negatief. Een van de belangrijkste aspecten in een film als deze is een goede introductie van de karakters. Het gaat immers om een knotsgekke groep van badguys met een diversiteit aan gaven en capaciteiten. De groep wordt jammer genoeg enorm fragmentarisch geïntroduceerd en ook nog eens veel te kort waardoor het incompleet en afgeraffeld aanvoelt. Echter, wat het meest in het oog springt is één van de meest verschrikkelijke villains ooit! Als je je al stoorde aan het overacten van Jesse Eisenberg en Doomsday een CGI wangedrocht vond van ongekende proporties, kan je je borst spreekwoordelijk nat maken met Enchantress. Zij wordt gespeeld door Cara Delevingne, een vrouw die vaker de catwalk heeft gezien dan een filmset en hier duidelijk de zwakste schakel is. Het overgrote deel van de film is haar motief vrij vaag tot het moment dat ze letterlijk haar weinig vernieuwende plannen uitspreekt om de wereld over te nemen.

Gelukkig staat daar qua casting wel wat positiefs tegenover. Zo is het absoluut genieten geblazen met Harley Quinn, een heerlijke rol van Margot Robbie. In iedere scene steelt zij de show en ze is er dan ook hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor dat de film niet volledig mislukt is. Ook Will Smith lijkt langzaam weer in zijn vorm van weleer te komen als Deadshot, ook al kan hij met deze rol zo door naar de set van Bad Boys III. Over de veelbesproken rol van Jared Leto als The Joker valt in principe weinig te vertellen. Zijn bijdrage beperkt zich tot enkele cameo’s en het is goed voor te stellen dat Leto allesbehalve tevreden is met het eindresultaat. Zijn vertolking van The Joker smaakt wel naar meer, waarbij hij zich presenteert als een verknipte tussenweg van de vertolkingen van Jack Nicholson (Batman, 1989) en Heath Ledger (The Dark Knight, 2008).

De film probeert enkele van zijn karakters wel naar voren te stuwen in een poging wat diepgang te creëren, maar dit resulteert vooral in geforceerd sentiment. De zogenaamde emotionele scenes van Deadshot werken niet en vertoonde oorsprong van de romance tussen Harley en Joker is echt onacceptabel bij dergelijke DC iconen. Als we dan ook nog mee moeten leven met misbare karakters als Diablo en Katana komt de balans van de film wel erg schreef te staan. Suicide Squad lijkt te willen afwijken van de serieuze toon van de eerste twee films in het DC Extended Universe, maar alles wat de trailer beloofde op dat vlak is ook het enige dat in de film is beland. Wel is de soundtrack een schot in de roos, zo opent de film sterk met de klassieker House of the RIsing Sun en horen we verder de nodige klassiekers of variaties daarop voorbij komen.

Extra’s: Voorzien van een mooie sleeve is deze uitgave van Suicide Squad voor het oog zeer fraai te noemen. Ook qua inhoud stelt deze release zeker niet teleur. Zo is naast de bioscoopversie van 122 minuten ook de extended cut te bekijken van 134 minuten. Helaas voegt dit niet zoveel toe als waar fans wellicht op hoopten na het horen van de berichten over enigheid betreft de montage.
∙ Task Force X: One Team, One Mission (22:08)
∙ Squad Strength and Skills (8:37) Zie hoe de cast zich voorbereidde op de fysiek uitdagende rollen die zij hier vertolken.
∙ Joker and Harley: The “IT” Couple of the Underworld (13:50) Een diepere focus op dit opmerkelijke liefdeskoppel.
∙ Chasing the Real (9:10) In gesprek met David Ayer over hoe hij de onwerkelijke wereld van deze film tot leven wist te brengen.
∙ Armed to the Teeth (11:15)
∙ The Squad declassified (4:06)
∙ This is Gonna Get Loud: The Epic Battles of Suicide Squad (10:25)
∙ Gag reel (1:52) De bekende blooper-compilatie.

Suicide Squad is een nieuwe poging van DC om zo snel mogelijk de inhaalslag met Marvel te maken, maar weet dit niveau nergens te halen. Er is voldoende potentie aanwezig en ook deze film is voor de liefhebbers zeer vermakelijk te noemen, maar het begint er meer en meer op te lijken dat wat DC probeert te realiseren gewoonweg onmogelijk is. Waar ons visueel uitbundige actie en intense strijd werd beloofd is de film rommelig gemonteerd en over het geheel genomen weinig vernieuwend te noemen. Het blijft hopen dat DC hun zaakjes op orde krijgt, maar de vrees is er ondertussen zeker dat ook aankomende producties als Wonder Woman en Justic League niet het potentieel benutten dat ook dit universum (nog steeds) heeft.

Met dank aan Warner Bros. Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.