De jonge Mae Holland heeft een suffe baan bij de klantenservice van een bedrijf en maakt weinig spannende dingen mee in haar leven. Daar komt echter verandering in als haar beste vriendin Annie voor haar een sollicitatie regelt bij het grootste en machtigste internetbedrijf ter wereld: The Circle. Het bedrijf heeft een universeel besturingsprogramma ontwikkelt wat er voor zorgt dat alle sociale media, online aankopen en ander betalingsverkeer aan elkaar worden gekoppeld zodat ieder slechts één online identiteit heeft. Mae kan haar geluk niet op als ze daadwerkelijk wordt aangenomen en zich onderdompelt in een nieuwe, spannende en snelle wereld. Maar al snel komt Mae erachter dat privacy een probleem gaat vormen en lijken de goede bedoelingen van The Circle te verkeerde kant op te gaan. Is Mae bereid om alles op te geven voor dit nieuwe tijdperk?

Dat de online ontwikkelingen zich in rap tempo opvolgen en we tegenwoordig nog nauwelijks de deur uit gaan voor onze benodigdheden zal niemand ontkennen. Hoe makkelijk is het immers dat alles met een simpele muisklik te regelen is? Maar is deze ontwikkeling wel echt zo goed voor ons als we allemaal denken? Of staat onze privacy wellicht meer op het spel dan we vermoeden? Want waarom weet Facebook bijvoorbeeld precies waar mijn interesses naar uitgaan als ik via hun portaal daar nooit echt naar gezocht heb? Het zijn vragen die schrijver David Eggers in zijn gelijknamige boek uit 2013 trachtte te beantwoorden door net even een stapje verder te gaan dan het punt waar we ons op dit moment bevinden. Daarbij velt Eggers overigens geen oordeel, maar laat dit vooral aan de lezers zelf over. Daarmee zorgde het boek al voor de nodige stof tot nadenken over onze huidige cultuur en eigenlijk kan hetzelfde gezegd worden over de verfilming.

Kijkers die het boek van Eggers hebben gelezen zullen op sommige moment vreemd opkijken. Eggers verzorgde, samen met regisseur James Ponsoldt, zelf het scenario voor de film en wijkt op veel punten af van zijn eigen boek. Ongetwijfeld een bewuste keuze, want de dikke pil van meer dan 500 pagina’s laat zich immers moeilijk omzetten in een verfilming van nog net geen twee uur. Bovendien houdt Eggers het verhaal van de film meteen ook een stuk frisser voor mensen die wel bekend zijn met het boek, al blijft de essentie van zijn verhaal ook hier fier overeind staan. Ook hier maakt Mae dus grote en succesvolle stappen binnen het machtige bedrijf, maar komt al snel achter de keerzijde van alle sociale aandacht die hierop volgt. Want is het wel zo verstandig om al onze gegevens toe te vertrouwens aan één internetbedrijf en onze privacy volledig op te geven? Het maakt de film hiermee eigenlijk net zo plezierig als het boek al valt er wel het één en ander op de film aan te merken.

Zo kent ook de film, net als het boek, de nodigde subplotjes. Deze worden in het boek netjes verder uitgediept, maar blijven in de film wat aan de vlakke kant. Daardoor voelen sommige passages als niet helemaal afgerond en lijken deze verder weinig aan het hoofdverhaal toe te kunnen voegen. Het zijn juist die zaken die het boek net iets intenser maken dan de verfilming, maar storen doet het gelukkig ook weer niet. Hierdoor blijft de focus namelijk op de basis van het verhaal gericht en blijft het tempo er de volledige film lekker inzitten zonder dat de kijker verschillende balletjes omhoog dient te houden om alle touwtjes bij de finale aan elkaar te kunnen knopen. Daarnaast doet Eggers met de film iets wat hij in het boek nou juist probeerde te vermijden: vragen beantwoorden. Daar waar de lezer na sommige zinnen vertwijfeld achterbleef en zelf mocht raden naar de afloop of precieze toedracht van verschillende gebeurtenissen, worden deze in de film wel uitgestippeld. Hiermee krijgt de film toch een soort Hollywood-sausje met zich mee wat wellicht beter achterwege gelaten had kunnen worden om de film tot een echt meesterwerk te maken.

The Circle toont ons, net als het gelijknamige boek, een blik op de niet zo verre toekomst waarbij al onze gegevens online worden opgeslagen en hoe onze privacy hier onder te lijden zal hebben. Of het echt ooit zo ver zal komen is uiteraard de grote vraag, al voelt het na het zien van de film toch ietwat vervelend om je social media te checken. Daarmee roept de film dezelfde vragen op als het boek en zal ongetwijfeld voor de nodigde discussie gaan zorgen. Want bevinden we ons wellicht al dichter bij het beeld dat de film schetst dan we nu denken? Het maakt The Circle een meer dan prima thriller die wellicht met wat minder niet afgeronde subplotjes en zonder een ietwat geforceerde einde wellicht net wat beter uit de verf was gekomen om echt goed te beklijven.