The Front Runner
Gary Hart is senator van de staat Colorado, die nadat hij in 1984 de nominatie misloopt, vier jaar later de favoriet lijkt om bij de presidentsverkiezingen wel de kandidaat te worden voor de Democraten. Als stem van een nieuwe generatie, met de verschijning en het idealisme van Kennedy, lijkt hem niets in de weg te staan. Toch raakt zijn campagne in het slop als er vragen komen over zijn huwelijk en hij bij deze confrontatie de pers uitdaagt om hem te schaduwen. Een misrekening, want de nieuwsmedia komen al snel zijn buitenechtelijke relatie met Donna Rice op het spoor. Hart blijkt duidelijk niet zo saai als hij hen had voorspeld. In een haast wanhopige poging om zijn naam te zuiveren, probeert Hart zijn reputatie te op te vijzelen tijdens een speciaal nieuwsevenement.
The Front Runner is de nieuwe film van regisseur Jason Reitman, bekend van Up in the Air en Juno, en is gebaseerd op het boek All the Truth Is Out: The Week Politics Went Tabloid van Matt Bei. Centraal staat Gary Hart, een Amerikaans politicus, diplomaat en advocaat, die in 1987 een straatlengte voorsprong had in de strijd om de Democratische kandidaat te worden voor de presidentsverkiezingen van 1988. Uiteindelijk moest hij aftreden door de aantijgingen over een buitenechtelijke affaire, een situatie waarbij roddeljournalistiek en politieke journalistiek elkaar voor het eerst tegenkwamen. Waar het publiek dit soort zaken door de vingers zag bij presidenten als Kennedy en zelfs Johnson, was dat hier niet het geval en zouden de gebeurtenissen een grote en blijvende invloed hebben op de Amerikaanse politiek.
Qua casting is de film een schot in de roos. Hugh Jackman heeft namelijk precies de flair die nodig is om de charismatische politicus naar het witte doek te vertalen. Hij wordt bijgestaan door Vera Farmiga als zijn vrouw Lee Hart en Oscarwinnaar J.K. Simmons als Bill Dixon, de campagneleider van Hart. Beide zeer betrouwbare acteurs die hun vak goed verstaan. De film zelf begint daarnaast zeer overtuigend, met een minuten durende one-shot rond de verslaggeving rond de Democratische verkiezingen in 1984. Toch lijkt het vooral een dingetje te zijn om even de spierballen te tonen, want zoals Jackman in de huid van Hart al zegt ‘ik heb mijn gezicht even laten zien’. Hetzelfde geldt voor dit moment, want meer dan deze luttele minuten wordt er niet aan vuil gemaakt. Zonde, want een dergelijk indrukwekkend shot verdient wat meer inhoud.
Vervolgens schakelt The Front Runner snel naar vier jaar later als het Hart flink voor de wind gaat en hij maar liefst 12% voorloopt op George H.W. Bush in de peilingen. Niets lijkt mis te kunnen gaan, maar ondanks dat het een tijd was voor social media overschat Hart de media. Het is een boeiend verhaal zonder verder al te grote verrassingen. Dat The Front Runner toch geen al te hoge ogen wist te gooien lijkt vooral te maken te hebben met relevantie. Zo is Gary Hart niet alleen een voetnoot in de Amerikaanse politieke geschiedenis, ook staat daar vandaag de dag iemand aan de macht die bijna wekelijks wel in het nieuws is met een zaak waar je zwaarder aan zou moeten trekken dan een buitenechtelijke relatie. We leven dan ook in een tijd waarin roddelpolitiek en politieke journalistiek meer verweven zijn dan ooit tevoren. Het is puur dat Hart de eerste was die als kandidaat zijn privacy, of recht hierop overschatte en hierdoor zijn politieke droom in duigen zag vallen.
The Front Runner toont treffend hoe roddeljournalistiek en politieke journalistiek voor het eerst een presidentiële droom in duigen lieten vallen. Ondanks dat het een goed gemaakte film is, verzuimt The Front Runner echt indruk te maken. Dit komt enerzijds omdat er weinig verrassingen zijn en de film niet echt de diepte in gaat en anderzijds omdat het allemaal weinig relevant is. We zijn ondertussen ruim dertig jaar verder en hebben ondertussen presidenten gezien als Bill Clinton en Donald Trump, mensen die het ook al te nauw nemen met de huwelijkse trouw en waarbij Hart verbleekt. Dat verder niemand Hart nog zal kennen, buiten Amerika al helemaal niet, helpt dan ook niet. Toch roept de film wel wat interessante vraagstukken op, zonder hier dan overigens weer echt wat mee te doen. Want waarom werd Hart, en uiteraard zijn vrouw, zo behandeld als we weten dat presidenten als Kennedy overal mee wegkwamen? Het maakt The Front Runner tot een bovengemiddeld goede film, vooral ook door het uitstekende acteerwerk, met Hugh Jackman als charismatisch middelpunt.
Beoordeling
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.