In het jaar 1994 is de wereld in puin door een strijd tussen de mensheid en kunstmatige intelligentie. De mensen die stierven zijn begraven en de verslagen robots zijn verbannen naar een verboden zone in de zuidwestelijke woestijn. Terwijl de resterende mensen de samenleving opnieuw proberen op te bouwen zonder hulp van de mechanische wezens, is de jonge Michelle op zoek naar haar verloren gewaande broer. De tiener wordt tijdens haar zoektocht vergezeld door een lieve maar mysterieuze robot en de excentrieke Keats, een oorlogsveteraan die vrachtwagenchauffeur geworden is.

Met maar liefst een budget van 320 miljoen dollar op zak, mag The Electric State zich tot een van de 16 duurste films ooit gemaakt rekenen. En het daarna maar gek vinden dat een streamingdienst als Netflix zijn abonnementsprijzen constant maar omhoog blijft schroeven. Met een dergelijk absurd bedrag gaan de verwachtingen natuurlijk wel hoger liggen dan dat je met een film met een kleiner budget doet. Toch is het riskant, want hoewel er uitzonderingen daargelaten zijn, zijn Netflix-producties zelf nooit heel erg goed te noemen. Qua series ligt het niveau altijd wel hoog bij Netflix, maar op filmgebied is het heel wisselvallig. Aan de casting ligt het niet, want de film wordt gebracht met namen als Chris Pratt, Millie Bobby Brown, Woody Harrelson en Ke Huy Quan. Regisseurs van dienst zijn Anthony en Joe Russo, die al met heel veel succes samen Captain America: The Winter Soldier, Avengers: Infinity War en Avengers: End Game aan de man brachten, dus de papieren zijn dan weer wel goed voor deze film.

De trailer alleen al triggert eigenlijk wel om te kijken, want het ziet er allemaal mooi en gelikt uit wat we daarin te zien krijgen. Millie Bobby Brown, die de rol van Michelle speelt in de film, omschreef de film als een live-actionversie van WALL-E uit 2008 en gezegd moet worden dat ze ergens in de verte wel een goed punt heeft. Wat grappig is, is dat de opstand tegen de robots in het verleden begint. Normaal kiezen makers ervoor om de setting van een dergelijke film in de (nabije) toekomst te laten plaatsvinden om zo de geloofwaardigheid iets te kunnen opkrikken, maar men begint hier eigenlijk in 1990 in een alternatieve wereld en het is op dat vlak prima uitgewerkt, want de setting werkt prima in de film. Als in de post-apocalyptische setting in 1994 de mensheid dun bezaaid raakt en het bezitten van robots verboden is, komt Michelle een robot tegen waarmee ze al snel een hechte band krijgt en mee gaat op avontuur, op zoek naar haar verdwenen broer.

Het enige puntje van kritiek is dat de film met iets meer dan twee uur toch iets te saai en langdradig wordt op sommige punten. Wellicht had een klein kwartiertje tot twintig minuten korter de film geen slecht gedaan, hoewel er ook weer gezegd moet worden dat dit voor de rest geen hele grote afbreuk aan de film doet. Er wordt genoeg entertainment geboden wat dat betreft om fier overeind te blijven en dat maakt dat de film echt wel geslaagd genoemd mag worden. Dat maakt het ook meteen erg jammer dat een megaproductie als deze niet een release heeft gekregen in de bioscoop, maar direct op Netflix belandde. Uiteraard is dit wel logisch, omdat het een eigen productie is , maar juist films van deze omvang horen gewoon eerst in een bioscoop te belanden, want alleen op effectenniveau is de film al een trip naar een bioscoop waard. Dat maakt het ook vaak wel jammer dat dit soort films ook geen of heel gelimiteerd een home entertainment-release krijgen, want dit is wel een film die het voor de verzamelaar waard is om op fysiek media te kunnen kopen.

The Electric State is wat topzwaar qua speelduur, maar biedt gelukkig genoeg entertainment om dit de film te vergeven. Met een budget van maar liefst 320 miljoen dollar trekken regisseurs Anthony en Joe Russo alles uit de kast voor streamingdienst Netflix. De cast liegt er ook niet om, want met namen als Chris Pratt, Millie Bobby Brown, Woody Harrelson en Ke Huy Quan is er genoeg talent aan boord en wie de trailer van de film ziet, weet dat het qua effecten meer dan goed zit. Verhaaltechnisch is het aan de jeugdige kant, maar dit werkt prima in een film die zich in een alternatieve tijdlijn van de jaren 90 afspeelt. Het blijft jammer dat een film als deze niet in een bioscoop belandt, zeker gezien het enorme budget dat deze megaproductie heeft gekost. Voor Netflix-abonnees natuurlijk prettig, alleen is het niet zo gek met dit soort bedragen dat het abonnementsgeld van Netflix constant omhoogschiet. Maar deze film is het zeker waard om te kijken.