Mark Hogencamp leidt na een mishandeling een leven met acuut geheugenverlies en een posttraumatische stressstoornis. Door fragmenten uit zijn verleden en het heden samen te brengen, weet Mark met hulp van gemodificeerde modellen een nauwkeurige en wonderlijke wereld te creëren; Marwen. De personages in deze fantasiewereld komen overeen met de mensen die hij in het echt kent. Zo is hij zelf Cap’n Hogie, zijn verschillende vriendinnen zijn beschermers en komen zijn aanvallers terug als Nazi-soldaten. Zijn verbazingwekkende kunstinstallatie vormt een ode aan de sterke vrouwen die hem helpen in zijn verwerkingsproces en geven hem de kracht om tegenslagen in het dagelijks leven aan te kunnen. Als Mark een Nicol ontmoet, een nieuwe buurvrouw, voegt hij ook haar toe aan zijn dorp en blijkt nog maar eens dat hij moeite heeft om fantasie en werkelijkheid te scheiden.

Een nieuwe film van Robert Zemeckis is altijd iets om naar uit te kijken. Natuurlijk is hij bekend van films als Back to the Future en Forrest Gump, maar daarnaast staat hij bekend om het gebruik van baanbrekende technieken op het gebied van visuele effecten voor zijn films. Zo heeft hij zich aan het begin van dit millennium erg ingezet bij de ontwikkeling van motion capture, een techniek die men gebruikt om bewegingen van mensen te kopiëren naar realistische animaties. Het leverde enerzijds interessante films op als The Polar Express en Beowulf, maar anderzijds toonde het ook aan dat de techniek nog niet volmaakt was en dus werd het niveau van zijn eerdere werk niet gehaald. Dat hij het nog niet verleerd was bleek toen hij terugsloeg met sterke films als Flight en The Walk, films die niet alleen leunden op het visuele aspect. Helaas stelde zijn Allied dan toch weer wat teleur.

En nu is daar Welcome to Marwen, een film die een mix biedt met motion capture elementen. Het zorgt er ook voor dat alle acteurs een soort dubbelrol hebben. Zo spelen zij niet alleen een personage, maar keert ditzelfde personage ook in de vorm van een pop terug in Marwen. Het belangrijkste personage in de film is Mark Hogancamp, een aspirant-kunstenaar die ooit in elkaar werd geslagen omdat hij zijn fetisj uitte. Hogencamp, en zijn tegenhanger in Marwen Cap’n Hogie, wordt gespeeld door Steve Carell. Carell begon zijn carrière als komiek, maar laat zich de laatste ook steeds meer zien in dramatische rollen. Dit overigens niet zonder succes, getuige zijn Oscarnominatie voor Foxcatcher. Hij krijgt gezelschap van een meer dan aardige cast, met Leslie Mann (die buurvrouw Nicol speelt) en Diane Kruger (een fictieve Belgische heks en nazi-spion) als bekendste gezichten.

Door de constructie van de film krijgt Zemeckis op visueel vlak de gelegenheid om zijn motion capture-trucendoos volledig open te trekken. Hoe de poppen tot leven komen in Marwen is dan ook indrukwekkend en toont nog maar eens dat motion picture de perfectie ondertussen dicht genaderd is. Helaas sneeuwt het dramatische aspect wel een beetje onder. Zo wordt de echte wereld van Hogancamp een beetje uit het oog verloren en als we dan een flard krijgen te zien voelt het allemaal een beetje aan als een overdreven versie hiervan. De film kent weinig nuances op dat vlak en zorgen ervoor dat de visuele ingrediënten de rest allemaal nagenoeg teniet doen. En dat is zonde, want met een wat betere balans had Welcome to Marwen een veel betere film kunnen zijn, in plaats van een nieuwe showcase van wat Zemeckis allemaal wel niet kan met motion capture.

Extra’s: Naast de film zijn er enkele wat korte extra’s op de Blu-ray release terug te vinden.
· Deleted Scenes (11:22) Een achttal verwijderde scènes; Hogie Fights the Nazis, Benz Reassembles, Tea Pots, Little Hogie Startles Mark, Mark Startles Deja, Flying Jeep, Demaryius Finds Mark Walking en Mark Runs Into Kurt Again.
· Marwen’s Citizens (03:51) Een blik op de personages in de film en wat de acteurs toevoegen aan hun personages.
· A Visionary Director (04:53) Hetzelfde als hierboven, maar dan betreft regisseur Robert Zemeckis.
· Building Marwen (04:03) Een veel te kort kijkje in de opbouw en het werken met het decor van Marwen.
· Living Dolls (04:02) En wederom een korte, maar wel fraaie extra over hoe de poppen in Marwen tot leven kwamen met motion capture.

Welcome to Marwen is een visueel indrukwekkende film, waarbij het dramatische aspect vrijwel volledig ondergesneeuwd raakt. Hoewel het idee van een getraumatiseerd persoon die vlucht in zijn eigen werkelijkheid zeker potentie heeft, lijkt het tot leven brengen van die fantasiewereld de grootste prioriteit te hebben gehad. Nu is daar op zich niet zoveel mis mee, Zemeckis toont zich hierin opnieuw een meester, maar er wordt toch wel wat meer gevraagd. Waar Zemeckis met bijvoorbeeld The Walk aantoonde motion capture goed te kunnen integreren in een film, draaft hij hier gewoon wat door. Het is wel jammer, want het maakt een film met zoveel potentieel als Welcome to Marwen onderaan de streep tot een weinig meer dan aardige film waar zoveel meer in had gezeten.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Picture Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.