In het jaar 2020 is het grootste deel van de wereldbevolking uitgeroeid door de komst van zichtloze buitenaardse wezen met een een supersonisch gehoor. Evelyn en Lee Abbot wonen met hun dove dochter Regan en zoons Marcus and Beau op een afgelegen boerderij midden in de bossen. Hun rustige leventje wordt verstoord door de komst van de wezens en als ze je horen, zullen ze op je jagen. Het noodzaakt de familie om in stilte te leven waarbij ze communiceren door middel van gebarentaal. Dit wordt echter een stuk lastiger als Evelyn zich een jaar later in de laatste fase van haar zwangerschap bevindt en er complicaties optreden. Meer dan ooit is belangrijk voor de familie om de veiligheid van hunzelf en hun kinderen te kunnen garanderen, maar dit alles moet dan wel muisstil verlopen.

Het horrorgenre kenmerkt zich de laatste jaren vooral door formulematige en weinig opzienbarende films die steevast in dezelfde valkuilen lijken te vallen. Gelukkig is daar nu het ijzingwekkende en muisstille A Quiet Place van John Krasinski. Het concept van de film is bijzonder genoeg, maar door de vele stiltes ligt saaiheid op de loer. Je moet als maker dan ook van goede huize komen en Krasinski toont hier zijn vakmanschap en brengt de film op werkelijk fenomenale wijze. Zo is er het eerste half uur van de film nagenoeg geen geluid te bekennen, maar zorgt Krasinki ervoor dat de kijker onafgebroken op het puntje van zijn of haar stoel zit. Het zal menigeen verbazen dat Krasinki als regisseur relatief onervaren is, met enkel twee matige komedies en drie afleveringen van The Office op zijn naam. Het maakt zijn prestatie des te knapper, zeker aangezien hij zelf ook nog eens de vaderrol op zich neemt en wordt geflankeerd door zijn vrouw Emily Blunt. Het maakt van A Quiet Place niet alleen een razend interessant project, maar ook voor de makers een heel bijzonder project.

Naast het puike spel van Blunt en Krasinski vallen ook de acteerprestaties van de kindacteurs in de film op. Met volle overtuiging weten ze het geheel prima aan te vullen en de film naar een ongekend niveau te trekken. Vooral de onervaren (en dove) actrice Millicent Simmonds springt in het oog als dochter Regan, wat erg knap is als je bedenkt dat dit pas haar tweede film is. De chemie van de kinderen onderling is ongekend en soms lijkt het er op dat de kinderen daadwerkelijk doodsbang zijn, wat de akelige sfeer van de film behoorlijk ten goede komt. Het eerste half uur van de film wordt je als kijker ondergedompeld in een doodse stilte. Een gewaagde keuze, want even lijkt er maar geen vaart te komen in het verhaal. Toch is dit broodnodig voor de ontwikkeling hiervan en de binding die je als kijker met de karakters krijgt. Wel zorgt het er tevens voor dat A Quiet Place geen film is die ieder zal weten te waarderen.

Ondanks dat het hier een geweldige film betreft, is er wel ook het een en ander op de film aan te merken. Zo is het gebruik van stilte niet altijd even consequent. Een goed voorbeeld hiervan zien we aan het begin van de film als Lee vrij enthousiast door een aantal kranten ritselt. De wezens die gezegend zijn met een supersonisch gehoor nemen dit niet waar, terwijl ze direct in de startblokken staan zodra iemand over een takje loopt. Het zijn kleine puntjes als deze waar iets meer aandacht aan besteed had mogen worden, want nu dreigt het soms de geloofwaardigheid van het geheel wat in de weg te zitten. Ook lijkt de film soms wat leentjebuur te hebben gespeeld bij films als 10 Cloverfield Lane en Netflix-serie Stranger Things. Grootste minpunt is echter het open einde, waarbij de deur wagenwijd open wordt gezet voor een vervolg, wat gezien het succes van de film vast niet lang op zich zal laten wachten. Zoals gezegd zijn het kleine puntjes, want A Quiet Place is een bijzonder interessante film die vooral met een wat groter gezelschap zal zorgen voor een uitdagende kijkervaring.

A Quiet Place doet zijn titel eer aan en zorgt ervoor dat je als kijker soms zelf bijna je adem inhoudt om ieder geluid te voorkomen. Mede door de doodse stilte komt de film wat traag op gang, maar gaandeweg zal je erachter komen dat juist dit nodig is om het verhaal goed uit de verf te laten komen. Het maakt de film uniek in dit genre, waarbij er een akelige sfeer wordt opgebouwd. De film wordt daarnaast geholpen door sterke acteerprestaties, waarbij vooral de kindacteurs een flinke duit in het zakje doen. Wel zijn er wat kleine minpuntjes aan de film. Zo is de film in basis zeer origineel, maar komt die originaliteit soms op de tocht te staan door leentjebuur te spelen bij genregenoten. Ook lijkt een tweede film onvermijdelijk, niet alleen door het succes van deze film maar ook door het open einde. Al met al is A Quiet Place een indrukwekkende film en een bijzondere kijkervaring, zeker in een volle bioscoopzaal. Wellicht is het in dit geval zelfs zo dat de film nog beter tot zijn recht komen in een, wat makkelijker stil te houden, thuisbioscoop.