In 1984, jaren na haar gevecht met Ares ten tijden van de Eerste Wereldoorlog, probeert de amazone Diana de wereld als Wonder Woman een stukje beter te maken, zij het met de grootste voorzichtigheid. Om niet teveel op te vallen is Diana werkzaam als antropologe in het Smithsonian Institute in Washington D.C. waar ze haar nieuwe collega Barbara ontmoet. Barbara heeft een bijzondere steen toegeschoven gekregen om te onderzoeken die bekend staat als de Dreamstone; een steen die de bezitter in staat stelt om wensen uit te laten komen. In eerste instantie doen Diana en Barbara de steen af als een nagemaakte variant, maar dan lijken hun eigen wensen toch uit te komen. Diana wil de steen veiligstellen om te voorkomen dat deze in verkeerde handen valt, maar ze is net te laat als zakenman Maxwell Lord de steen in handen krijgt en deze gebruikt voor eigen gewin. Het uitkomen van wensen brengt alleen de nodige risico’s met zich mee waardoor het slechts een kwestie van tijd is voordat de hele wereld gevaar loopt. Diana zal er als Wonder Woman alles aan moeten doen om Maxwell te stoppen, maar hoe doe je dat tegen iemand die iedere wens kan laten uitkomen?

Het is allemaal wat met het gewraakte DCEU (DC Comics Extended Universe) van filmstudio Warner Brothers. Sommige films scoren als een malle aan de boxoffice, andere titels worden kritisch met de grond gelijk gemaakt en weer andere krijgen een geheel nieuwe versie om de fans nog enigszins een plezier te doen (Zack Snyder’s Justice League). Daarnaast lijkt de rode draad in het overkoepelende universum nog maar ver te zoeken, getuige de overvolle (superhelden)kalender van films die niks met elkaar te maken hebben, maar toch nog enigszins aan elkaar gelinkt zijn. Of toch niet? Nee, voor logica hoeven we even niet meer bij Warner Brothers aan te kloppen, maar heel erg hoeft dat tegelijkertijd ook niet te zien. Kijk maar naar een film als Joker uit 2019 die geen link heeft met andere DC-films, maar wel enorm goed ontvangen werd. Voordeel was natuurlijk dat die film zichtbaar ver buiten het overkoepelende DCEU stond. Een voordeel dat niet opgaat voor deze tweede film rondom Gal Gadot’s versie van Wonder Woman.

Goed, om meteen even te proberen om duidelijkheid te scheppen: Ja, deze film is gewoon een vervolg op de vorige film uit 2017, maar heeft geen directe of zichtbare link met andere DCEU-films. Geen woord dus over Batman, Aquaman of andere superhelden uit de stal van DC. Logisch ook, aangezien deze film zich afspeelt in 1984; een tijd waarin Bruce Wayne zijn ouders nog had en Aquaman net zijn eerste zwemles kreeg. Het lijkt overigens de enige logische reden te zijn dat de film zich in die tijd afspeelt, want het verhaal over een wens-steen en de ellende die het meebrengt had zich in iedere denkbare tijd kunnen afspelen. Er wordt verhaaltechnisch namelijk vrijwel niks gedaan met de jaren ’80, dus laten we dat vooral zien als een excuus om even lekker nostalgisch uit te kunnen pakken. En oké, het helpt natuurlijk ook enorm om Wonder Woman enigszins in het geheim haar werk te kunnen doen zonder dat een voorbijganger haar acties weer vastlegt met een mobieltje en je dat als filmmaker weer moet verklaren.

Toch is de lol van de nostalgische jaren ’80 er al snel van af als we kijken naar het verhaal dat Wonder Woman 1984 de kijker te bieden heeft. De eerder genoemde wens-steen is een leuk uitgangspunt, maar het verhaal wordt dusdanig geteisterd door plotgaten dat het al snel niet meer leuk is. Toevalligheden stapelen zich in rap-tempo op, alleen maar om het verhaal niet te complex te maken en vooral lekker het tempo hoog te kunnen houden. Alsof je als kijker niet teveel mag nadenken en vooral onderuitgezakt naar de film moet kijken. Nou blinken superhelden-films op intellectueel gebied natuurlijk niet bepaald uit, maar de simpelheid van Wonder Woman 1984 is wel erg makkelijk. Haast een belediging voor de kijker die na jaren van superhelden-films toch wel wat gewend is inmiddels.

