In een retrofuturistische wereld vol jaren 60-sfeer leven de Fantastic Four, een familie bestaande uit: Reed Richards/Mister Fantastic, Sue Storm/Invisible Woman, Johnny Storm/Human Torch en Ben Grimm/The Thing. Deze familie komt voor hun grootste uitdaging tot nu toe te staan die ze te verduren krijgen. Ze worden gedwongen om hun rol als helden te combineren met de kracht van hun familieband wanneer ze de Aarde moeten verdedigen tegen een allesverslindende ruimtegod genaamd Galactus en zijn mysterieuze Herald, de Silver Surfer. En alsof Galactus’ plan om de hele planeet en iedereen erop te vernietigen nog niet erg genoeg is, wordt de situatie plotseling ook nog eens erg persoonlijk.

In 2005 kregen we al de eerste Fantastic Four film te verwerken, maar dit was toch niet al te best te noemen. Wonderbaarlijk genoeg kreeg deze film wel een vervolg in 2007 met de subtitel The Rise of the Silver Surfer, maar het werd er echter niet beter op. In 2015 werd er wederom gepoogd een nieuwe groots opgezette film rond de Fantastic Four te maken, en men zette een flinke cast op poten met onder andere Miles Teller en Michael B. Jordan, maar wat we te zien kregen was ronduit beschamend te noemen en simpelweg niet om aan te gluren. Driemaal is scheepsrecht, moet men gedacht hebben, en nu, tien jaar later, krijgen we met deze film te maken. Disney en Marvel lijken het over een iets andere boeg te gooien, en de trailer is hoopgevend, moet er gezegd worden. Wederom wordt er een aardige cast aan de film toegevoegd, met onder andere Pedro Pascal en de steeds populairder wordende Joseph Quinn. Met angst en beven wordt de film toch de kans gegeven, en hopelijk gaat het ditkeer wel goed en krijgen we geen herhaling van de vorige films te verwerken.

Gelukkig is driemaal scheepsrecht in dit geval, want deze film rond de fantastische vier is top entertainment, en het lijkt er toch echt op dat Marvel eindelijk weer de weg omhoog gevonden heeft. Na Avengers: Endgame uit 2019 was er amper een fatsoenlijke Marvel-film meer te vinden. De laatste paar films zijn echt weer goed te noemen, en Marvel lijkt zoekende naar een schurk die Thanos kan doen vergeten. Nou, we willen niet zover gaan dat dit nu ook daadwerkelijk gebeurt, maar er is structuur aan het komen, en Fantastic Four speelt daar perfect op in. De aparte 60’s vibe in een moderne wereld werkt erg goed en voelt heel surrealistisch aan op een positieve manier. Doordat de film op een erg nette twee uur is gehouden, voelt het geheel natuurlijk en goed aan. Nergens lijkt de boel te worden opgerekt, en de opbouw van het verhaal is bijzonder goed te noemen. Pedro Pascal doet zijn ding weer en vertolkt echt een prima rol als Reed Richards. Toch is het Joseph Quinn die de show wel steelt in de film als de Johnny Storm die de komische noot in de film brengt.

De film zit vol actie, en dat begint al vrij vroeg in de film. Je verveelt je echt geen seconden, maar als Silver Surfer ten tonele verschijnt, begint het pas echt los te barsten. Toch nemen de makers weer een flink risico, want Silver Surfer is ditmaal een vrouw, en het wordt nog maar de vraag of alle fans dit gaan pikken natuurlijk. In mijn geval werkte het prima en paste het perfect in het verhaal. Wellicht dat dit misschien komt omdat ik niet echt bekend ben met de comics en eigenlijk meer van de Marvel-films ben als het op echte kennis uit het Marvel-universum aankomt. Hoe dan ook, het blijft een risico, en juist een maatschappij als Disney staat er bekend om dit soort rariteiten in bestaande film- en seriereeksen te stoppen, het welbekende ‘woke’ concept. Gelukkig voelt dit in deze film dus niet zo aan. De superschurk Galactus is overigens de hoofdschurk en ziet er echt fantastisch uit. Galactus is een kosmisch wezen die ook wel de ‘Devourer of Worlds’ wordt genoemd. Nou, als dat nog niet angstaanjagend klinkt, is er niks dat meer is natuurlijk. Het uiteindelijke eindgevecht is smullen, en uiteraard krijgen we weer twee after credits te verwerken, dus we blijven weer zitten als de aftiteling begint te rollen. Nou is de eerste after-credit wel een belangrijke, maar degene die na de aftiteling komt is niet meer dan grappig en volledig niet belangrijk.

Fantastic Four: First Steps is echt een geslaagde film geworden met een enorm hoog entertainmentgehalte. De 60’s vibe die de film heeft werkt goed en voelt soms surrealistisch aan op een positieve manier. Er wordt wel een flink risico genomen door Silver Surfer ditmaal een vrouw te maken, maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het gewoon goed werkt in deze film. Galactus is echt een toffe schurk, en juist omdat hij oppermachtig is, voelt het weer eens aan dat we met een superschurk te maken hebben die niet echt te verslaan is, en dat is al sinds Thanos niet meer voorgekomen. De film voelt natuurlijk aan met zijn nette speelduur van twee uur, en dit zorgt ervoor dat het tempo niet te laag en niet te hoog ligt. Pedro Pascal is de grote naam, maar het is toch wel Joseph Quinn die de show steelt in de film als de stoere maar dommige Johnny Storm. Het Marvel-universum lijkt nu dan echt de weg weer omhoog te hebben gevonden, en eindelijk kijken we dan weer uit naar Avengers: Doomsday, die volgend jaar in de bioscopen gaat komen.