Ben-Hur leeft een gelukkig en onbezorgd leven in Jeruzalem. Zijn geadopteerde Romeinse broer Messala heeft echter veel moeite om zijn plek te vinden en besluit om zich aan te melden bij het Romeinse leger. Na jaren in dienst te zijn geweest keert hij weer huiswaarts, maar een gelukkig hereniging wordt het niet. Hij verraadt zijn broer Ben-Hur en laat zijn familie arresteren. Ben-Hur wordt gedwongen tot slavernij en belandt op een oorlogsschip. Als hij na vijf zware jaren aan zijn leven als slaaf weet te ontsnappen, keert hij terug naar zijn vaderland en zint op wraak. Maar zal hij deze vinden als hij het tegen zijn broer opneemt tijdens een levensgevaarlijke paardenrace?

Het originele Ben-Hur (wat op zichzelf ook al een remake is), zorge in 1959 een klassieker van formaat die tot op de dag van vandaag nog steeds geldt als één van de beste films ooit gemaakt. De film wist zelfs het record van de meeste Oscars maar liefst 38 jaar vast te houden, dat enkel werd geëvenaard door James Cameron’s Titanic in 1998. De uitdaging was dus groot voor studio Paramount toen zij het na ruim 55 jaar de hoogste tijd vond om het klassieke verhaal over verraad, wraak en verlossing klaar te stomen voor een nieuw publiek. De tegenvallende cijfers lieten echter al snel zien dat het publiek alles behalve warm liep voor deze nieuwe versie van regisseur Bekmambetov en sleepte Ben-Hur daarnaast de twijfelachtige eer in de wacht van grootste flop van de afgelopen zomer.

Dan rijst de vraag waar het dan precies misgaat met deze herinterpretatie van het klassieke Bijbelse verhaal waardoor het publiek het massaal liet afweten. Ongetwijfeld komt dit vooral omdat de term “overbodig” al snel komt bovendrijven. Want waarom zou je een klassieker als Ben-Hur nogmaals naar het witte doek willen brengen als het origineel ook jaren na dato nog niks aan kracht heeft ingeboet? Sterker nog, de beruchte paardenrace is in het origineel een stuk krachtiger en indrukwekkender dan de uit-de-computer-getrokken-versie die de makers ons met deze versie voorschotelen. Ben-Hur laat maar weer eens zien dat het niet altijd een positieve bijdrage is als computer gegenereerde beelden de overhand hebben en meer schade aan het product toebrengen dan ongetwijfeld de bedoeling is geweest.

Maar wat de film vooral in de weg zit is zijn veel te korte speelduur van 120 minuten. Het origineel uit 1959 duurde een zeer stevige 210 minuten, maar zeker niet zonder reden. Het verhaal over Ben-Hur die als slaaf weer terugkeert naar zijn vaderland om wraak te nemen is simpelweg niet binnen een kort tijdsbestek te vertellen en daarmee voelt deze versie als een haastige vertelling van een verhaal, zonder tegemoet te komen aan de Bijbelse proporties. Want ja, ook in deze versie kruist Jezus van Nazareth het pad van Ben-Hur, maar alles wordt hier dusdanig onderbelicht dat het een beetje als een verplicht nummer aanvoelt en daardoor totaal niet de impact heeft als het origineel. Een gemiste kans, maar wellicht was het een betere keuze geweest om de kans voor een dergelijke remake als studio aan je voorbij te laten gaan.

Extra’s: Ondanks dat de film misschien niet datgene bracht waar de studio op hoopte, heeft de uitgave op Blu-ray zeker een paar leuke extra’s meegekregen.
• Ben-Hur: The Legacy (10:37) Een blik op de geschiedenis van het verhaal over Ben-Hur en tegen welk origineel de makers moesten opboksen.
• The Epic Cast (12:10) Een ontmoeting met de cast van de film en hun legendarische rollen.
• A Tale of Our Times (15:25) Special over het vertalen van het Bijbelse verhaal naar de huidige maatstaven.
• The Chariot Race (10:37) Een blik op de legendarische paardenrace wat moet dienen als hoogtepunt van de film.
• A Story of Christ (11:32) Het verhaal over Jezus dat verbonden is met die van Ben-Hur.
• Deleted and Extended Scenes (10:23) Zeven verwijderde of verlengde scenes.

Ben-Hur was de afgelopen filmzomer de grootste tegenvaller en dat was helaas niet zonder reden. De makers weten het verhaal over de slaaf die huiswaarts keerde op zoek naar wraak simpelweg niet de verfilming te geven van Bijbelse proporties als de verfilming uit 1959. Ben-Hur is hierdoor helaas niet meer dan een simpel actiespektakel dat een hoop belooft, maar dit maar deels weet waar te maken en daarmee een stuk sneller vergeten zal zijn dan zijn klassiekere voorgangers.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Picture Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.