De jonge en ambitieuze Jesse is naar Los Angeles verhuist om daar een carrière als model na te streven. Al direct bij haar eerste fotoshoot weet zij alle aandacht naar zich toe te trekken, wat een doorn in het oog is van de andere modellen. Toch weet ze vrienden te worden met visagiste Ruby. Als ze weer terugkomt in haar motel blijkt haar kamer compleet overhoop te zijn gehaald en zoekt de manager een reden om haar alle schade te laten vergoeden. Als Jesse niet veel later naar een casting call gaat blijkt de jaloezie en afgunst van de andere modellen zover te zijn toegenomen dat ze haar bloed wel kunnen drinken. Als Jesse na thuiskomst wordt overvallen door een nachtmerrie belt ze Ruby, maar eenmaal bij Ruby blijkt dit pas het begin van de nachtmerrie.

De Deense regisseur Nicolas Winding Refn bouwde gestaag aan een mooie carrière in het arthouse genre toen hij in 2011 een veel groter publiek wist te bereiken met Drive. Dat dit zijn meest toegankelijke film tot op dat moment was en de populaire Ryan Gosling er de hoofdrol in speelde zal hierin ongetwijfeld hebben meegespeeld. Voor Only God Forgives was het affiche op het eerste oog hetzelfde, maar het publiek kwam dit keer bedrogen uit. Deze film uit 2013 was namelijk vrij ontoegankelijk en bevatte daarnaast de nodige expliciete scènes die lang op het netvlies gebrand bleven staan. Niet voor de tere zieltjes die voor Gosling kwamen dus! In The Neon Demon zien we Gosling niet terug, maar de posters en trailers hinten duidelijk richting een film die meer op één lijn ligt met Only God Forgives dan met Drive, je bent dus gewaarschuwd!

Voor deze film doet Refn een beroep op Elle Fanning, die de rol van het jonge model Jesse invult. Waar zij eerder bekend stond als de jongere zus van Dakota, heeft zij met rollen in films als Super 8 en onlangs nog Trumbo aangetoond goed op eigen benen te kunnen staan. De rol als Jesse is een gewaagde, iets wat natuurlijk alleen maar valt toe te juichen, zeker als deze goed uitpakt zoals in dit geval. Zo is Fanning perfect gecast als vers en nog onschuldig modepopje die gelooft in haar eigen schoonheid. Karl Glusman speelt Dean, het vriendje van Jesse en Jena Malone is te zien als Ruby, de enige met wie ze vriendschap weet te sluiten in de wereld waar ieder voor eigen succes gaat. Kleine rollen zijn er voor Keanu Reeves als onbeschofte motelmanager en Christina Hendricks, die eerder met Refn samenwerkte voor Drive.

‘Wie is die nieuweling, wie neukt ze, hoe ver zal ze komen en vooral… komt ze hoger dan mij?’ Het zijn vier vragen die leidend blijken onder de modellen, want als het laatste positief beantwoord wordt is duidelijk dat men bereidt is om diegene met huid en haar te verslinden. Iets wat hier wel erg letterlijk wordt genomen, koren op de molen van Refn natuurlijk die zich zeker richting het einde weer uitgebreid laat gaan in bizarre shots en scènes die dan toch stuk voor stuk weer mooi genoeg zijn om in te lijsten. De term horrorsprookje past dan ook prima bij deze unieke film. Wat naast de stijl van filmen opnieuw opvalt is de elektronische soundtrack, hier verzorgt door Cliff Martinez die eerder ook verantwoordelijk was voor de geniale soundtrack van Drive.

The Neon Demon is een horrorsprookje waarmee Refn opnieuw een unieke film aflevert die niet voor tere zieltjes is. De concurrentie in de modewereld is moordend, iets wat Refn wel erg letterlijk neemt. De manier die hij hier voor kiest is niet minder dan prachtig en het is duidelijk dat High Definition een medium is dat voor deze eigenzinnige filmmaker in het leven in geroepen. Het maakt van The Neon Demon een nieuw kunststukje, dat zeker niet vrij is van controverse en zeker niet voor een ieder geschikt is. Maar de liefhebber zal hier opnieuw zijn vingers bij aflikken en dat mag best letterlijk!

Met dank aan Cinéart Nederland BV voor de screenerlink.