In het naoorlogse Japan wordt de Amerikaanse soldaat Nick Lowell als enige niet-Japanner vastgehouden in een gevangenis. Hij spreekt geen Japans en als hij een bad neemt valt hem op dat hij wordt omringt door Japanners met traditionele Irezumi tatoeages, in de tijd voor en na de oorlog sterk verbonden met de Yakuza. Nadat Nick een Yakuza celgenoot heeft geholpen zijn vrijheid te herwinnen, bewijst deze Kiyoshi hem een wederdienst. Buiten de poorten van de gevangenis wordt Nick opgewacht door een auto met chauffeur, die hem naar het hoofdkantoor van de Shiromatsu Yakuza clan in Osaka brengt. Kiyoshi blijkt de zoon van de Oyabun, de leider van het Yakuza netwerk. Kiyoshi regelt een eerste klus voor Nick, die meer en meer wordt meegetrokken in een wereld waar de oude tradities zijn overgoten met de moderne industrie en waarin de Yakuza-families steeds meer bedreigd worden door eerloze criminelen.

Eind februari ontstond er veel ophef over de casting van Jared Leto in The Outsider, een exclusieve release van Netflix waarin de Japanse cultuur centraal staat. De streamingdienst werd dan ook direct ‘whitewashing’ verweten, een term die gebruikt wordt wanneer blanke acteurs worden gecast voor rollen die eigenlijk door mensen van een andere etniciteit zouden moeten worden gespeeld. Nog voor de wereld de film had gezien leek het oordeel al geveld. Iets wat nog maar eens wordt onderstreept als we een blik werpen op de scores van de film op sites als Rotten Tomatoes (15%) en het gelukkig wat mildere IMDb (6,4). Laten we met bovenstaande nonsens dan ook maar snel korte metten maken; de film heet niet voor niets The Outsider, oftewel de buitenstaander.

Die buitenstaander, in het Japans ‘gaijn’ genoemd, wordt zoals gezegd gespeeld door Jared Leto. Leto leek wat uit beeld geraakt van de filmwereld sinds hij een Oscar won voor zijn rol in Dallas Buyers Club, iets dat vooral ook komt door zijn passie voor zijn muziekband 30 Seconds to Mars. Ook hielp zijn verguisde rol als The Joker in Suicide Squad niet mee, al revancheerde hij zich met een fraaie bijrol in Blade Runner 2049. Met The Outsider laat hij zich weer van zijn beste kant zien, waarbij het Yakuzo pak hem perfect om zijn ranke lijf past. Hij heeft het daarnaast in zich om het ene moment geloofwaardig over te komen als ijskoude killer en het andere moment te vechten voor de vrouw waarop hij heimelijk verliefd is.

Het is dan ook jammer dat zijn personage niet wat verder uitgediept wordt. Zo is er weinig achtergrond en blijft de kijkers, afgezien van een onverwachte ontmoeting met een soldaat uit de divisie weer hij ooit kapitein was, volledig in het ongewisse over het verleden van zijn personage. Hier wordt dan ook heel veel ruimte onbenut gelaten. Het is iets dat zeker ook regisseur Martin Zandvliet verweten mag worden, die drie jaar geleden nog zo’n indruk maakte met zijn Land of Mine (Under Sandet). Zijn nieuwe film is vrij rustig van tempo. Diverse tradities komen voorbij in een poging de kijker mee te nemen in de wereld die ook Nick betreedt. Denk hierbij aan de Irezumi tatoeages, Yubitsume (het afsnijden van een vinger na het begaan van een fout) en Sumo, de traditionele worstelsport van Japan. Maar ondanks dit alles wil het maar niet echt spannend worden.

Hetzelfde als voor Leto zijn personage geldt, valt ook te zeggen voor de film zelf. Er wordt van alles wel aangestipt, maar eigenlijk wordt er niet al teveel mee gedaan. Het lijkt bij tijd en wijlen wel een soort kennismakingscursus met de Japanse (misdaad)cultuur voor beginners en wellicht vooral voor Hollywood. Het is iets waarbij de film zich nog het beste laat vergelijking met Black Rain, waarin Michael Douglas zich wegwijs moest maken in het door Yakuza beheerste Osaka van de jaren 80. Waar die film cinematografisch nog indruk maakte, blijft er ook op dat vlak veel ruimte liggen. Zo ziet alles er weliswaar goed verzorgd uit, maar toch is het moeilijk de film zonder enige voorkennis te plaatsen in het naoorlogse Japan. Het maakt The Outsider zeker niet slecht, en de titel dekt perfect de lading, maar het geheel blijft helaas wel tamelijk oppervlakkig.

The Outsider is zeker niet zo slecht als de internationale ontvangst doet vermoeden, waarbij vooral Leto indruk maakt als ijskoude buitenstaander uit de titel. Niet dat het een miskend meesterwerk is overigens, want The Outsider lijkt soms meer op een kennismakingscursus van de Japanse (misdaad)cultuur voor beginners. Werkelijk alles wat menigeen al wel weet van de Japanse cultuur en de Yakuza komt voorbij. Het is bijna alsof de makers vooraf al een lijstje hadden gemaakt dat langzaam wordt afgewerkt. Belangrijkste punt hierbij is dat het allemaal erg oppervlakkig blijft en nergens eens goed de zaken uitdiept. Toch is de film zeer vermakelijk, wat vooral te danken is aan de sterke rol van Leto. Wel mag Netflix zich best wat zorgen gaan maken, want The Outsider sluit qua ontvangst aan in een snel groeiende rij met matig ontvangen ‘original films’.