Wanneer tweelingbroers Hal en Bill op zolder hun vaders oude speelgoedaapje vinden, worden ze geconfronteerd met een reeks sterfgevallen in hun omgeving: iedere keer als het aapje op zijn trommel roffelt, lijkt dat het voorteken van een noodlottige dood. Om aan deze vloek te ontsnappen, dumpen ze de aap en gaan de broers in de jaren die daarop volgen ieder hun eigen weg. Maar wanneer de onverklaarbare sterfgevallen plots opnieuw beginnen, moeten Hal en Bill zich opnieuw verenigen om het gedoemde speelgoed voor eens en voor altijd te vernietigen.

Vorig jaar kwam regisseur Osgood Perkins met de opvallende, maar vooral bizarre film Longlegs, met Nicolas Cage in de hoofdrol. De film werd nogal gemengd ontvangen en gezegd moet worden dat deze film vlees noch vis was. Nu komt Perkins met The Monkey en het verschil lijkt dat het verhaal uit de pen van grootmeester Stephen King kwam vloeien en de productie in handen van James Wan lag. In principe zou je denken: waar kan dit eigenlijk nog misgaan dan? De hoofdrol wordt gespeeld door Theo James, die de dubbelrol op zich nam als Hal en zijn kwaadaardige broer Bill. James zal het grote publiek vooral kennen van zijn rol in de Divergent-films als Four. Ook is er een kleine rol weggelegd voor Elijah Wood, wat eigenlijk meer als een cameorol aanvoelt dan dat het daadwerkelijk iets toevoegt aan het grote geheel.

Net als Longlegs is The Monkey echt een rare film, waar van tijd tot tijd geen touw aan vast te knopen is. Hal is een sulletje dat de speelgoedaap van zijn weggelopen vader in zijn bezit heeft. Hij wordt constant gepest door zijn bloedirritante broer Bill en Hal wenst zijn broer op een gegeven moment dood. Dan beginnen de eigenaardigheden en als de speelgoedaap op zijn trommeltje slaat, dan zullen er mensen sterven. Het is echter een groot raadsel waarom en waar de aap vandaan komt. Eigenlijk slaat het volstrekt nergens op, maar dit hoeft geen probleem te zijn. Want onwetendheid kan het mysterie interessanter maken natuurlijk, alleen in dit geval niet echt. De film neemt eventjes de tijd om op gang te komen en het eerste bedrijf van de film is niet eens heel beroerd qua opbouw. Als de eerste doden beginnen te vallen, wordt het geheel steeds vreemder, iets dat uiteraard de bedoeling geweest is van de regisseur en wat dat betreft zie je volledige overeenkomsten met zijn voorgaande film Longlegs als het om vaagheden en rariteiten gaat.

De kills in de film zijn wel goed en ook best origineel te noemen. Bloed wordt zeker niet geschuwd in deze film en de ene kill is nog bruter dan de andere. Wat dan weer wel jammer is, is dat er volop computergegenereerd bloed wordt ingezet en dit gebeurt steeds meer in filmland, maar dit komt films toch niet ten goede. Ook hier niet, want het ziet er doorgaans gewoon nep uit en het haalt de gore er ook best wel uit de film daardoor. Naarmate de film naar zijn einde toekruipt, krijg je ook nog eens te snel in de gaten waar het geheel heen wil, hoewel de afkomst van het aapje volledig in vaagheid gehuld blijft. Aan het einde gaan alle remmen los en vallen de doden bij bosjes. Uiteindelijk zal je met een onbevredigd gevoel blijven zitten, want waar heb je nou eigenlijk naar zitten kijken? Ditzelfde gebeurde destijds ook met Longlegs en hoewel The Monkey duidelijk wel weet wat voor film het wil zijn, weet het niet te overtuigen en dat is bijzonder jammer te noemen.

The Monkey is wederom een eigenaardig werkje van Osgood Perkins. Hoewel de film nergens echt heel slecht wordt, kunnen wij dit ook moeilijk als een goede horrorfilm omschrijven. Het computergenererde bloed in de film werkt daar overigens ook niet aan mee. Qua verhaal zit het allemaal wel snor, maar het wordt gewoon te vaag naar het scherm vertaald. Hier en daar doet de film misschien licht denken aan Stephen King’s The Dark Half uit 1993, maar The Monkey is voor de rest echt wel iets dat je gerust uniek mag noemen. Of dat positief is, zullen de meningen over verschillen, dus dat zal je echt voor jezelf moeten gaan bepalen. Qua kills en bloederigheid zit het wel goed en The Monkey schuwt zijn bruutheid volstrekt nergens. Helaas blijkt de film gewoon te matig om een voldoende aan te geven, dus blijven we steken op de helft van een volle bak sterren.