Wie denkt aan Tina Turner, denkt direct aan de wereldwijde superster. In dit intieme portret zien we een vrouw die extreme tegenspoed overwon om haar carrière, haar identiteit en haar nalatenschap op haar eigen voorwaarden definiëren. Van haar vroege carrière als de koningin van R&B tot haar scheiding van Ike. Van een moeizame start van een solocarrière tot uitverkochte arena’s in de jaren die volgde. Daarnaast gunt Tina zelf de kijkers een blik op haar privéleven zoals nooit tevoren. Ze neemt de kijker op chronologische wijze mee langs haar innerlijke conflicten en deelt daarnaast enkele van haar meest persoonlijke momenten. Het maakt deze nieuwe documentaire tot een bepalende en inspirerende opname van een van de grootste overlevers in de moderne muziek.

Over het algemeen mogen documentaire geproduceerd door HBO gezien worden als een kwaliteitsproduct en dat is bij Tina niet anders. Wellicht dat kan zeggen dat met de jaren alles al wel vertelt is over “Queen of Rock ’n Roll”, maar wie is erop tegen als het verhaal nog eenmaal gedeeld wordt, notabene uit eerste hand? Het maakt van Tina in elk geval een van de meest complete documentaires die over haar gemaakt zijn. Wie haar levensverhaal hoort of leest moet concluderen dat Tina een overlever is. Het is een verhaal dat niet voor niets als eens werd verfilmd met What’s Love Got to Do with It uit 1993. Vandaag de dag lijkt het leven van Tina eindelijk in iets rustiger vaarwater te zijn gekomen en woont zij in Zwitserland, samen met haar echtgenoot Erwin Bach. Al is rust relatief in het leven van Tina.

Dat komt allemaal goed naar voren in deze documentaire. Zo zien we hoe zij onder haar geboortenaam Anna Mae Bullock zong in kerkkoortjes, maar haar carrière pas echt van de grond kwam toen zij Ike Turner ontmoette. Ike had ervaring met talent, maar als ze eenmaal succesvol waren, verlieten ze hem allemaal. Tina beloofde dat nooit te doen. Hij maakte het haar verre van makkelijk. Zo gaf hij haar zonder haar medeweten een artiestennaam. Toch lachtte het geluk de twee ogenschijnlijk toe; Ze kregen een relatie, Tina raakte zwanger en ze kregen een hit. Gedreven door het succes wilde Ike op tournee gaan, maar daar had de zwangere Tina geen oren naar. Het was niet het antwoord wat hij wilde horen. De mishandelingen gingen in de jaren die volgden vervolgens van kwaad tot erger, tot het moment dat Tina besloot om terug te vechten.

Maar hoeveel jaar ze ook gescheiden was van Ike, de vragen over Ike bleven komen. Het kwelde een vrouw die er alles voor over had om op eigen benen te staan. Toch ging het haar na de scheiding, eind jaren zeventig, niet bepaald voor de wind. Omdat ze geen geld meekreeg bij de scheiding, moest er hard gewerkt worden om te overleven. Ze maakte weliswaar twee soloalbums, maar beide flopte en geen enkele platenmaatschappij wilde zijn vingers nog branden aan haar. Voor Tina resulteerde het erin dat ze geld moest lenen en ging optreden op feestjes en in hotels. Even leek het erop dat Tina in de vergetelheid zou geraken, maar opnieuw toonde ze zich een overlever en alles kreeg een nieuwe wending tot Roger Davis in 1979 haar manager werd. Hij gooide het roer om naar rockmuziek en regelde een optreden in de Ritz-club in New York dat vele deuren opende.

Uiteindelijk werd platenlabel Capitol Records bereid gevonden om een single van Tina Turner op te nemen. In november 1983 verscheen Let’s Stay Together, een cover van Al Green, en de single bleek zo’n succes dat een album volgde. Van dat album, Private Dancer, werden wereldwijd meer dan twaalf miljoen maal verkocht. Het was een succes dat ze uit wist te bouwen tot ze begin jaren 90 een rustpauze inlastte. Niet dat het stil was, met een succesvol verzamelalbum en de eerder genoemde film. Groot verschil was nu wel dat ze de touwtjes zelf in handen had, samen met haar 16 jaar jongere echtgenoot. En juist die liefde komt zo oprecht en hartverwarmend over, je gunt haar na de turbulente levens ervoor niets minder. Muzikaal gezien is het vrij rustig, haar laatste studio-album dateert uit 1999, maar stil is het nooit. Zo was daar de musical “Tina”, die zij lanceerde in samenwerking met Joop van den Ende.

Tina beslaat zo’n turbulent leven, dat er er weinig toeters en bellen nodig zijn om indruk achter te laten. Wat we voorgeschoteld krijgen is een nette chronologische weergave van een leven dat zo vol zit dat anderen er vijf of zelfs tien levens voor moeten leven. Vast staat wel dat Tina vooral ook een harde werker is. Al vanaf de tijd dat ze als tiener in een kerkkoor zong en later een nachtclub, wist zij mensen te raken met haar ruwe en krachtige stem. Maar niet alleen haar stem is krachtig; Tina is een overlever, een overlever die eindelijk haar welverdiende rust lijkt te hebben gevonden. En wie alle feiten nog eens opgesomd ziet in deze prima documentaire kan het eigenlijk niet anders dan het daarmee eens zijn. Tina is een prachtige levens- en carrière-omvattende documentaire over een vrouw wiens verhaal gehoord mag worden, maar die het verdient om vooral herinnerd te worden om haar krachtige stemgeluid en haar energieke optredens.

Met dank aan Way To Blue en Universal Pictures International Netherlands voor het beschikbaar stellen van de screenerlink.