Nadat hij op jonge leeftijd werd gerekruteerd in de gevangenis, werkt huurmoordenaar ‘Sierra Six’ op een missie waarbij zijn doelwit wordt verdacht van het doorverkopen van nationale veiligheidsgeheimen. De missie verloopt niet zoals gepland en het doelwit sterft, maar voordat hij het leven laat onthult hij aan ‘Six’ dat hij eerder dienst deed als ‘Sierra Four’ en hij overhandigt hem een usb-stick met details over de corruptie van de CIA-hoofd Denny Carmichael. Carmichael was de opdrachtgever van de missie en nadat Six hem confronteert, weigert deze verder uit te wijden over het ware doel van de missie en stuurt vervolgens huurling Lloyd Hansen op hem af. Hansen is een voormalig CIA-agent die vanwege zijn sociopathische neigingen uit het bureau is gezet en hij schuwt geen enkel middel om zijn doel te bereiken en Six terug te halen.

Het was pakweg twee jaar geleden groot nieuws; Joe en Anthony Russo zouden The Grey Man gaan maken, de duurste Netflix-film tot nu toe. Het door Anthony Russo geschreven script is gebaseerd op het gelijknamige boek van Mark Greaney uit 2009. Direct werd ook bekend gemaakt dat Ryan Gosling en Chris Evans al gecast waren en de broers maar liefst 200 miljoen Dollar van de welbekende streamingdienst zouden krijgen om hun visie naar het thuisscherm te brengen. Dat zijn nog eens namen, dat zijn nog eens cijfers. De Russo-broers wisten naam te maken in Hollywood met een tweetal Captain America-films, waarna ze zich ook mochten wagen aan tweeluik en toenmalige hoogtepunt van Marvels’ Cinematic Universe: Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame. Toen ook die films een groot succes bleken leek het erop dat alles waar de twee hun naam aan verbonden veranderde in goud. Helaas bleek dat al snel vies tegen te vallen.

Zo ontstond er een flinke buzz rondom Cherry na een biedingsoorlog op de rechten om het boek te verfilmen, maar bleek de film uiteindelijk weinig bijzonder en zal menigeen de film reeds vergeten zijn. Nu is een missertje altijd mogelijk natuurlijk en daarom was het op zich zo gek niet dat Netflix hoog inzette voor The Gray Man. Niet alleen strooiden ze met geld, ook werden nog voor de release een prequel én sequel aangekondigd. Allemaal leuk en wel natuurlijk, maar laten we onze blik eerst eens richten op deze eerste film. We hebben tenslotte al vaker gezien dat er flink van de toren werd geblazen met allerhande grootste plannen waar na een tegenvaller uiteindelijk maar bar weinig van terecht kwam. De casting is in elk geval een schot in de roos. Gosling speelt een spraakzame variant van zijn Drive-personage (inclusief tandenstokertje), Evans gaat helemaal los als huurling zonder grenzen, Regé-Jean Page blijkt een verdienstelijke badguy en er zijn leuke bijrollen voor Wagner Moura en Billy Bob Thornton.

Enige minpunt bij de casting is dat Ana de Armas wederom veel te weinig schermtijd krijgt, iets wat ook over haar aandeel in No Time To Die te zeggen viel. Toch is het grootste minpunt aan The Gray Man eigenlijk wel dat de film nooit tegemoet komt aan de flink opgepompte verwachtingen. Het is allemaal bijzonder vermakelijk en de film laat je het nodige van de wereld zien, waarmee deze gezien kan worden als een soort James Bond/ Mission: Impossible-variant. Maar als je even in acht neemt welk team verantwoordelijk is voor de film en vooral hoeveel geld er wel niet ingepompt werd door Netflix, dan moeten we toch stellen dat we er meer van hadden verwacht. Neem bijvoorbeeld de lange achtervolgingsscène met een tram (!) door de straten van Praag. Het is allemaal inventief en goed uitgedacht, maar meer dan eens vliegen de pixels je tegemoet. En dat zou je toch niet verwachten van een film met een dusdanig prijskaartje. Grootste minpunt is eigenlijk toch wel dat het verhaal eigenlijk maar bijzonder weinig om het lijf heeft en gewoonweg niets biedt wat we al niet eerder én beter hebben gezien.

The Gray Man is een zeer vermakelijke actiethriller, waar het peperdure prijskaartje alleen nergens echt aan af valt te zien. Op papier klinkt het allemaal geweldig; een nieuwe actiethriller van de Russo-broers, met hoofdrollen voor Ryan Gosling en Chris Evans. En eigenlijk is er ook vrij weinig mis mee. De film heeft een lekker tempo, goede en leuke bijrollen en als kijker wordt je gelijk meegezogen in het verder niet al te hoogstaande verhaaltje; goed vermaak voor een onbekommerde filmavond. Maar met een prijskaartje van maar liefst 200 miljoen dollar en dan een blik werpende op het hele team verwacht je gewoon veel meer. Werkelijk nergens zit je naar de film te kijken en heb je een ‘wauw-moment’, iets wat je zeker mag verwachten van een dergelijke grootse productie. Netflix kondigde begin juni nog drastische stappen na tegenvallende cijfers, iets wat vooral gevolgen zou hebben voor megabudgetfilms. Het kan je doen afvragen wat er gaat gebeuren met de aangekondigde prequel én sequel van The Gray Man, maar misschien is het helemaal zo erg niet om het budget te halveren en mensen te dwingen iets creatiever met hun geld om te gaan.