Na de gebeurtenissen uit het tweede seizoen keert ogenschijnlijk de rust terug in het kleine stadje White Pine Bay. De drugsdealers zijn uit de weg geruimd, maar de broer van Norma zorgt voor veel onrust bij het gezin. Norman begint wel hele vreemde black-outs te krijgen en Norma ziet daardoor eigenlijk nog maar één uitweg: Norman moet naar een psychiatrische inrichting. Ondertussen duikt crimineel Bob Paris op, die wordt verdacht van het vermoorden van twee vrouwen. Hierdoor krijgt Norma per ongeluk een flash drive in handen waarna Bob alles op alles zet om die terug te krijgen. Ook volgen we Dylan die een goede band opbouwt met Caleb, de broer van Norma. Iets dat hem overigens niet in dank wordt afgenomen, want dan laat Norman een wel heel duistere kant van zichzelf zien en de psycho wordt geboren.

Na een zeer geslaagd eerste seizoen, viel het tweede seizoen van Bates Motel flink tegen. Vooral de opbouw naar de grote climax en de cliffhanger richting seizoen 3 gooide flink roet in het eten. Hierdoor begonnen bij de vaste kijkers de zorgen toch redelijk toe te slaan. Want hoe moet je verder als het tweede seizoen zo teleurstellend eindigt? Het leek er dan ook bijna op dat de makers de stekker uit de serie wilden trekken. Zo werd bijna elke verhaallijn afgesloten, iets wat ervoor zorgde dat er nog maar weinig mogelijkheden leken te zitten in het huidige verhaal. Maar schijn bedriegt blijkbaar, want gelukkig komt Bates Motel in dit derde seizoen ijzersterk terug.

Toch bevestigen de eerste twee afleveringen eigenlijk nog vooral het gevoel dat het niet echt veel meer kan worden met de serie. Norman worstelt nog met zijn black-outs en vreemde gedrag, Dylan heeft het geweld afgezworen en begint een eigen boerderij en Norma heeft alleen maar oog voor Norman en het motel. Maar na de tweede aflevering begint het geheel zeer duister te worden, iets dat de serie juist erg nodig had. Dylan laat Caleb op zijn boerderij verblijven en besluit dit niet aan Norma te vertellen. Iets waar Norman natuurlijk achter komt, waarna hij dreigt dit tegen Norma te zeggen. Hierop besluit Dylan het nieuws zelf aan Norma te vertellen, wat het keerpunt van de serie betekent. Het is namelijk vanaf dit moment dat de echte zieke trekjes van de ware Norman Bates naar boven komen, zoals we die kennen uit de Psycho films.

Nog steeds speelt Olivia Cooke de rol van Emma Decody. Emma was in de eerste twee seizoenen de meest irritante persoon uit de hele serie, waarbij de rol ook nog eens vrij slap werd neergezet door Cooke. Gelukkig komt hier in het derde seizoen eindelijk verandering in. Het personage van Emma wordt eindelijk op een interessante manier uitgediept, wat vooral zichtbaar is wanneer haar relatie met Norman op de klippen loopt en ze gevoelens voor Dylan begint te krijgen. Toch ontsnapt de serie soms niet aan een hoog GTST gehalte. Zo gebeurt er in het kleine plaatsje White Pine Bay net zoveel als in de drukke stad. Daarnaast heeft iedereen in het dorpje wel te maken met duistere praktijken en heeft iedereen ook minstens een moord op zijn geweten. Toch drukt dit de pret zeer zeker niet en kijken we zeker met smart uit naar het vierde en het reeds aangekondigde vijfde seizoen.

Extra’s: Naast de afleveringen van de serie staan er op iedere schijf drie verwijderde scènes die bij elkaar een kleine 23 minuten duren. Op schijf drie staat naast de verwijderde scènes ook nog een interessante making of genaamd A Broken Psyche: Creating Norma-n. In deze zes minuten durende mini documentaire zien we interviews met cast en crew en nemen we een kijkje op de set van Bates Motel. Het is jammer dat deze making of zo beperkt is qua speelduur, want we hadden hier graag meer van gezien.

Bates Motel – seizoen 3 verslaat de voorgaande seizoenen op elk vlak, waarbij de serie met 40 minuten per aflevering lastig is om af te zetten. In dit seizoen krijgen we eindelijk de duistere zieke trekjes van de jonge Norman Bates te zien en de schrijvers hebben hier een aantal goede verhaallijnen bij bedacht. Maar dat is niet het enige dat positief is aan dit seizoen, want zelfs het karakter Emma komt eindelijk eens goed uit de verf. Helaas gebeurt er eigenlijk een beetje teveel in het kleine dorpje White Pine Bay, wat ervoor dat je als kijker soms het gevoel hebt naar een soap te kijken. Toch mag dit de pret niet drukken en is de seizoensfinale er eentje om je vingers bij af te likken.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Picture Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.