Laat je meenemen naar de intieme opnamesessies van de band tijdens een keerpunt in de muziekgeschiedenis. Zie de warmte, de vriendschap en de creatieve genialiteit die de nalatenschap van de iconische band The Beatles definieerde. Voor deze documentaireserie kreeg regisseur Peter Jackson als eerste in vijftig jaar toegang tot deze privéfilmarchieven. Met zijn team van Weta Digital, waarmee hij eerder beelden uit de Eerste Wereldoorlog tot leven bracht, digitaliseerde hij uren aan ongezien beeld- een audiomateriaal. Kijk mee achter de schermen hoe het viertal 14 nieuwe nummers schrijft en repeteert, met daaronder nummers en andere klassieke composities van de laatste twee albums ‘Abbey Road’ en ‘Let It Be’, om uiteindelijk met veel haken en ogen toe te werken naar hun eerste liveoptreden in jaren; het onvergetelijke dakconcert in Savile Row in Londen.

Let It Be is een documentaire van The Beatles uit 1970, waarvoor vele uren aan materiaal werd opgenomen. De opnamesessie werden de Get Back-sessies genoemd, omdat het de bedoeling was dat The Beatles terug zouden gaan naar hun roots; het live spelen van muziek. Nieuwe nummers zouden ontstaan en oude favorieten werden gespeeld. De climax van de film zou een liveoptreden van, het eerste in 3 jaar tijd. Echter, de constante aanwezigheid van de camera’s en het feit dat The Beatles, in tegenstelling tot de voorgaande albums, alles samen wilden doen, legde echter veel druk op de muzikanten. De spanningen liepen in bepaalde situaties dusdanig hoog op, dat veel van de betrokkenen met weinig plezier terugkijken op het project. In plaats van een document van een groep van wereldformaat, die toewerkte naar een groots liveoptreden, was het meer een document van een supergroep die op zijn laatste benen loopt en kapot gaat aan onderlinge spanningen.

Alle opnames verdwenen in kluizen en werden het mikpunt van bootleggers, wat ervoor zorgde dat de audio-opnames hun weg vonden naar de fans, overigens veelal inferieure kwaliteit. Voor de vijftigste verjaardag van het album werd aan Peter Jackson gevraagd of hij een nieuwe documentaire wilde maken, vooral ook om het beeld te herstellen wat door de Let It Be-documentaire zo versterkt werd. Het plan groeide uit tot de driedelige serie die afgelopen dagen op Disney+ in première ging. Een serie samengesteld uit meer dan 60 uur aan ongezien beeldmateriaal dat in januari 1969 werd gefilmd door Michael Lindsay-Hogg en uit meer dan 150 uur aan ongehoord audiomateriaal. Het resulteert in deze bijna acht uur (!) durende documentaire en het moet gezegd worden dat Jackson en Weta Digital fantastisch werk hebben geleverd. We krijgen een veel beter beeld van wat zich allemaal rond de sessies heeft afgespeeld en ondanks de camera’s kunnen we eigenlijk niets anders concluderen dat het vooral de tijdsdruk en de verwachtingen, in de eerste plaats van hunzelf, waren die de band parten speelden.

De documentaire is opgesplitst in drie delen, waarin januari 1969 geheel chronologisch behandeld wordt. Zo krijgen we aan het begin een kleine cursus Beatles-mania, maar schakelen we al snel over naar de Twickenham Studios, waar het viertal neerstrijkt om in drie weken 14 nummers en een show te voltooien. De druk zit er gelijk vol op, want niet alleen de studio op korte termijn nodig voor Peter Sellers-vehikel The Magic Christian, ook drummer Ringo Starr heeft een rol in de film. Waar de heren aan het begin van het project nog fris en fruitig ogen, slaat al snel de verveling toe. Ook lijkt er al direct weinig animo om ver te reizen voor het uiteindelijke concert. Zo wordt plannen voor een concert op een oceaanstomer en een concert in een amfitheater in Libië direct afgevuurd. Toch toont McCartney zich wel de motor van de band, zij het wat dwingend. Na een week in de Twickenham Studios gooit Harrison de knuppel in het hoenderhok en stapt op. Het tweede deel begint met de gesprekken met Harrison om hem terug te halen en de sessies worden verplaatst naar Apple Studios.

In de Apple Studios wordt al snel het plezier weer teruggevonden, waarbij ook hun muzikale leider George Martin weer meer in beeld komt. Al jammende behandelt de band de nodige klassiekers en langzaam krijgt ook het nieuwe werk steeds meer vorm. De leegte die daarbij optreedt en zorgt dat alles bijna weer stilvalt wordt uiteindelijk ingevuld door Billy Preston, een bevriende muzikant die in eerste instantie voor de gezelligheid langskomt, maar uiteindelijk door zal gaan als het vijfde bandlid. In het derde en afsluitende deel staat voor het legendarische rooftop concert, dat hier in al zijn glorie en volledigheid getoond wordt. Het geheel is smullen voor de fans van de band, al gebied de eerlijkheid te zeggen dat het voor menig ander die zichzelf geen fan wil noemen het allemaal toch wat aan de lange kant is. Enerzijds zie je nummers ontstaan en zich ontwikkelen, maar voor een ander is het wellicht nóg weer een Don’t Let Me Down of I’ve Got a Feeling. Toch gaat alle lof naar Peter Jackson en zijn team, die met dit project een mooi beeld weet te scheppen van de bedoeling achter alles. Ook weet hij het beeld van een band op zijn laatste benen enerzijds te bevestigen, ze zijn de band ontgroeit en willen allen hun vleugels uitslaan, maar aan de andere kant zien we veel plezier en onderstreept alles juist hun vriendschap.

The Beatles: Get Back is een fenomenaal kijkje over de schouder van een van de invloedrijkste bands uit de geschiedenis van de popmuziek. Het blijft fascinerend om te zien hoe goed de vier leden van de band allen waren en wat hun inbreng was. Net zo interessant is hoe hun ego’s zijn gegroeid en dat de band meer en meer in de weg begint te zitten. Het uit elkaar gaan is een logisch gevolg, al laat deze documentaire zien dat er nog flink wat plezier werd beleefd. Als je vervolgens bedenkt dat men na deze minder ervaring zich nog op wisten te richten voor klapstuk Abbey Road weet je dat de heren als band op hun creatieve hoogtepunt zaten. Wat ook opvalt is hoe de uiteindelijk remixen van producer Phil Spector hier volledig genegeerd worden. Een beeld dat recent ook al werd rechtgezet met een remix, onder leiding van Giles Martin, als onderdeel van een vrijwel volledige release van Let It Be. De meest gehoorde kritiek was het ontbreken van een het rooftop concert, maar dat wordt met deze documentaire helemaal goedgemaakt. Alles klinkt als een klok en ziet er werkelijke fantastisch uit. Of de originele Let It Be-documentaire nog eens opduikt is nog maar zeer de vraag, maar wat we hier voorgeschoteld krijgen is misschien nog wel beter. The Beatles: Get Back is wellicht wat lang voor de gemiddelde fan, maar heel veel om van te smullen voor ieder die al jaren vraagt om herziening van al het beschikbare materiaal.