August “Auggie” Pullman is geboren met verschillende afwijkingen, waardoor zijn gezicht misvormd is geraakt. Bang om niet geaccepteerd te worden, hebben zijn ouders hem nooit naar school gestuurd, maar zelf thuis lesgegeven. Als het voor Auggie tijd is om naar de vijfde klas te gaan, zal hij toch de stap moeten zetten die hij zolang heeft kunnen uitstellen. Niet alleen Auggie begint een nieuwe en spannende reis, waarin hij zal moeten leren omgaan met andere kinderen, maar ook voor zijn nieuwe klasgenoten, zijn familie en zijn nieuwe vrienden wordt het een reis vol nieuwe ontdekkingen door de nieuwe rol die Auggie in hun leven speelt of zal spelen.

Het is de struggle van ieder kind dat voor het eerst naar school gaat: het vinden van je plek tussen al die andere kinderen en je plekje opeisen. Tot zo ver niks nieuws onder de zon voor de film Wonder van regisseur Stepen Chbosky, ware het niet dat Auggie met een verminkt gezicht is geboren en daarmee nog meer moeite heeft om geaccepteerd te worden. Een dubbel moraal dus, want wordt je als verminkt kind überhaupt wel geaccepteerd of het is vooral pesten dat de klok slaat? Of ben je als persoon inmiddels sterk genoeg om de pestkoppen het hoofd te kunnen bieden? En kan je familie met lede ogen toekijken hoe je na zoveel jaren eindelijk je eigen weg probeert te vinden? Clichés liggen wat dat betreft op de loer die Wonder zeker niet weet te ontwijken, maar gelukkig heeft de film een paar goede troeven in handen.

Eén van die troeven is hoofdrolspeler Jacob Tremblay, eind dit jaar ook te zien in de groots aangekondigde Predator-film, die twee jaar geleden internationaal doorbrak door zijn rol in de aangrijpende film Room en daarna de weg vrij zag naar nog meer succes. Die vind hij zeker in de verfilming van het boek Wonder van R.J. Palacio waarin hij nogmaals laat zien dat hij met het talent voor acteren is geboren. Zelfs achter een flinke laag make-up, die hem doet veranderen in de misvormde Auggie, lukt het de 11-jarige acteur om zijn emoties op de kijker over te brengen. Daarbij gaat er trouwens ook veel lof uit naar de Nederlander Arjen Tuiten die Tremblay voorzag van zijn masker om Auggie overtuigend te kunnen spelen. Niet voor niets dus dat de Nederlander genomineerd werd voor een Oscar in de make-up en Hairstyling categorie, maar helaas niet in de prijzen wist te vallen.

Maar er is meer dat Wonder een bijzondere film maakt dan alleen de prima hoofdrol van Tremblay en de waanzinnige make-up. De film laat de situatie van Auggie namelijk ook door de ogen van anderen zien door het perspectief op sommige momenten te verschuiven. Zo zien we de situatie van Auggie onder andere door de ogen van zijn zus en zijn eerste schoolvriendje. Mede hierdoor krijgen bijrollen een diepere betekenis mee en krijg je meer begrip voor de manier waarop zij omgaan met de situatie waarbij het eigenlijk altijd om Auggie draait en de anderen zichzelf meerdere malen weg lijken te cijferen. Het geeft de film net dat beetje extra mee om zo met een creatieve manier te spelen met de clichés die in een verhaal als deze eigenlijk niet te vermijden zijn. Het mag dan misschien geen verrassing heten dat de uitkomst van de film eigenlijk op voorhand al uit te stippelen is, maar het maakt de film niet perse een titel om te vermijden. Wie houdt van een fijn avondje snotteren over het vinden van je plek in de wereld zit gebakken met Wonder.

Wonder weet de verwachtte clichés bij een film die gaat over acceptatie niet te vermijden, maar geeft er gelukkig een interessante draai aan om toch verrassend uit de hoek te komen. Door het veranderen van het perspectief naar andere personages wordt de situatie van Auggie op verschillende manieren belicht waardoor sommige scenes in eens in een heel ander daglicht komen te staan. Wonder is misschien niet de film die de boeken in zal gaan als meesterwerk, maar is met zijn 113 minuten zeker genietbaar voor een fijn filmavondje.

Met dank aan Belga Films voor het recensie-exemplaar via iTunes.