Twee jaar lang heeft Bruce Wayne de straten van Gotham City bewaakt als de Batman. Hij is een schrikbeeld voor criminelen geworden en heeft zo de duistere kant van de stad leren kennen. Die duistere kant krijgt een nieuwe dimensie als tijdens Halloween Don Mitchell Jr., de burgemeester van Gotham City, wordt vermoord door een seriemoordenaar die zichzelf The Riddler noemt. Het is het begin van een reeks sadistische moorden op de elite van Gotham, waarbij een spoor van cryptische aanwijzingen Batman en het Gotham City Police Department (GCPD) leiden naar de onderwereld. De aanwijzingen leiden naar Iceberg Lounge, een club die beheerd wordt door Oswald “Penguin” Cobblepot, die werkt aan de hand van gangster Carmine Falcone. Als het bewijs duidelijkere vormen begint aan te nemen, komen de grootse plannen van Batmans’ tegenstander aan het licht.

Batman is een van de meest geliefde superhelden uit het DC Comics Universe. Het zorgt ervoor dat we de Dark Knight in een grote verscheidenheid aan films zijn tegengekomen. Het meest bekend zijn de interpretatie uit de jaren 60 met Adam West als Batman, die uit de jaren 80 en 90 van Tim Burton en Joel Schumacher en natuurlijk de fenomenale The Dark Knight- trilogy van de hand van Christopher Nolan. Al vrij snel nadat Nolan zijn trilogie had afgerond dook Batman opnieuw op, ditmaal in het DC Extended Universie. Eerst nog naast Superman in Batman v Superman: Dawn of Justice, maar later ook als onderdeel van Justice League. In 2014 werd onthuld dat er ook plannen waren voor een stand-alone Batman film met Ben Affleck niet alleen in de hoofdrol, maar ook als schrijver en regisseur. Ondanks dat Affleck, samen met zijn schrijfpartner Geoff Johns, een eerste versie van het script klaar hadden in 2016 kwam de film nooit van de grond. In eerste instantie trok Affleck zich terug als regisseur, naar eigen zeggen om zich te focussen op zijn rol als Batman, maar later bleek dat hij het tijd vond het project over te dragen. Exit Ben Affleck.

Begin 2017 kwam Matt Reeves in beeld om zowel de rol van (co)schrijver als regisseur van Affleck over te nemen. Hij flirtte nog even wat met de eerdere plannen van Warner Bros. en Affleck, maar besloot al snel dat dit niet de film was die hij wilde maken en hij koos ervoor om een jongere acteur te casten voor de rol van Batman. Er stonden flink wat namen op de shortlist, maar ondanks dat hij niet wist of hij de rol zou accepteren, schreef Reeves de rol al met Robert Pattinson in zijn hoofd nadat hij hem zag in Good Time. En ook voor de wereld waarin zijn Batman zich zou moeten bewegen had Reeves een duidelijke visie voor ogen. Voor de rest van de cast verzekerde Reeves zich van een aantal behoorlijk grote namen. Zo tekende Jeffrey Wright voor de rol van James Gordon, is Paul Dano te zien als The Riddler, Andy Serkis als Alfred Pennyworth, is Colin Farrell haast onherkenbaar als The Pengiun en is John Turturro te zien als maffioso Carmine Falcone. Als vrouwelijk tegengewicht tussen al die mannen is er een belangrijke rol weggelegd voor Zoë Kravitz, die werd gecast als Seline Kyle aka. Catwoman. Leuk detail hierbij is dat ze Catwoman al eerder van stem voorzag in The Lego Batman Movie.

Het eerste wat opvalt aan The Batman is dat het allemaal behoorlijk duister is. Terwijl een voice-over de beelden van commentaar voorziet, het geheel doet bij momenten wat denken aan Blade Runner, wordt in rap tempo het Gotham van Reeves’ visie geschetst. Gezien de speelduur van krap drie uur zou je wellicht verwachten dat er eerst van alles opgebouwd zal worden, maar eigenlijk belanden we direct bij het eerste slachtoffer van The Riddler. De sfeer is gezet. Een sfeer die overigens nog eens benadrukt wordt door de aanwezige doch uitstekende score van Michael Giacchino. Het verhaal ontwikkelt zich vervolgens als een film noir, al laat de film juist op het detective gebied wel de nodige steken vallen. Zo komen nog maar weer eens de bekende personages voorbij en ondanks dat het allemaal een wat realistischere benadering heeft, zijn er eigenlijk weinig verrassingen te vinden in de uitwerking van het verhaal. Een beetje ‘style over substance’ dus in dit geval. Dat de film richting het einde toe toch indruk weet te maken komt dan ook niet zozeer door de wendingen, maar vooral door het uitstekende acteerwerk. Zo levert de in eerste instantie achter een soort Nazi-gasmasker verstopte Paul Dano werk van de bovenste plank, waarbij het veelzeggend is dat hij op zijn engst is als hij reeds gevangen is en ontdaan van zijn aparte pak. Een pak dat overigens in niets lijkt op het The Riddler pak waar Jim Carrey mee rondliep in Batman Forever. Het is het grote verschil tussen een comic-benadering en de realistische duistere toon die Reeves verkiest.

The Batman is een duistere, visueel indrukwekkende film noir die geen grote verrassingen kent, maar wel kan leunen op een indrukwekkende cast. Al direct vanaf de eerste minuut laat regisseur Matt Reeves geen misverstand bestaan over zijn gekozen benadering voor deze film. Verwacht geen comic-verfilming, maar eerder een film die de duistere lijn van Christopher Nolans’ The Dark Knight-trilogie nog een stapje verder doortrekt. Als kijker trek je dan ook al snel de conclusie dat er waarschijnlijk weinig scènes zullen zijn met daglicht, iets dat zeker uitkomt. Toch ziet het er allemaal fantastisch uit. En ook Robert Pattinson doet het goed als Batman, iets wat mensen die hem de laatste jaren een beetje gevolgd hebben niet zal verbazen. Toch is het de weinig productieve Paul Dano die hier de show steelt. Waar Colin Farrell verstopt gaat achter een enorme lading make-up, heeft Dano naast zijn talent weinig nodig talent om de kijker de stuipen op het lijf te jagen. Het maakt dat The Batman misschien niet verrast qua verhaal, maar zeker indruk maakt met de vormgeving en daarbij gesteund wordt door een sterke cast en een uiterst fraaie score van Giacchino. Naar verluidt is deze film het begin van een nieuwe trilogie, losstaand van het DCEU en smaakt het wat ons betreft zeker naar meer.