Voorafgaand aan het seizoen van 1997-1998, hadden de Chicago Bulls vijf kampioenschappen gevierd in de voorgaande zeven jaar. Toen ze hun zesde titel wilden behalen was de toekomst van de groep spelers onzekers. Zo waren er niet alleen geruchten dat dit weleens het laatste seizoen van Michael Jordan zou zijn, ook was de toekomst van hoofdcoach Phil Jackson met het team was twijfelachtig. Belangrijke pion in alle onvrede was algemeen directeur Jerry Krause. In de serie zien we beelden van een filmcrew die tijdens dit seizoen, dat aan de voet stond van grote veranderingen, een volledige toegangspas bij het team had. Het leidt tot een documentaire over een van de beste sportteams ooit, dat een beeld wist te scheppen waar de mensen bij wilden horen.

Meer dan 500 uur aan all-access materiaal werd er gefilmd tijdens het seizoen van 1997-1998. Toch bleef het lange tijd op de plank liggen. Volgens Adam Silver, het toenmalige hoofd Entertaiment bij de NBA, omdat Jordan zijn goedkeuring had gegeven voor de opnames onder voorwaarde dat de beelden enkel en alleen met zijn toestemming gebruikt zouden mogen worden. Na vele jaren van afwijzingen, kreeg producent Mike Tollin in 2016 eindelijk groen licht. Jason Hehir werd gevraagd voor de regie en dat is eigenlijk een vrij logische keuze, gezien zijn fraaie eerdere documentaires voor het Amerikaans kabeltelevisienetwerk ESPN. Internationaal is de serie uitgebracht door Netflix, die wekelijks twee afleveringen uitbracht vanaf 19 april dit jaar.

De serie trapt af met een kleine compilatie van hoogtepunten tot aan het seizoen 1997-1997. Het zijn feiten die de doelgroep van deze serie ongetwijfeld bekend zijn, dus wat dat betreft geen spoilers. Daarna zien we afwisselend beelden van de aanloop naar het seizoen, met onder andere beelden van een demonstatietoernooi in Parijs, en hoe Jordan carrière maakt bij de Universiteit van North Carolina. Wie vanaf hier een onemanshow verwacht van Jordan doet de rest tekort, vooral kijkende naar het eerste deel van de serie. Zo staat in de tweede aflevering forward Scottie Pippen centraal en latere afleveringen is er aandacht voor onder andere de excentrieke Dennis Rodman en coach Phil Jackson. Het maakt dat er iedere aflevering aandacht is voor een individu, met recent opgenomen interviews, met daarnaast het seizoen 1997-1998 als rode lijn.

Niet alleen geven de unieke beelden een fraai inzicht in wat er ook achter de schermen allemaal gebeurde dat seizoen, ook de nieuwe interviews voegen hier zeker wat aan toe. Wel doen de gelige ogen van Jordan hierbij overigens wel een leverprobleem vermoeden en ontbreekt de succesvolle, maar niet onomstreden Jerry Krause logischerwijs omdat hij overleed in 2017. Maar het is mooi om te zien hoe men met de kennis van nu, samen met alle betrokkenen, terugblikt naar het ontbreken van Isiah Thomas op de Olympische Spelen en de operatie van Pippen aan de start van het seizoen en het hiervoor gekozen moment. Er speelde duidelijk van alles op dat moment, maar eigenlijk deed het niemand van het team goed. En ook Rodman lijkt op dat moment niet de speler meer van eerdere jaren, met als dieptepunt een wedstrijd waarin hij weggestuurd werd. Het bleek een keerpunt en het tij leek vanaf dat moment te keren; er werd weer gewonnen. Ook is er aandacht voor de beruchte vakanties van Rodman, zoals die keer dat van 48 uur geoorloofd verlof tot een veel langer ongeoorloofde afwezigheid wegblijft van het team.

Ook krijgen we wat inzicht in speltactiek. Zo komen de beruchte Jordan Rules voorbij, een agressieve verdedigingsstrategie om Jordan op het veld onder de duim te houden, en later ook de driehoeksaanval; een tactiek waarbij de focus in de aanval niet alleen ligt op Jordan, maar Jordan ook leert te vertrouwen in zijn teamgenoten. Het tweede deel van de serie zijn alle voornaamste steunpilaren behandeld en gaat de focus, uiteraard naast het lopende seizoen en terugblikken op de eerdere succesjaren, toch een stuk meer uit naar Jordan. Zo zien we hoe hij uitgroeit tot een merk, met onder andere de legendarische Air Jordans van Nike voorbeeld. Daarnaast zien we hoe de NBA een flinke boost krijgt in deze periode, niet alleen door Jordan, maar ook door het succes van het Dreamteam op de Olympische Spelen. Ook zien we hoe een boek van Sam Smith betreft zijn gokken zorgt voor reputatieschade en botst met het beeld en de verwachtingen die heersen. Zoals altijd antwoordt Jordan op de baan, al leidt het wel tot het punt dat hij fysiek en mentaal uitgeput raakt. Het is de opmaat naar een pauze van twee seizoenen.

Die pauze wordt overigens goed uitgediept in de zevende aflevering. We zien de donkere kant aan het succesverhaal; de verdwijning van vader Jordan en hoe diens besluit middenin het onderzoek naar zijn gokken leidt tot veel speculaties en complottheorieën. Een stap naar het honkbal lijkt in eerste instantie te hoog gegrepen, maar wel de juiste manier om zijn gedachten te verzetten. Toch raakt Jordan vertrouwd, al voorkomt een staking succes in de hoogste league. Een comeback naar het basketbal lonkt, maar anderhalf jaar afwezigheid is voelbaar. En zo is het keer op keer weer die focus op Jordan die overal tussendoor laveert, het is bijna een wonder dat het geschuif tussen onderwerpen en personen werkt en hierbij eigenlijk nooit het overzicht verloren. Het is een verdienste Hehir, die hiermee een fraai beeld schetst. Een beeld dat met een lach en een traan eindigt als de Bulls hun zesde titel uiteindelijk bemachtigen, maar dat afsluit met een ‘wat als’ als blijkt dat eigenlijk iedereen nog wel voor de zevende titel had willen gaan. Algemeen manager Jerry Krause besloot om aan een nieuw team te bouwen en zo werd Jordan genoodzaakt te stoppen na het vertrek van Phil Jackson, de enige coach waaronder hij nog wilde spelen.

The Last Dance is een fraai overzicht van een team voor de eeuwigheid. Het overzicht van de Chicago Bulls in het seizoen 1997-1998 en de weg die daar naartoe leidde is werkelijk om van te smullen. Natuurlijk zien we veel Michael Jordan terug, een alfaman zoals je ze tegenwoordig amper nog zal zien op de sportvelden. Een man competitief tot op het bot, die bijna alles doet om te winnen. Toch is deze documentaire door Hehir uiterst zorgvuldig opgebouwd, waardoor alle belangrijke personages en hun aandeel in het dreamteam de ruimte krijgen om te schitteren. Daarnaast wordt ook de historie niet vergeten, niet van de Bulls en niet van de weg die de spelers moesten afleggen. En juist hierin excelleert de serie. Net als de Bulls in hun gloriejaren, waarbij de som van elementen zorgde voor een onverslaanbaar team, is het ook hier de som van elementen die zorgt voor een ijzersterke en allesomvattende serie van een van de beste sportteams ooit.