Anna is een mooie jonge vrouw die nadat ze slachtoffer is geworden van huiselijk geweld het leven somber in ziet. Precies op dit keerpunt in haar leven accepteert ze met frisse tegenzin een aanbod van KGB-officier Alex. Na een training van een jaar dient ze vijf jaar als moordenaar te werken voor de KGB, waarna ze de vrijheid heeft om te gaan en staan waar ze wil. Ze gaat undercover als mannequin waar ze wordt ontdekt door een scout en wordt aangenomen om in Parijs te werken. Haar werkgever weet echter niet dat er achter al die schoonheid een kille moordenaar schuilt, die voor niets of niemand terugdeinst. Hoewel het enige dat Anna wil vrij zijn is, wordt ze keer op keer door de Russische overheid ingezet om mensen uit de weg te ruimen en raakt ze verstrikt in een web van manipulatie, list en bedrog. Op zoek naar een uitweg naar vrijheid sluit het web zich, tot ze uiteindelijk haar breekpunt bereikt en de hel losbreekt.

De Franse regisseur Luc Besson wist aan het begin van zijn carrière, midden jaren 90, te imponeren met films als La Femme Nikita en Léon. Dit bleef ook in Hollywood niet onopgemerkt en leidde in 1997 tot zijn eerste internationale film; The Fifth Element. De film werd zeer goed ontvangen werd en was het begin van een lange carrière in de Amerikaanse filmwereld. Toch is hij de laatste jaren vooral aanwezig als producent. Zijn laatste fatsoenlijke film als regisseur stamt alweer van 2013, de zwarte komedie Malavita. Sindsdien sloeg hij vooral de plank mis met ambitieuze, maar matige producties als Lucy en  Valerian and the City of a Thousand Planets tot gevolg. Nu is terug met Anna, een pure actiefilm. De hoofdrol wordt gespeeld door het Russische model Sasha Luss, die vrijwel geen ervaring heeft op acteergebied. Op zich hoeft dit geen probleem te zijn, maar hoewel er een mooie snoet op Luss zit, kan ze het beter bij het modellenwerk laten. Om de boel toch nog wat kracht bij te zetten werden gevestigde namen als Helen Mirren en Cillian Murphy aan de cast toegevoegd.

De film begint zijn verhaal in 1985, wanneer er verschillende mensen worden vermoord door de KGB. Je tast hierbij totaal in het duister van het hoe en waarom. Vervolgens verplaatst het verhaal zich al snel naar Anna die als model aan het werk gaat in Parijs. Er wordt flink gas terug genomen, maar het blijft allemaal flink chaotisch, vooral omdat er veelvuldig wordt geschakeld tussen 1990, 1987 en 1985 om scènes en situaties te blijven uitlichten. Zo wordt Anna het ene moment zomaar vanuit het niets van de markt geplukt, wordt je vervolgens overgeleverd aan haar gevoelige en onschuldige kant en niet veel moord ze een vol restaurant uit. Om dit alles toe te lichten bevinden we ons niet veel later weer in 1987, waarin we zien hoe Anna aan deze krachten komt, om (u raadt het al) vervolgens weer terug te schakelen naar de tijd dat Anna een nobody was. Natuurlijk is een beetje achtergrond helemaal geen probleem, maar met het constant heen en weer schakelen verliest je gewoonweg het overzicht en maken de makers het simpele verhaal nodeloos ingewikkeld. Helaas is dat niet het enige probleem waar de film mee kampt, zo rammelt de film aan alle kanten en valt er al snel niets meer te redden.

Zo raakt het tijdsbeeld van de film, die zich vooral in jaren 80 afspeelt, werkelijk kant noch wal. In het zwaar communistische Rusland, waar de bevolking geen nagel heeft om aan hun reet te krabben, heeft de aan drugs verslaafde Anna een hypermoderne laptop in hun armzalige woning staan. En ook mobiele telefoons lijken de normaalste zaak van de wereld te zijn. Het zijn zaken die in die tijd hooguit waren voorbehouden aan de elite. Vervolgens wordt er gepoogd om het tijdsbeeld dan maar wat kracht bij te zetten door een misplaatste jaren 80 soundtrack aan de film toe te voegen, maar daar wordt het geheel eigenlijk ook niet veel beter op. Opvallend genoeg wordt de film in het tweede deel een stukje beter dan hij was en ontwaren we zowaar een kruising tussen La Femme Nikita en John Wick, waarbij een leger hele automatische wapens leeg schiet een niets raakt en Anna alles met een strak schot in de roos raakt. Leuk en aardig, maar niets dat we al niet vele malen eerder, en vooral beter, voorbij hebben zien komen. Het zorgt ervoor dat je aan het einde van de rit een beetje gedesillusioneerd achterblijft.

Anna is een matige actiefilm, die vooral door het constante schakelen in de tijd een zeer chaotisch verloop kent. De poging om de film te situeren in de jaren 80 mislukt hopeloos door de aanwezigheid van bizarre zaken als hypermoderne laptops, mobiele telefoons en auto’s die anno 2019 nog steeds worden verkocht. Helaas blijft het daar niet bij, want ook de acteerprestaties zijn zwaar ondermaats. Hoofdrolspeelster Sasha Luss spant hierbij de kroon en we raden haar aan om vooral weer terug te keren naar het modellenwerk. Wat ook totaal onbegrijpelijk en zelfs op de lachspieren werkt, is dat er hele delen Russisch gesproken worden tussen Anna en haar criminele vriendje, maar er tussen de Russen bij de KGB doodleuk Engels met een slecht Russisch accent wordt gesproken. Een wat beter tweede deel kan de film dan ook niet meer redden. We kunnen dan ook gerust concluderen dat Luc Besson de weg een beetje kwijt is op het moment, waarbij we met angst en beven zijn volgende film tegemoet zien. Anna is een kijkbeurt dan ook amper waard en hooguit te pruimen als je echt alleen voor de actie komt.