Rechercheur Frank Shaw keert terug naar zijn werk nadat hij tijdens een achtervolging ernstig gewond is geraakt en blijvend gehoorverlies heeft opgelopen. Wanneer zijn goede vriend en collega Doug Slater hem vraagt om te tolken voor Ava Fremont – een dove getuige van een brute bendemoord – wordt Frank ongewild meegesleurd in een gevaarlijk complot. Als ze samen komen vast te zitten in een verlaten flatgebouw, moeten deze twee vreemden volledig op elkaar vertrouwen om de moordenaars, die ze niet kunnen horen aankomen, te slim af te zijn…

Joel Kinnaman heeft al zat films op zijn naam staan als acteur, de ene wat beter dan de andere, maar over het algemeen komen er keurige films uit. Vorig jaar speelde Kinnaman nog de hoofdrol in Silent Night, hoewel die film niet een al te beste was. Naast Kinnaman zien we Mark Strong. Deze Britse acteur heeft echt heel veel goeie films op zijn naar staan. De combinatie moet dus wel een aardige film kunnen opleveren, maar op het eerste oog weet de trailer niet echt te overtuigen. Dit soort kat-en-muis spelletjes films zijn in het verleden al erg veel gemaakt natuurlijk, dan wordt het ook nog eens lastig om toch nog origineel uit de hoek te komen. Origineel wordt het dan ook echt helemaal nergens, maar de film heeft zeker wel zijn momenten en weet hier en daar ook nog wel spannend te worden, hoewel dat wel genuanceerd moet worden. Want de spanning wordt vaak de nek omgedraaid door voorspelbaarheid en dat is dodelijk in films als deze.

Frank Shaw is een agent en uiteraard een hele goeie, met elk denkbaar cliché dat je je maar kunt bedenken. Zo trekt iemand een wapen, weet Shaw het model van het wapen meteen op te noemen en hoeveel kogels er in zitten. Als de crimineel op de vlucht slaat, telt Shaw ook nog hoeveel keer de crimineel schiet, zodat hij weet wanneer het wapen leeg is. Dit zijn echt van die momenten dat je met je ogen begint te rollen, want hier kom je anno 2024 toch echt niet meer mee weg. Shaw loopt vervolgens keihard tegen een auto aan en met een grote wond op zijn voorhoofd, stroomt het bloed ook uit zijn oren en dat is dat. Een korte aanloop naar de gehoorschade en de effecten die het voor Shaw en zijn carrière heeft. Als zijn vroegere partner Doug Slater hem om hulp vraagt met een dove getuige genaamd Ava, stemt Shaw in. Wel een beetje vreemd dat er bij een dergelijk belangrijke zaak een agent wordt opgezet die de gebarentaal nog niet echt machtig is en natuurlijk klikt het niet tussen Ava en Shaw, althans het is even moeilijk doen, maar een minuut later is ze helemaal om. Ze heeft belastend getuige materiaal op een telefoon staan van een dubbele moord en dan komt er een groep mannen het gebouw binnen om Ava uit de weg te ruimen.

De groep mannen blijken corrupte politieagenten, iets waar Shaw al heel snel achterkomt door de werkwijze. Het resulteert in scenes waarin Shaw en Ava van appartement naar appartement moeten vluchten door de ramen van het gebouw. Het zijn van die vluchtpogingen waarbij de vijand net even wegkijkt of dat het allemaal net maar goed gaat en ze niet worden gezien, tot aan het irritante toe. Toch, met al deze kritieken is de film enigszins wel vermakelijk. Er zijn genoeg soortgelijke films op te noemen die misschien wel beter zijn, maar als licht tussendoortje is The Silent Hour prima te vertoeven. Gelukkig zit er genoeg tempo in de film, er wordt niks echt uitgerekt of gedramatiseerd wat soms nog wel eens voorkomt bij dit soort films. De film duurt met aftrek van de aftiteling nog onder de ander half uur en dat is lang zat voor een film als deze.

The Silent Hour is als licht tussendoortje op een saaie dag prima te vertoeven. De film zit vol clichés en is ook extreem voorspelbaar. Zelfs de grote twist die men wil meegeven, weet je als kijker na een paar minuten in de film al te raden. Het is een typisch kat-en-muis spel waar de spanning aan de hand van het geluid, door de kijker dus ge laten horen wat Shaw zelf hoort, op te bouwen. Dit is misschien wel het meest originele aan de film, maar op voorhand werd er toch al geen meesterwerk van de film verwacht, dus eigenlijk verliep de film wel in lijn der verwachting. Voor de rest verloopt de film vlotjes en duurt hij nergens te lang. Doordat het tempo op een prima niveau ligt, kijkt de film lekker weg, maar eerlijk is eerlijk, een trip naar de bioscoop is dit absoluut niet waard. Misschien als de film een keer op een streamingdienst beland is dit nog wel een kijktip op een saaie middag als je niks anders te kijken of te doen hebt.