Scherpschutter sergeant Shane Matthews is samen met zijn spotter, sergeant Allen Isaac, naar een bouwplaats gestuurd. Ze wachten geduldig af, maar bepalen uiteindelijk dat de vijand is geweken. Als Matthews verder op onderzoek uitgaat wordt hij plots beschoten en verwond door een vijandelijke scherpschutter. In een poging hem te hulp te komen wordt ook Isaac geraakt, waarbij ook zijn radio beschadigd raakt en zijn veldfles met water sneuvelt. Hij zoekt dekking achter een onstabiel muurtje, maar zijn situatie lijkt uitzichtloos. Met gevaar voor eigen leven weet hij de radio te repareren waarna hij de hulptroepen oproept. Het zijn echter niet de hulptroepen met wie hij contact legt, maar de scherpschutter verderop. Via de radio begint hij te communiceren met de vijand.

Als mensen het vandaag de dag over Jason Bourne hebben, wordt dit vaak gekoppeld aan regisseur Paul Greengrass en het gebruik van handheldcamera’s. Wat echter vaak vergeten wordt is dat de basis hiervoor werd gelegd door regisseur Doug Liman. Hij verzorgde namelijk de regie van de eerste film uit de Bourne-reeks. In gedachten nemende dat hij ook verantwoordelijk was voor de regie van onder andere Mr. & Mrs. Smith en Edge of Tomorrow, kunnen we gerust stellen dat er een gedegen kracht op de regiestoel zit van deze psychologische thriller. Interessant is dat het script een origineel, ongepubliceerd script betreft, ingediend op speculatie; een spec script genaamd. Het aantal spec scripts dat per jaar worden geproduceerd is zeer minimaal, maar blijkbaar zag Amazon Studios brood in dit werk van Dwain Worrell.

De kracht van de film zit dan ook in het dialoog tussen Isaac en de Iraki scherpschutter. In eerste instantie ben je net als Isaac onwetend over de identiteit van de persoon aan de andere kant. Je bent zelfs in de veronderstelling dat Isaac de hulptroepen probeert op te trommelen. Al snel blijkt het allemaal anders te liggen. Dat dit dialoog allemaal overtuigend wordt gebracht is vooral te danken aan Aaron Taylor-Johnson, wiens personage zich in een penibele situatie bevind. In de film zien we dan ook hoofdzakelijk zijn personage, waarbij hij tegenspel krijgt van de stem van Laith Nakli als de Iraki scherpschutter. Het is een interessant uitgangspunt, waarbij de dialoog enerzijds soms dreigend is, maar anderzijds ook over de doodnormale dingen in het leven gaat. Toch komt er natuurlijk het punt dat de situatie beëindigd dient te worden en helaas vliegt de film daar volledig uit de bocht.

Het is eigenlijk onmogelijk om deze film te recenseren zonder het einde te verklappen, juist omdat het einde in geen verhouding tot de film staat. Het is net of Liman geen uitweg meer zag en last minute gedwongen werd een einde te serveren. Waar de gehele film vrij rustig verloopt met veel dialoog, lijkt het kat-en-muis spelletje uiteindelijk positief af te lopen voor de gewonde scherpschutters. Maar dan opeens, volstrekt ongeloofwaardig, slaat de Iraki scherpschutter zijn slag, om over de radio een nieuwe oproep te doen voor zogenaamde hulp. Klaar, einde film. Het plaatst de gehele film in een nieuw daglicht, waarbij je niets anders kan constateren dan dat het spijtig is dat de alles wat zich afspeelt voor dit slot zo teniet wordt gedaan.

Extra’s: Naast de hoofdfilm is er geen bonusmateriaal op deze Blu-ray release te vinden. Dit is spijtig, want de internationale versie kan rekenen op een informatieve audiocommentaartrack van Liman en Taylor-Johnson en een tweetal fraaie specials.

The Wall is een sterke psychologische thriller, maar het einde komt werkelijk als donderslag bij heldere hemel. Aaron Taylor- Johnson levert een meer dan degelijke vertolking af als scherpschutter in een benaderde situatie. Eigenlijk kan hij weinig meer doen dan proberen te overleven en de spanning die hierbij komt kijken komt zeker treffend over op de kijker. Helaas doet het slot van de film veel van dit alles teniet. Het laat de kijker achter met een behoorlijk vieze nasmaak. Toch is de film tot het moment van het slot zeker de moeite waard. Zo weet Liman het beste te halen uit de ene locatie en de minimale cast. Het einde zorgt er echter wel voor dat de film herinnert zal worden om de verkeerde reden, namelijk het jammerlijke slot en niet de onderhuidse spanning ervoor.

Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.