Halley woont samen met haar zes jaar oude dochter Moonee in een budget motel dat langs één van de meest commerciële strips van de toeristenstroom naar Disney World ligt. Halley leeft grotendeels van de welvaart, heeft weinig respect voor mensen en een flinke attitude die ze heeft doorgegeven aan Moonee. Hoewel het beleid van het motel niet bedoelt is voor verhuur voor de lange termijn, heeft Bobby, de hotelmanager, regelingen getroffen voor mensen als Halley om daar te wonen omdat Bobby zich realiseert dat er voor veel huurders geen andere plek is om te wonen. Hij heeft tevens een zwak voor de jonge kinderen zoals Moonee en tolereert veel van hun gedrag en kattenkwaad, zolang het de inkomsten vanuit de toeristenindustrie niet beïnvloedt. Als de zomer aanbreekt worden Moonee en haar vrienden steeds meer aan hun lot overgelaten. Halley begint systematisch te vervreemden van de mensen die haar onofficiële steun zijn en lijkt steeds extremere maatregelen te nemen om het leven te behouden dat ze met Moonee leidt.

In 2015 brak regisseur Sean Baker door met zijn komische drama Tangerine, over een transgender prostituee die wordt bedrogen door haar vriend en pooier. Tangerine was een rauw portret van één van Los Angeles meest onderscheidende subculturen in de seksindustrie en werd vanwege kostenbesparing volledig gefilmd met iPhone 5s smartphones. De film werd kritisch zeer goed ontvangen, maar was zo’n kleinschalig project dat de film in Europa amper aandacht kreeg. Met The Florida Project zet Baker zich nu wereldwijd op de kaart. Net als in Tangerine, hanteert Baker dezelfde benadering, door de kijker diep in een bepaalde omgeving te dompelen met de volle focus op de karakters die zich daarin bevinden. De setting is een rij met budget motels rondom Disney World, dat ooit een budgetgerichte accommodatie voor de bezoekers was, maar nu vooral bewoond wordt door de onderklasse van de maatschappij. De titel is ironisch verleend van de concept naam die het themapark ooit had, en de realiteit dat het nu vooral als woning ‘project’ wordt gebruikt.

The Florida Project gaat over onschuld en ervaring, waarbij het eerste duidelijk de overhand heeft. Het is een glorieuze film waarin warmte en mededogen winnen van ellendigheid en ironie, geschilderd in zonovergoten kleuren afkomstig uit de dagboek van een kind. Vooral het kind zijn heeft een groot aandeel in de film, waarin veel krediet uit gaat naar de kind acteurs die hun rollen spelen met wonderbaarlijk naturalisme en pure onschuld. Ze zien er niet perse schattig uit en worden ook niet zo ingestudeerd, maar beelden exact uit wat ze doen, onvervalst en echt. Ze wonen op een vervallen plek die uitblinkt in armoede en narigheid, maar voor de kinderen is het als paradijs. Een plek waar ze een hele zomer genieten van pure magische vrijheid, rondrennen door het motel en de trappenhuizen of ver weg naar het buitengebied van Florida. Ze doen iets dat voor de meesten van ons inmiddels een verre herinnering is, met veel plezier ronddwalen van zonsopgang tot zonsondergang.

In misschien wel de beste rol van zijn carrière zet Willem Dafoe een prestatie neer van stille excellentie en integriteit. Dafoe speelt Bobby, de manager van het motel, die altijd geïrriteerd raakt door de grofgebekte wanbetaler Halley (indrukwekkend acteerdebuut van Bria Vinaite), maar toch uitkijkt naar haar, Moonee en de andere kinderen. Bobby is trots op zijn “Magic Castle” motel en zorgt zelf voor het onderhoud om alles leefbaar te houden en tevens nog enkele toeristen te strikken. The Florida Project vertelt een volwassen verhaal dat enigszins wordt verdoezeld door het plezier van spelende kinderen. Het contrast van het nabijgelegen Disney World en het Magic Castle Motel kon niet groter geschetst worden, maar Baker overtuigt je op briljante wijze dat Moonee eigenlijk in het paradijs leeft en niet de gros van de toeristen die door Disney World slenteren.

The Florida Project is een prachtige film, die, en hierbij ontnuchterende vragen oproept over het moderne Amerika. Sean Baker had twee jaar geleden zijn doorbraak met de indiefilm Tangerine, en neemt ons ditmaal mee naar een motel dat in de schaduw van Disney World staat, en tegenwoordig meer bewoond wordt door arme gezinnen dan toeristen. Te midden van alle chaos in en rondom het motel staat manager Bobby, een glansrol van Willem Dafoe. Hij probeert de huur van iedereen te innen, terwijl hij niet emotioneel blind is voor alle tegenslagen waar zijn bewoners mee van doen hebben. Dafoe maakt grote indruk, maar het zijn ook vooral de onervaren Bria Vinaite als onverantwoordelijke moeder Halley en revelatie Brooklynn Prince als haar zesjarige dochter Moonee die de film dragen. De glamour van de toeristenindustrie is nooit ver weg, maar de economische wanhoop op loopafstand van de voordeur van het pretpark is grimmig illustrerend. The Florida Project vertelt een volwassen verhaal over desillusie en onderdrukte angst, maar wordt verpakt in de stuurloze wereld van plezier hebbende kinderen.