Op een paradijselijk eiland, ergens verstopt voor de buitenwereld in de Stille Oceaan, groeit Diana op in de wereld van de Amazones: getrainde en onoverwinnelijke krijgers die de wereld moeten beschermen als Ares, de god van de oorlog, zal terugkeren. Op een dag wordt het rustige leventje van Diana flink verstoort als de Amerikaanse piloot Steve Trevor met zijn vliegtuig neerstort bij het tropische eiland. Steve vertelt haar over een niet te stoppen oorlog die in de rest van de wereld gaande is, waarop Diana besluit om haar thuis te verlaten en haar lot als Amazone te accepteren. Maar is Diana opgewassen tegen de gruwelijkheden waarin ze terecht is gekomen en kan ze daadwerkelijk als Wonder Woman de wereld redden van de ondergang en de oorlog tot een einde brengen?

Het zit filmstudio Warner Bros. niet bepaald mee met hun DC Extended Universe, waarmee ze de concurrentie aan willen gaan met het Marvel Cinematic Universe. Het universum ging twijfelachtig van start met Man of Steel in 2013 en kreeg vorig jaar een groots opgezet vervolg waarin Superman het opnam tegen Batman in Batman v Superman: Dawn of Justice. Hierbij werden ook direct alle lijntjes naar de toekomst uitgezet. Maar helaas viel de film, ondanks het toch niet onaardige financiële succes, niet bepaald in de smaak bij critici en fans en besloot de filmstudio, ook na het bekritiseerde Suicide Squad, de plannen voor de toekomst flink aan te passen. Het was daarmee een groot vraagteken of het inmiddels in productie zijnde Wonder Woman wel een verstandige keuze was om als volgende titel uit te brengen. Een vrouwelijke superheld die centraal staat in een grote blockbuster lijkt op papier nou niet bepaald de meest veilige keuze voor groot succes.

Toch bewijst Wonder Woman gelukkig het tegendeel en lijkt Warner Bros. eindelijk een echt fatsoenlijke titel te pakken te hebben in hun DC Extended Universe die ook de critici kan bekoren. Na de eerdere genoemde films voelt Wonder Woman namelijk als een frisse wind die de getroebleerde reeks zo broodnodig had. Die frisse wind zit hem in een aantal zaken die ervoor zorgen dat de film van regisseuse Patty Jenkins uitstijgt boven de andere titels van DC. De belangrijkste daarvan is dat de film zich enkel concentreert op Wonder Woman en daarnaast dus niet ook nog eens druk is met het uitzetten van allemaal lijntjes naar de toekomst of andere superhelden uit de stal van DC Comics. Daarmee is de film niet overvol en prima te volgen, zonder dat je het gevoel bekruipt dat je goed op moet letten om alle verborgen aanwijzingen naar andere zaken mee te kunnen krijgen.

Dat de film wellicht wat rustiger aan had kunnen doen met het in slow motion in beeld brengen van actiescènes, Duitsers gewoon Engels praten en de CGI niet altijd even overtuigend is neem je als kijker dan ook graag voor lief. Er is namelijk nog veel meer dat Wonder Woman een vermakelijke zit maakt van ruim twee uur. Zo is de film niet overdreven en tot de nok toe gevuld met actiescènes, maar is er voor gekozen om deze veel ruimte te geven om vakkundig op te zetten en zo het karakter van Wonder Woman meer dan goed te introduceren aan het publiek. Tel daar nog de goed getimede komische noot, de heerlijke mix tussen werkelijkheid en fantasie en de prima chemie tussen hoofdrolspelers Gal Gadot en Chris Pine bij op en je kan niet anders concluderen dat Wonder Woman op dit moment het beste is wat het DC Extended Universe te bieden heeft!

Wonder Woman geeft het DC Cinematic Universe eindelijk de positieve impuls die het zo broodnodig leek te hebben. Geen tjokvolle film die gevuld is met referenties naar andere superhelden van DC Comics, maar een film die Wonder Woman vol in de schijnwerpers zet en het publiek op een prettige manier kennis laat maken met deze vrouwelijke superheld en daarbij net iets meer weet te bieden dan een simpele introductie. Het maakt de film een zeer vermakelijke zit die op dit moment het beste is dat het DC Cinematic Universe te bieden heeft en zich zeker mag rekenen tot één van de leukste titels van deze filmzomer!