Het leven van tienermeisje Celeste Montgomery krijgt in 1999 een ingrijpende wending als zij een schietpartij op haar school overleeft. Hoewel ze fysieke en emotionele schade oploopt bij de gebeurtenis, zorgt het ook voor een kans. Het liedje dat Ellie schrijft naar aanleiding van de schietpartij brengt Celeste namelijk ten gehore op een herdenking en wordt een enorme hit. Het is het begin van een succesvolle zangcarrière. Maar haar snelle opkomst gaat ook gepaard met een persoonlijk en nationaal verlies van onschuld, waarop de jonge zangeres al snel tot een popicoon wordt verheven. Echter, onder invloed van angst en roem verandert Celeste niet alleen in een icoon, maar ook in een cynische superster.

Afgelopen jaar was het muzikale drama A Star is Born een schot in de roos voor Bradley Cooper. Niet alleen was het een verrassend goede remake van een toch wat uitgekauwd verhaal, ook was de soundtrack zeer succesvol. In de schaduw van dit succes kwam ook Vox Lux uit, de nieuwe film van Brady Corbet, die met deze film zijn tweede speelfilm aflevert. Centraal in het verhaal staat Celeste, de stem van het licht uit de titel, een tiener die door een ongewone samenloop van een reeks omstandigheden wordt gelanceerd tot superster. We volgen haar over een periode van een kleine twintig jaar, waarbij belangrijke gebeurtenissen voorbij komen. Denk hierbij aan fictieve aanslagen, maar ook de aanslagen op 11 september 2001. Waar zijn regiedebuut nog een kleine doelgroep vond, mag hij dit keer rekenen op een cast die direct al zorgt dat er flink wat meer aandacht gerendeerd zal worden.

Het belangrijkste gezicht is Natalie Portman, die mag schitteren als de volwassen Celeste. De Oscarwinnares wordt in al het promotiemateriaal opgeworpen als belangrijkste publiekstrekker, maar schijn bedriegt. Haar rol is aanzienlijk, maar de volwassen Celeste doet pas in het tweede deel van de film haar intrede. In het eerste deel wordt dit personage gespeeld door Raffey Cassidy en, eerlijk is eerlijk, zij troeft de Oscarwinnares hier af. Portman levert hier dan ook een van haar slechtste prestaties af, waarbij ze er lustig op los schmiert. Illustratief is de restaurantscène, welke ze deelt met haar dochter, overigens ook gespeeld door Cassidy. Zij speelt dan ook een dubbelrol, maar wel eentje die zorgt voor de nodige verwarring. Andere belangrijke rollen als die van haar manager (gespeeld door Jude Law) en haar zus Eleanor (gespeeld door Stacey Martin) worden namelijk de gehele film door dezelfde acteurs gespeeld.

Een andere essentiële rol is die van Willem Dafoe als verteller, essentieel omdat hij meer dan eens de gebeurtenissen toelicht en meer inzicht verschaft in het leven van Celeste. Op zich is een voice-over een veel toegepaste toevoeging, maar hier haalt het toch vooral ook een deel van de verbeelding bij de kijker weg. Waar de film ook onder lijdt is dat alles er allemaal nogal dik bovenop ligt. Celeste sleept zich van drama naar drama en dat heeft een ronduit naar persoon van haar gemaakt. Het maakt Vox Lox niet bepaald een leuke film om te kijken. Helaas wordt de film ook niet geholpen door indrukwekkende liedjes, van de hand van Sia, of spetterende concertbeelden. Waar A Star is Born hiermee direct vanaf de eerste minuut indruk maakte, blijft dat hier volledig uit. Het maakt dat Vox Lux vooral teleurstelt, daar kunnen geinige technische foefjes als een aftiteling als aantiteling en een aftiteling die van boven naar beneden loopt niets aan veranderen.

Vox Lux is een weinig indrukwekkend portret van een tienermeisje dat na een ingrijpende gebeurtenis uitgroeit tot een superster. Niet alleen zijn de liedjes niet pakkend genoeg, dit geldt ook voor de concertbeelden en daarnaast geeft Natalie Portman als belangrijkste gezicht van de film niet thuis. De film opent vrij stevig en Celeste is op het punt van haar verwerking een aardige meid, maar ze wordt al snel geleefd en succes maakt een monster van haar. Het is jammer dat de film hier enkel een oppervlakkig beeld van schetst, waar er ruimte ligt voor zoveel meer. Dat er ook aan het einde wordt vastgehouden aan haar status als popster is spijtig, zeker gezien het begin had een ander einde passender geweest. Daarbij is het nogal not done om er allemaal, al dan niet fictieve, aanslagen bij te halen als kapstok voor de fases in haar leven. Het maakt Vox Lux na een veelbelovend begin bij tijd en wijlen vooral een nare film om te kijken.