Laura Hall besluit zelfmoord te plegen nadat ze te horen krijgt dat haar ex-man Richard zijn leven weer heeft opgepakt. Zo heeft hij Grace leren kennen, een knappe jonge vrouw die hij heeft ontmoet toen hij onderzoek deed voor een boek over extremistische christelijke cults. Grace was de enige overlevende van een massale zelfmoordactie, die geleid werd door haar vader. Aiden en Mia, de kinderen van Laura en Richard, zijn kapot van de dood van hun moeder en geven Grace hiervan de schuld. Na een half jaar kondigt Richard aan dat Grace samen met hun kerstmis zal doorbrengen, zodat zijn kinderen en Grace elkaar beter kunnen leren kennen. De kinderen hebben alleen nog steeds wrok gevoelens tegenover Grace. Er ontstaat een ongemakkelijke sfeer wanneer Richard voor werk het vakantiehuis verlaat en de drie kinderen alleen achterlaat. Al snel komen ze erachter dat ze niet zo alleen zijn als ze dachten.

Het originele script van The Lodge is geschreven door Sergio Casci, dat hij verkocht aan het Britse productiebedrijf Hammer Films. Zij zijn voornamelijk bekend van de gotische horror-films uit de jaren 50 tot 70; de Hammer Horror-films. In mei 2007 viel het bedrijf in handen van John De Mol, die hoopte een opleving te zien van de horrorfilms van dit bedrijf. Hierop werden Veronika Franz en Severin Fiala om de film te regisseren, bekend van de film Goodnight Mommy. Zij gingen akkoord, onder voorwaarde dat zij ook aan de slag mochten met het script van Casci. In oktober 2017 werd bekend gemaakt dat actrice Riley Keough, bekend uit The Girlfriend Experience, de hoofdrol zou gaan spelen in de film. Een klein half jaar later werd de cast aangevuld met Jaeden Martell, Richard Armitage en Lia McHugh, die respectievelijk Aidan, Richard en Mia spelen.

Om de broer-zus relatie tussen Aiden en Mia zo goed mogelijk naar het scherm te brengen, werden er allerlei activiteiten georganiseerd voor Martell en McHugh. Daarbij werd Keough apart gehouden van haar twee jongere castleden, zodat hun relatie ook echter op het scherm zou overkomen. Het is een keuze die zijn uitwerking zeker niet mist, want dit ongemakkelijk gevoel komt zeker over. Waar andere critici vooral Keough de hemel in prijzen voor haar acteerprestatie, worden hiermee de twee jonge castleden wat te niet gedaan. Onterecht, want zij acteren veel natureller. Als kijker voel je oprecht de vriendschap die ze hebben als broer en zus. Dit in tegenstelling tot Keough, die zich meer aan de oppervlakte begeeft en amper raad lijkt te weten met haar trauma en pijn. Dit is gelijk een groot pijnpunt van de film, want het maakt het hoofdpersonage ondergeschikt aan de bijrollen.

Wat de film ook niet helpt, is dat het verhaal te vaag is om goed te kunnen begrijpen. Een doel lijkt daarbij te ontbreken, behalve dan het tonen van de pijn. Er volgen vele hints, maar een conclusie blijft uit. Hierdoor heb je een begin en midden in het verhaal, maar geen bevredigend einde. Aangezien dit een van de grootste aanpassingen was in het script door het regisseursduo, doet het je afvragen hoe het originele einde van Casi verliep. Toch is de atmosfeer van de film zeker geslaagd. Het gebruik van modellen, de sets en de locaties zorgen al voor een goed gevoel dat je afgesloten bent van de rest van de wereld. Iets wat symbolisch kan zijn voor het feit dat Keough’s Grace als kind ook afgesloten was van de rest van de wereld door haar extremistisch christelijke cult. Daarnaast is de cinematografie erg sterk, met fraaie totale shots op eindeloos lijkende sneeuwvelden; een sterk symbool voor de eeuwigheid van het hiernamaals.

Extra’s: Naast de film is er helaas geen bonusmateriaal op de Blu-ray release opgenomen.

The Lodge is een film met de nodige potentie, die door het uitblijven van een conclusie toch op teveel punten teleurstelt. Zo verzuimt het toch wel pretentieuze script om echt een punt te maken en is het acteerwerk van hoofdrolspeelster Keough ondergeschikt aan dat van haar jongere castleden. Dit betekent overigens niet dat er niets valt te genieten. Zo is vooral de cinematografie erg sterk, met enerzijds flink wat close-ups, maar anderzijds ook de nodige fraaie totale shots. Wat daarbij helpt is de goed gekozen locatie, waarin de eenzaamheid goed doorechoot. Toch verliezen de sterke punten van The Lodge het onderaan de streep van de negatieve punten, wat vooral ligt aan het onbevredigende slotakkoord en het acteerwerk van Keough.

Met dank aan The Searchers i.s.m. Triple P Entertainment voor het recensie-exemplaar.