Mike Chandler en Steve MacAvoy zijn aangetrouwd familie en partners van elkaar bij het politiekorps van Chesterford. Op een dag krijgen de heren de jonge Kenny mee voor een zogenaamde ‘ride along’, in een poging hem op het rechte pad te houden. Het lijkt een dag als elke andere dag, totdat een bomaanslag de inwoners van Chesterford opschrikt. Op het moment van de aanslag bevinden Mike en Steve zich bij een bankgebouw, waar een auto verkeerd geparkeerd staat. Als zij langzaam maar zeker op de auto afrijden, worden ze plotseling onder vuur genomen door de bestuurder en blijkt dat zij middenin een bankoverval terecht zijn gekomen. Omdat het volledige korps bezig is met de bomaanslag aan de andere kant van het stadje staan Mike, Steve en de jonge Kenny er helemaal alleen voor.

De film opent met de melding dat het verhaal van de film gebaseerd is op een van de langstdurende en bloederigste bankovervallen uit de Amerikaanse geschiedenis. De titel 211 verwijst hierbij dan ook naar de code die door de Amerikaanse politie gebruikt wordt als er een bankoverval gaande is. Met deze informatie in het achterhoofd lijken we een interessante film tegemoet te gaan. In de hoofdrol zien we Nicolas Cage, een acteur die ooit een Oscar won voor zijn rol in Leaving Las Vegas en een glansrijke carrière tegemoet leek te gaan. Toch voegt hij de laatste jaren vooral een stormvloed aan wisselvallige films aan zijn oeuvre toe, waarbij hij zich niet bepaald van zijn beste kant laat zien. Deze 211 valt hier ook onder en Cage zal ongetwijfeld nog wat schulden hebben openstaan dat hij zich steeds verder moet verlagen tot films waarvoor het alfabet niet toereikend is. Of hij zijn fans dit moet aandoen is een ander verhaal, want werkelijk niemand zal of kan ontkennen dat hij met deze film een nieuw dieptepunt heeft bereikt.

Het verhaal begint in Kabul, Afghanistan, waar een aannemer zijn huurlingen niet betaalt voor schimmige praktijken. Voor het witwassen van geld laat hij een extreem groot bedrag in kleine bedragen overboeken naar allemaal bankrekeningen die over de gehele wereld zijn verspreid. De huurlingen besluiten de aannemer te vermoorden en een van de banken te overvallen, om zo het geld waarop ze recht hebben te innen. Dit begin van de film wordt vooral ontsierd door een verkeerde muziekkeuze en belabberd camerawerk. De makers willen hier, zoals ze in de tagline aangeven, een mix creëren van de films Black Hawk Down en End of Watch, maar doen deze titels absoluut geen eer aan. Als de film zich vervolgens zegt te verplaatsen naar Amerika, valt direct op dat de opnames op een ander continent hebben plaatsgevonden. Het oog voor detail was blijkbaar afwezig, maar het wekt wel flinke verbazing als men op de snelweg rijdt en het gros van de auto’s blijkt Europese kentekenplaten lijkt te hebben. Het zijn van die typische zaken die je enkel in een b-film ziet.

Toch hoeft zelfs dit een vermakelijke film niet in de weg te staan. Helaas komen er nog een flinke bak clichés om de hoek kijken in een poging de film van drama te voorzien. Zo krijgt Steve te horen dat zijn vrouw zwanger is. Hij vertelt dit vervolgens aan zijn schoonvader, die een erg slechte relatie met zijn dochter heeft, en menig filmkijker kan de rest van het verloop van deze verhaallijn zo inkleuren. Wie dan nog de hoop heeft dat de actie de film weet te redden komt bedrogen uit. Zo worden er door zowel politieagenten als de bankovervallers flink wat magazijnen leeggeschoten, maar raken ze letterlijk kant noch wal. Het enige lichtpuntje aan de film zijn wellicht de overvallers. Ze zijn meedogenloos en vuren op werkelijk alles vuren dat beweegt. Het zorgt voor een enkele heftige scene, waarbij omstanders uit de auto worden getrokken en zonder blikken of blozen doodgeschoten worden. En dan is er nog Kenny, waarom zijn karakter uiteindelijk in de film terecht is gekomen blijft een raadsel. Hij voegt namelijk niets toe aan het verhaal, werkt in de vuurgevechten vooral zwaar op de zenuwen en het is eerder lachwekkend dan serieus te nemen als hij zich aan het eind ontpopt tot een heuse held.

Extra’s: Zoals op te verwachten bij een release die de bioscoop niet heeft gehaald is er geen bonusmateriaal te vinden op de Blu-ray release.

211 blijkt een nieuw dieptepunt in de carrière van de eens zo gevierde Nicolas Cage. Het enige positieve aan de film zijn enkele schokkende scènes, maar dan houdt het helaas ook wel op. Het acteerniveau van de ganse cast schuurt daarnaast tegen het dieptepunt, het verhaal is ronduit slecht uitgewerkt en de film bevat een handvol vrij overbodige zijplots. Nu heeft de film al een erg beperkte speelduur, dus het is enerzijds te begrijpen dat de makers deze plotjes erin hebben gelaten. Toch is het anderzijds aan te raden gewoon eens uit gaan van een beter script, een kritiek die vooral aan Cage is gericht. Wellicht motiveert het hem weer eens. 211 is in elk geval een film die hooguit genietbaar voor mensen die de lat erg laag hebben liggen, ieder ander raden we aan deze titel links te laten liggen.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.