Maar toch, om deze recensie enigszins positief af te sluiten kan wel de conclusie getrokken worden dat Wonder Woman 1984 op zich best een vermakelijke film is geworden. De actiescenes zijn over-de-top, maar daarmee wel in lijn zoals we het al eerder zagen in het DCEU. Dus voor wie daar over klaagt heeft sowieso nooit goed naar de films uit het DCEU gekeken. Bovendien laat actrice Gal Gadot zien dat ze de perfecte belichaming is van Diana en haar alter-ego en is het haast jammer om te concluderen dat dit waarschijnlijk haar laatste optreden zal zijn. Wonder Woman 1984 is verhaaltechnisch een drama, maar voor wie even de kritisch bril af kan zetten valt er toch nog wel wat te genieten. Hoewel, even… de film is met 151 minuten weer behoorlijk aan de stevige kant waar de schaar makkelijk flink in gezet had kunnen worden. Maar goed, ook een flinke speelduur is blijkbaar een vereist voor een echte DCEU-film, want ook daaraan ontkomt ook Wonder Woman 1984 niet.

Extra’s: De film an sich mag dan misschien wat tegenvallen, dat kan zeker niet gezegd worden van de uitgave op 4K. Het prachtige steelbook bestaat uit maar liefst drie schijven zodat de film op 4K UHD, Blu-ray of 3D Bluray is te zien. Bovendien is de box daardoor ook aangevuld met een hele rits aan extra’s die enkel op de blu-ray te vinden zijn.
· The Making of Wonder Woman 1984: Expanding the Wonder (36:21) de making of is zo compleet als dat je hem mag verwachten. We zien onder andere interviews met de belangrijkste castleden, de totstandkoming van de special effects en kijken mee met de opnames can bepaalde scenes.
· Gal & Kirsten: Friends Forever (05:10) Een gesprek met en tussen de twee dames over de vriendschap van hun personages en die van henzelf buiten de film om.
· Small But Mighty (10:44) Een special over de spectaculaire openingsscene waarin de jonge actrice Lilly Aspell de hoofdrol speelt.
· Scenes Studies | The Open Road & The Mall (11:15) Nog twee scenes die compleet worden uitgelicht met betrekking tot hun totstandkoming.
· Gal & Krissy Having Fun (01:10) Een kort dansnummer, gezongen door de twee hoofdrolspeelsters.
· Meet the Amazons (21:28) Een virtueel interview dat vorig jaar onderdeel was van DC FanDome met alle actrices en belangrijkste crewleden van de openingsscene.
· Black Gold Informercial (01:38) Het tv-optreden van Pedro Pascal’s personages Maxwell Lord, compleet in VCR-stijl.
· Gag Reel (06:26) Een hoop grappen en grollen van de set.
· Wonder Woman 1984 Retro Remix (01:36) Een mix van beelden van de film onder begeleiding van de muziek die te horen was tijdens de eerste scene van de eerste film.

Wonder Woman 1984 4K is op verhaaltechnisch gebied echt een zooitje, maar voor wie een beetje zijn best doet valt er wel degelijk een vermakelijke film te ontdekken. In dit tweede solo-avontuur van Wonder Woman krijgt Gal Gadot’s personage te maken met een wens-steen met een nare keerzijde, maar echt een lekker lopend verhaal hebben de makers er niet van kunnen maken. De film zit vol met plotgaten die te pas en te onpas opduiken om het verhaal maar niet te complex te maken en vooral lekker het tempo hoog te kunnen houden. Gelukkig valt er op het gebied van actiescenes wat minder te klagen en pakt regisseuse Patty Jenkins uit op een manier die prima past binnen het DCEU waarmee de film zeker een paar vermakelijk scenes in huis heeft. Wonder Woman 1984 is niet het gedroomde vervolg geworden waar fans op hebben gehoopt, maar met een wat minder kritische bril valt er op zich nog best te genieten van Wonder Woman 1984. Al is het alleen al om Gal Gadot’s prima vertolking van de titelheldin en de spetterende kleuren van de 4K-uitgave.

Met dank aan Day One MPM en Warner Bros. Home Entertainment Benelux voor het recensie-exemplaar.