Het is al zeven maanden geleden sinds de afschuwelijke moord op haar dochter, en de gescheiden moeder, Mildred Hayes, treurt nog steeds en weigert zich er bij neer te leggen. In het geval van Mildred lijkt niets de pijn te kunnen wegnemen die alleen een moeder voelt wanneer ze een kind verliest; hoewel, tijdens één van de vele impulsieve momentopnames, besluit ze gehavende maar vooral onbevreesde Mildred om drie vervallen billboards te huren aan de rand van de stad Ebbing. Ze laat op ieder billboard een nogal controversiële tekst plaatsen, waarbij ze de oorlog verklaart aan de lokale politie omdat zij de moordenaar niet gevonden hebben. Niemand wordt gespaard in haar moedige kruistocht, zelfs niet de noodlijdende politiecommissaris Willoughby, omdat Mildred’s gedurfde citaten op de billboards er niet om liegen. Hoe ver is Mildred bereid te gaan, om gerechtigheid te krijgen?

Martin McDonagh’s grimmig geschreven en aangenaam geregisseerde tragikomedie excelleert vanwege een uitmuntende Frances McDormand. De film, met de meest unieke titel van het jaar, gaat over wraak, geweld en de acceptatie van de dood, combinerend tussen subtiliteit en onzekerheid. Het drama speelt zich af in een stadje met de dubbelzinnig gekozen naam Ebbing, Missouri, een afgelegen en fictieve gemeenschap in het zuiden van de Verenigde Staten. “Ebbing” staat voor afname en het lijkt alsof alle levensvreugde in het plaatsje met de noorderzon verdwenen is. Er heerst een treurige sfeer en dit wordt ondersteund door onder meer de Ierse ballade The Last Rose of Summer en Townes Van Zandt’s country hit Buckskin Stallion Blues. Tevens overbrugt McDonagh met deze muzikale combinatie zijn Ierse roots naar zijn visie op Amerika zoals hij deze schetst. En zoals eerder al ergens werd gesteld; “Three Billboards is de beste Coens film die niet door de Coens geregisseerd is”. Die gelijkenis komt niet alleen vanwege McDormand, ook al levert ze wel haar beste prestatie sinds haar hoofdrol als de zwangere politiechef van Minnesota in Fargo van de Coens uit 1996.

Na het amusante maar niet hoogstaande Seven Psychopaths keert McDonagh terug naar de piekvorm van zijn debuutfilm In Bruges. Een ontzagwekkende showcase voor de formidabele kwaliteiten van McDormand, evenals Woody Harrelson en Sam Rockwell. De rol van Mildred Hayes werd expliciet geschreven voor McDormand, die haar karakter tot leven brengt met grimmige woede, maar ook met een moreel geweten wanneer de gevolgen van haar acties duidelijk worden. Stoer pratend, fervent en onbevreesd in haar bijna Bijbelse woede en weigering om zich terug te trekken, is ze een gebrekkige heldin en een veerkrachtige sterke vrouw die nergens voor terug deinst. McDonagh gave voor vloedrijke dialogen komt hier uitstekend tot uiting, veelal in combinatie met gevoelige thema’s als terloops racisme, homofobie en andere vormen van beledigingen. En hoewel de film bij vlagen erg grappig is, ondermijnt de humor nooit de oprechte pijn van de sleutelfiguren. Of het nu het verdriet is van Mildred of die van Willoughby (Harrelson), wiens uitdagingen met de Hayes situatie botsen met pijnlijke beslissingen over zijn eigen situatie.

De film werd opgenomen in Noord-Carolina door de Britse cinematograaf Ben Davis in een grauwe stijl die nooit de aandacht op zichzelf vestigt. De film ziet er scherp uit en productie-ontwerper Inbar Weinberg heeft de klassieke charme van een kleine gemeenschap verwerkt zonder het te overdrijven. Nog meer dan de beelden, wordt de sfeer in de film gecreëerd door de muzikale score, met het folk genre en de uitmuntende songkeuzes. Toch had dit alles in het niet kunnen vallen, als er geen fantastische cast voor handen was. De rollen van het centrale trio McDormand, Harrelson en Rockwell lijkt hen op het lijf te zijn geschreven. Voor Sam Rockwell is dit tot nu toe de beste rol uit zijn carrière, als Jason Dixon wiens oprechte poging om zijn leven te beteren nog steeds botst met de beperkingen van zijn domheid. Het imposante cast trio wordt verder nog ondersteund met bijdragen van klasse acteur John Hawkes en de jonge nieuwkomer Lucas Hedges, die grote indruk maakte in “Manchester by the Sea”.

Extra’s: Naast de film zijn er enkele interessante extra’s aan de Blu-ray release toegevoegd.
• Verwijderde scènes (06:58) Een vijftal verwijderde scenes.
• Crucify’em: Het maken van Three Billboards (29:30) Een uitgebreide making-off van de film met interviews van cast en crew en beelden van achter-de-schermen.
• Six Shooter (Short Film) (26:30) Een korte film van regisseur Martin McDonagh, die hier in 2006 een Oscar mee won.
• Galerij
• Bioscooptrailers

Three Billboards Outside Ebbing, Missouri is een humoristisch drama van aanhoudende onrechtvaardigheid en onvolmaakte verlossing, dat zich ontvouwt als een klassieke Western met een epische ontknoping. Met zijn fantastische debuutfilm In Bruges wist regisseur Martin McDonagh al een aardige naam te maken, maar hij heeft zichzelf nu definitief op de kaart gezet. Three Billboards werd genomineerd voor liefst zeven Oscars waarbij zowel Frances McDormand als Sam Rockwell het beeldje in ontvangst mochten nemen voor respectievelijk “Beste Actrice” en “Beste Mannelijke Bijrol”. Zij dragen, samen met Woody Harrelson, de film en zonder hun overtuiging en klasse was de impact van de film zeker minder intens geweest. Three Ebbing Outside Ebbing, Missouri is een duister maar tevens emotioneel beladen film, met een fantastische cast, doorspekt met zwartgallige humor en gevoelige thema’s.

Met dank aan Team Lewis en 20th Century Fox Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.