Terwijl haar man achterblijft in Buenos Aires, reist de Spaanse Laura met haar kinderen terug naar haar geboortestreek in Spanje om daar een huwelijk bij te wonen. De bruiloft is een groot weerzien met de hele familie, dorpsvrienden en haar oude voormalig geliefde Paco, een wijnboer die lesgeeft op de dorpsschool. Het feest wordt ruw verstoord als de stroom uitvalt en de 16-jarige dochter verdwenen blijkt te zijn. Niet veel later krijgt Laura de eerste sms’jes binnen, waarbij een flinke som losgeld wordt geëist en als de politie wordt ingeschakeld zal ze haar dochter nooit meer zien. Of het leven van de familie nog niet genoeg op zijn kop staat krijgt ook de vrouw van Paco dezelfde sms’jes. Het duurt niet lang voordat ook Laura’s echtgenoot overkomt en in hun zoektocht naar antwoorden lang verborgen familiegeheimen komen bovendrijven.

Ondanks dat Penélope Cruz in interviews eerder al eens wees op de voor- en nadelen van het werken met haar man Javier Bardem, markeert Todos lo Saben alweer hun negende samenwerking. Waar bij veel film-echtparen dergelijke samenwerkingen in het verleden verzande in mierzoete en matige producties, hebben Cruz en Bardem een chemie die al hun gezamenlijke producties zeker geen windeieren legde. Zij doen dat dit keer in een Spaanse productie die geleid wordt door Iraniër Asghar Farhadi, een regisseur, scenarioschrijver en producent die in 2012 zowel de César als de Golden Globe als de Oscar voor beste buitenlandse film wist te bemachtigen met zijn Jodaeiye Nader az Simin (A Separation).

Waar Farhadi zijn eerste films nog maakte in zijn thuisland, heeft hij bij zijn laatste films duidelijk internationalere ambities. Niet dat hij bij de films en hun verhaal ook veel grootser denkt, want net als eerder bij het Franse Le Passé is het Spaanse Todos lo Saben een kleinschalig gezinsdrama. Voor ieder die de synopsis van de film leest wacht echter wel een verrassing. Waar je wellicht zou verwachten dat de film zich zou ontvouwen tot een whodunit, neemt Farhadi een afslag waar je op zijn minst vraagtekens bij kan zetten. Natuurlijk is er in eerste instantie zorg om de verdwenen dochter, maar al snel gaat de focus van de hele film richting de manier waarop dit drama een ogenschijnlijk hechte groep vrienden en familie weet te ontwrichten.

Deze blijkbaar bewuste keuze zorgt ervoor dat het plot rond de verdwijning uiteindelijk zover naar de achtergrond wordt gedreven, dat je na pakweg anderhalf uur toch even hard moet nadenken wat nou ook alweer de oorzaak was van al het drama dat zich voltrekt. Op zich niets mis mee als de climax van de film nog wat in petto heeft voor de kijker, maar juist hier geeft Farhadi niet thuis. Het zorgt er een beetje voor dat Todos lo Saben na een sfeervol en fijn wegkijkend begin zijn publiek achterlaat met een film die uitgaat als een nachtkaars. En dat is toch behoorlijk teleurstellend voor een man die ons vermaakte met het broeierige A Separation en Le Passé. Niet dat dit Todos lo Saben ook direct in zijn geheel tot een slechte film maakt, maar hij heeft de lat nou eenmaal hoog gelegd.

Extra’s: Waar de dvd releases van Cinéart het veelal zonder bonusmateriaal moeten stellen, zijn er hier interviews toegevoegd met Javier Bardem, Ricardo Darín en Ashgar Farhadi.

Todos lo Saben blijkt een onevenwichtig drama dat verpakt is als whodunit waarbij zelfs de chemie van Cruz en Bardem de film niet helemaal kan redden. Waar de film nog begint met een goed uitgangspunt en de sfeer er met de bruiloft en aanstekelijke muziek goed in zit, lijkt het vervolg de plank mis te slaan. De film werpt direct na de verdwijning nog wat interessante vraagstukken op, maar je kan je vraagtekens zetten van het waarom de verdwijning daarna vrij snel naar de achtergrond verdwijnt. Centraal hierbij staan een duister geheim. Of geheim, zoals de internationale titel (Everybody Knows) reeds doet vermoeden gaat het niet zozeer om het geheim, maar meer om hoe alle betrokkenen hier mee om zullen gaan. Het is hierin dat zowel de cast als Farhadi zich van hun sterkste kant laten zien, maar het verhaal dat dit keer de achtergrond verzorgd lijkt behoorlijk misplaatst, zeker als dan ook de climax hiervan wat afgeraffeld wordt en weinig bevredigend is.

Met dank aan Cinéart Nederland voor het recensie-exemplaar.