Dick Cheney is een bureaucraat die zich stilletjes opwerkte tot de machtigste man ter wereld. Toch zag het er in 1963 heel anders uit, toen alcoholproblemen hem meermaals in het nauw brachten. Het is uiteindelijk zijn vrouw Lynne die hem aanspoort om zijn leven te beteren. In 1969 belandt hij voor het eerst in het Witte Huis, al hij daar werk vindt als stagiair tijdens de Nixon-administratie. Onder de vleugels van economisch adviseur Donald Rumsfeld leert Cheney al snel over echte macht. Zijn gezondheid speelt hem parten, maar met de steun van Lynne lijkt Cheney zich alsnog op te kunnen maken als presidentskandidaat. Toch zet hij resoluut een punt achter deze plannen als zijn dochter verklaart dat ze lesbisch is. Even lijkt het gedaan met de carrière van Cheney in het Witte Huis, maar een paar jaar later krijgt hij een niet te weigeren aanbod.

Adam McKay heeft een verleden betreft satire, zo schreef hij mee aan de scenario’s van Saturday Night en was hij verantwoordelijk voor de komedie Anchorman: The Legend of Ron Burgundy. Niemand had echter kunnen vermoeden dat The Big Short, een satirische film over de kredietcrisis, genomineerd zou worden voor vijf Oscars. Toen hij volgend op dit succes begin 2016 een paar dagen geveld werd door griep, nam hij de tijd om enkele boeken te lezen over gewezen presidentskandidaat Dick Cheney. Het bezorgde hem zoveel inspiratie dat hij besloot om een film over zijn leven en politieke carrière te maken. In eerste instantie werd Backseat als titel meegegeven aan het project, een verwijzing naar de bijrijder achter de chauffeur die continu aanmerking heeft op zijn bestuurder, maar dit werd al snel veranderd naar Vice. Het is een wat veiligere titel en uiteraard een verwijzing is naar de functie van vicepresident van George W. Bush die Cheney van 2001 tot 2009 bekleedde.

McKay had al vrij vroeg in het proces Christian Bale op het oog als hoofdrolspeler. Zoals we vaker bij Bale hebben gezien kan hem volledige overgave voor een rol wederom niet ontzegt worden. Zo kwam hij maar liefst 20 kilogram aan, schoor hij zich dagelijks kaal, bleekte hij zijn wenkbrauwen en verdiepte zich uitgebreid in de politicus. Om het plaatje compleet te maken, werd Bale iedere opnamedag zo’n vier uur onder handen genomen door haar- en make-upartiesten. Voor de rol van Cheneys collega en partijgenoot Donald Rumsfeld castte hij Steve Carell, die net als Bale ook in McKays’ The Big Short te zien was. Omdat zij hetzelfde agentschap heeft als Carell, werd Amy Adams vervolgens vrij snel vastgelegd voor de rol van Lynne Cheney, de levenspartner van Dick Cheney. Met een cast die verder bestaat uit onder andere Sam Rockwell, Jesse Plemons en Tyler Perry kunnen we gerust stellen dat er flink wat zwaargewichten werd opgetrommeld om de visie van McKay tot leven te wekken.

Echter, dit hoeft nog geen goede film op te leveren. Zo erg als bij het zwaar geforceerde American Hustle wordt het nergens, maar het is duidelijk dat McKay zijn kunstje wat hij flikte met The Big Short, door een film over een zwaar onderwerp toch smeuïg te brengen, hier probeert te herhalen. Door de satirische toont leunt weliswaar zwaar op dialoog, maar wordt nergens al te taai. En natuurlijk, het levensverhaal van Cheney levert boeiende stof op voor een film, maar McKay lijkt hier niet te kunnen kiezen tussen een biopic en een zwarte komedie. Met een scherpere pen had er veel meer ingezeten. Toch bevat de film prima acteerwerk en heeft deze zeker zijn momenten. Zo is de tussentijdse aftiteling een best geslaagde gimmick, maar is bijvoorbeeld de (overigens fictieve) verteller van het verhaal en zijn achtergrond dan weer minder geslaagd. Toch is Vice vooral interessant omdat de film de man die ooit de machtigste man van de wereld op de achtergrond een gezicht geeft.

Vice vertelt op licht satirische wijze het levensverhaal van Dick Cheney, zonder hierbij al teveel risico te willen nemen. Zo verzuimt McKay om vol in te zetten op een zwarte komedie en wordt de manipulatieve kant van Cheney afgezwakt door ook zijn kant als familieman te onderstrepen, die zijn presidentiële ambities laat varen voor zijn dochter. Hierin zitten flink wat nuances en halve waarheden die Cheney totaal anders kunnen neerzetten. Zo was Cheney toch vooral ook de man die ons wilde doen geloven dat Irak een gevaarlijk land was met massavernietigingswapens. Toch is de film goed genietbaar, iets dat vooral te danken is aan de machtige acteerprestatie van Christian Bale, die met dank aan flink wat extra kilo’s en de afdeling kap en grime een zeer geloofwaardige Cheney neerzet. Het is overigens sowieso het acteerwerk dat de film nog naar een acceptabel niveau tilt, want ook Carell en Adams laten zich van hun beste kant zien. Toch is het te hopen dat McKay zijn volgende film uit een iets ander vaatje tapt.