Als de Franse straatartiest Philippe Petit in de wachtkamer van een tandartspraktijk bij toeval op een afbeelding van het World Trade Center stuit stelt hij zichzelf voor een ultieme uitdaging. Namelijk om op een koord te lopen dat is gespannen tussen de noord- en zuidtoren. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar zijn plannen krijgen bijval als hij na een misgelopen eerste optreden revanche neemt door een oversteek te maken tussen de torens van de Notre Dame. Gedreven door de blinde ambitie en met hulp van een aantal vertrouwelingen beginnen de plannen van Philippe steeds meer vorm te krijgen, maar om de stunt te doen slagen moeten de nodige tegenslagen en obstakels worden overwonnen.

Toen regisseur Robert Zemeckis het kinderboek The Man Who Walked Between the Towers in handen kreeg zag hij gelijk de potentie van het verhaal. Gek genoeg vroeg hij zich ook af of het verhaal waargebeurd is, dit waar velen bekend zullen zijn met de iconische beelden van de zogenaamde artistieke crime of the century. Voor de hoofdrol van Philippe Petit viel zijn oog op de getalenteerde Joseph Gordon-Levitt. Tijdens de voorbereidingen van de film toonde Gordon-Levitt zijn toewijding en waarom hij tot de beste acteurs van zijn generatie behoort. Zo leerde hij van grootmeester Philippe Petit zelf om te koorddansen en maakte hij zich de Franse taal eigen, wat op de set met hulp van Franse collega’s voorzien werd van een bij de rol passend Parijs accent.

Om het verhaal vorm te geven schreef Zemeckis samen met Christopher Browne een script waarin Petit zijn levensverhaal doet vanaf het Vrijheidsbeeld. Een keuze die niet helemaal lekker uitpakt. Zo komt het geheel vrij kitscherig over en haalt deze verteltechniek het tempo soms behoorlijk uit de film. Wat dat betreft was alleen een voice-over wellicht beter geweest. Toch is het script verder zeker geslaagd te noemen. Vooraf was het natuurlijk de vraag hoe de weg naar de stunt op het World Trade Center boeiend gebracht zou worden, maar hier slagen Zemeckis en Browne met vlag en wimpel in. Zo wordt het verleden van Petit als straatartiest met de nodige humor gebracht, waarna er meermaals wordt opgebouwd richting kleinere hoogtepunten die samen het voorspel bieden voor een adembenemend slotstuk.

Dat de film meer heeft te bieden dan alleen een sterk laatste deel met prachtige shots van de koorddans act op de torens van het World Trade Center is mede te danken aan de geweldige performance van Gordon-Levitt. Hij gooit zijn charme in de strijdt en weet de kijker deel te maken van de door Petit gestelde uitdaging. Als we uiteindelijk bij de plek van de perfecte misdaad belanden stijgt het spanningsniveau tot letterlijke en figuurlijke ongekende hoogte. Het is ook in dit deel van de film dat we eindelijk Zemeckis weer even op de top van zijn kunnen als filmmaker zien. Het slot is namelijk zo perfect verfilmd, dat je als kijker helemaal aan de buis gekluisterd zal zitten en soms bijna zelf even naar adem zal moeten happen. Een groot verdienste voor de grote finale van deze indrukwekkende verfilming van één van de grootste stunts ooit vertoond.

Extra’s: Op de Blu-ray zijn de nodige fraaie extra’s te vinden. Zo zien we een zevental verwijderde scènes terug met een gezamenlijke speelduur van zes minuten. Een drietal specials die samen een klein half uur beslaan nemen ons mee langs de weg die Joseph Gordon-Levitt aflegde voor de rol, de cast en een aanblik op het making van de uiteindelijke act zelf. Het pakket was wellicht pas echt compleet geweest met de toevoeging van de documentaire Man on Wire, maar deze met een Oscar bekroonde documentaire is wellicht te goed om in de schaduw te fungeren van deze film.

The Walk is een indrukwekkende en soms adembenemende verfilming van de beroemde wandeling in de wolken. Met Joseph Gordon-Levitt als de perfecte Philippe Petit weet Robert Zemeckis zeker aan het eind te excelleren als filmmaker, waarbij we hem de kitscherigheid van de verteltechniek snel vergeven. De presentatie van de stunt doet dan ook zeker eer aan het origineel en zorgt voor scènes die gelijk aantonen dat een 3D-presentatie zeker zijn meerwaarde kan hebben. Gelukkig staat de film zelf als een huis en valt er genoeg te genieten voor mensen die het moeten doen met de eveneens prima 2D-presentatie van de film.

Met dank aan Sony Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.