In de jaren ’70 is de jonge Ben nieuwsgierig naar de identiteit van zijn vader die zijn moeder altijd voor hem verborgen heeft gehouden. De waarheid zal voor Ben altijd een geheim blijven als zijn moeder komt te overlijden. Gevoed door een beangstigend gevoel van eenzaamheid besluit hij op een dag, nadat hij in het ziekenhuis is beland door een blikseminslag die hem een gehoorbeschadiging heeft bezorgd, op zoek te gaan naar zijn vader. De enige aanwijzing die hij heeft is een boekenlegger van een boekenwinkel uit New York waar ze mogelijk meer zouden kunnen weten. Tegelijkertijd volgen we het dove meis Rose in de jaren ’20 dat moeite heeft om haar plek te vinden in de wereld zonder haar moeder. Na het lezen van een aanlokkelijke krantenkop besluit ze om haar eigen pad te kiezen en naar New York te vertrekken. Ondanks dat er vijftig jaar zit tussen de twee avonturen, hebben Ben en Rose meer met elkaar gemeen dan ze denken.

Regisseur Todd Haynes heeft met films als Far from Heaven uit 2002 en Carol uit 2015 laten zien dat hij een liefde heeft voor verhalen die zich afspelen in het verleden. Daarbij heeft hij tevens oog voor detail, door zo natuurgetrouw aan het werk te gaan. Met Wonderstruck schroeft hij die liefde nog een tandje op door de film te laten afspelen tijdens twee verschillende periodes die vijftig jaar van elkaar gescheiden zijn, maar toch met elkaar te maken hebben. De basis die hij daarvoor gebruikte was het gelijknamige boek van auteur Brian Selznick wiens werk in het verleden al een fijne film opleverde in de vorm van de film Hugo van Martin Scorsesse. Op papier lijkt er dan ook weinig mis te kunnen gaan.

Toch zitten er helaas wel wat haken en ogen aan Wonderstruck die moeilijk te negeren zijn. Laten we voorop stellen dat het uitgangspunt van de film zeker een zeer fraaie is. Twee verhalen, gescheiden door tientallen jaren die toch met elkaar verbonden zijn. Helaas wordt die verbondenheid maar mondjesmaat gebruikt en zit het vooral in de locaties die beide hoofdpersonages bezoeken, maar dan in hun eigen tijd. Het levert een interessant perspectief op, maar het verhaal ondervind er weinig voordeel van waardoor je als kijker nog steeds zit te kijken naar twee individuelen verhalen die nauwelijks raakvlakken met elkaar lijken te hebben. Uiteraard wordt de reden van de twee verhalen naar mate het einde in zicht komt steeds duidelijker, maar de film neemt daar wel de tijd voor en geeft maar weinig tot geen aanwijzingen naar waar het allemaal naar toe zal gaan. Wat dat betreft had de film makkelijk een halfuurtje korter gekund.

Er zijn helaas meer keuzes van regisseur Haynes die het tegenovergestelde lijken te bereiken. Zo is naast eenzaamheid ook doofheid een belangrijke pijler van de film, maar is het nou echt nodig om de film haast zonder geluid of muziek te presenteren? Daarbij lijkt het alsof Haynes niet altijd voet bij stuk weet te houden en soms afwijkt van zijn stijl om een bepaalde scene extra te verduidelijken en geluid ineens wel degelijk om de hoek komt kijken. Bovendien komt de keuze om het verhaal uit de jaren ’20 ook echt het gevoel mee te geven dat het in die tijd is opgenomen niet altijd even lekker uit de verf. Het is soms te veel voelbaar dat een computer heeft geholpen, waardoor de illusie van een oude filmopname regelmatig wordt doorbroken. Wat dat betreft weet hij de zaken beter te uiten in het verhaal dat zich in de jaren ’70 afspeelt, maar is het allemaal niet genoeg om van Wonderstruck een bijzondere film te maken die het in potentie zeker leek te zijn.

Extra’s: Helaas moet de Blu-ray release van Wonderstruck het doen zonder enig bonusmateriaal.

Wonderstruck leek op papier een zeer bijzondere film te worden, maar daar komt helaas maar weinig van te recht. De twee verhalen die vijftig jaar van elkaar gescheiden zijn hebben te weinig raakvlakken met elkaar om op een interessante manier met elkaar verbonden te worden waardoor ook de climax maar weinig indruk zal achterlaten. Daarnaast maakt regisseur Todd Haynes een paar bijzondere keuzes, die helaas maar slecht uit de verf weten te komen. Het maakt van Wonderstruck een film die veel potentie in zich heeft, wat helaas maar veel te weinig tot uiting komt.

Met dank aan The Searchers i.s.m. Triple P Entertainment voor het recensie-exemplaar.