Crimineel Macdonald raakt betrokken in een vuurgevecht na een bankoverval, waarbij zijn twee partners worden doodgeschoten en hijzelf voor dood wordt achtergelaten door twee criminelen die hun het geld afhandig willen maken. Zeven jaar later ontwaakt MacDonald uit een coma en leidt hij aan zwaar geheugenverlies. Detective Sykes probeert al die jaren te achterhalen wat er precies is gebeurd en waar het geld is gebleven dat MacDonald en zijn twee partners hebben verstopt. Als MacDonald met de hulp van een medegevangene en een zaalarts, die op het eerste gezicht het beste met hem voorhebben, weet te ontsnappen, wordt hij geïnjecteerd met een serum dat hem dwingt prijs te geven waar het geld is verborgen. Op de hielen gezeten door Sykes en de FBI moet hij niet alleen het geld zien te vinden, maar ook de bijwerkingen van het serum zien te overleven welke hem confronteren met het verleden.

Aan de hand van een verhaal met potentieel en door toevoeging van Sylvester Stallone en Matthew Modine aan de cast lijkt het er op papier op dat Backtrace best wel eens aardig uit de hoek kan komen. Stallone heeft eigenlijk geen nadere introductie nodig en ook Modine heeft ook een breed oeuvre op zijn naam staan, al zullen de meeste mensen hem toch vooral kennen uit Stranger Things en als Private Joker uit Full Metal Jacket. Het is ijdele hoop, vooral gezien het feit dat de film een direct-to-video release is en de cast en crew verder relatief onbekend zijn. Met dit in je achterhoofd zal het dan ook niemand verbazen dat de film met de grond gelijk werd gemaakt door de critici. En daar valt misschien wel wat voor te zeggen, want Backtrace is eigenlijk weinig meer dan een televisiefilm die door de aanwezigheid van twee bekende gezicht zijn weg heeft gevonden als home entertainment release. Toch kan je ook kiezen voor een wat andere benadering, want wat mag je verwachten van een dergelijke film? Het neersabelen van de film lijkt dan ook niet geheel terecht.

Het begint allemaal al met een veel beproefd trucje van de pr-afdeling. Zo is de hoofdrol weggelegd voor Modine, hoewel de cover-art laat overkomen dat de hoofdrol voor Sylvester Stallone is. De bejaarde spierbundel krijgt hier echter maar een minuut of vijftig schermtijd. Zijn optreden is niet groots, maar zijn aanwezigheid is natuurlijk altijd prettig voor een productie. De film begint met het verstoppen van het geroofde geld, waarna MacDonald en zijn handlangers in een hinderlaag rijden van de opdrachtgevers. Door de grote risico’s die het trio moest nemen hebben ze het geld in vieren gesplitst, iets wat later voor de nodige problemen zorgt. In een vuurgevecht dat volgt worden namelijk de handlangers van MacDonald doodgeschoten en hijzelf voor dood achtergelaten. En daar gaat het mis. Want waarom wordt er zo gemakzuchtig aangenomen dat hij dood is? Hij heeft weet van de verblijfplaats van maar liefst drie kwart van het geld! Maar in plaats van zijn conditie te checken vluchten de daders in paniek. Het is als een slecht in elkaar geknutselde kapstok waar de rest van de film aan wordt opgehangen.

Vervolgens verplaatst het verhaal zich naar de zwaar bewaakte kliniek waar MacDonald zeven jaar na de gebeurtenissen ontwaakt uit een coma. Het gebrek aan logica gaat daar verder als hij vanuit het niets in contact komt met een medegevangene en zich vervolgens ook nog eens binnen no-time laat overhalen om te ontsnappen. De ontsnapping is bijna lachwekkend, want blijkbaar is kan je makkelijk ontsnappen in de kofferbak van een auto als daarachter een auto ongeduldig begint te claxoneren, waarop eigenlijk alle benodigde veiligheidscontroles worden overgeslagen. Het moge duidelijk zijn; een goed doordacht ontsnappingsplan. Vervolgens geraakt MacDonald in een huis dat hem wel heel erg bekend voorkomt, waarop hij zonder al teveel tegensputteren instemt met de toediening van een serum dat moet helpen in de zoektocht naar het verstopte geld. De bijwerkingen worden nog uitgelegd, maar dat wordt snel terzijde gelegd en de zoektocht naar het verstopte geld barst los. Aan het einde van de film probeert men nog wel een twist aan het geheel toe te voegen, maar deze is dusdanig slap dat je dit als kijker op de helft van de film eigenlijk zelf al hebt uitgevogeld.

Extra’s: Niet dat het bij een direct-to-video release een groot gemis is, maar op deze Blu-ray release is verder geen bonusmateriaal toegevoegd.

Backtrace is een weinig realistische en soms vooral onlogische actiefilm geworden, die wonder boven wonder soms nog aardig weet te vermaken. De film is dan misschien geen hoogvlieger, maar uiteindelijk ook zeker niet zo barslecht als diverse critici willen doen geloven. Van Sylvester Stallone is dit nou niet bepaald een van zijn sterkste films. Toch kunnen we er zo een rits opnoemen die vele malen slechter zijn dan dit tussendoortje (we behoeden mensen graag voor Escape Plan 2: Hades). En nee, natuurlijk haalt de film nergens het niveau van The Expendables, maar daar is het budget ook niet naar. Wat vooral opvalt is dat de actie in de eerste én laatste tien minuten van de film zijn gestopt en alles daartussen vooral bestaat uit een soms wat saaie zoektocht naar het verstopte geld. Het zijn dan ook eigenlijk vooral Stallone en Matthew Modine die deze film nog enigszins de moeite waard maken. Het maakt deze Backtrace best te doen voor een keer, waarbij de film de kijker ondanks alle tekortkomingen toch nog aardig zal weten te vermaken.

Met dank aan Source 1 Media voor het recensie-exemplaar.