Roger Ailes is het hoofd van Fox News, de primaire televisiebron voor conservatief nieuws. Hij runt op een vastberaden wijze het bedrijf en wordt gezien als de veroorzaker van de giftige mannelijke cultuur die er heerst. Megyn Kelly is één van de meest populaire nieuwslezers bij Fox en bereidt zich voor op het Republikeinse partij debat van 2016. Ondanks dat ze de dag van het debat ziek wordt, vraagt ze Donald Trump naar opmerkingen die hij heeft gemaakt over vrouwen. Als vergelding stuurt hij verschillende tweets de wereld in die haar reputatie schaden. Ondertussen is Gretchen Carlson mede-presentator van het populaire programma Fox and Friends. Ze wordt vaak geconfronteerd met seksistische opmerkingen van anderen en als ze wordt gedegradeerd besluit ze om een rechtszaak te starten tegen Ailes wegens seksuele intimidatie. Wanneer blijkt dat zij alleen staat, is Kelly bereidt om ook haar verhaal te doen. Toch wil ze niet de enige medestander zijn en ze gaat op zoek naar andere vrouwen die bereidt zijn om zich uit te spreken.

Het was in 2016 groot nieuws; topman Roger Ailes stapte op nadat Gretchen Carlson haar baas had aangeklaagd vanwege jarenlange intimidaties en seksueel getinte opmerkingen. Omdat ze niet inging op zijn geflirt, werd ze in haar ogen achtergesteld bij salariskwesties en werkoverleg. Toen haar contract na elf jaar niet verlengd werd, was dit voor haar het teken om Ailes aan te klagen. Bombshell geeft een onthullende kijk in deze gang van zaken en vertelt het verhaal van de vrouwen die het zwijgen doorbraken. Aan het roer staat Jay Roach, een regisseur die vooral bekend is van de Austin Powers-films en dus niet direct iemand die je zou verwachten bij een gevoelig liggende biografische film als deze. Nog gevoeliger is dat de eerste plannen voor de film ontstonden kort na het overlijden van Ailes, en Megyn Kelly, één van de hoofdpersonen in de zaak, verklaarde dat ze geen betrokkenheid had bij de film.

Laten we direct beginnen met één van de sterkste punten van de film, namelijk het schetsen van de heersende angstcultuur. Iedereen weet wat zich afspeelt achter bepaalde gesloten deuren, maar niemand durft zijn mond open te trekken. Een ander sterk punt zijn de vertolkingen. Zo is John Lithgow ijzersterk in de rol van Roger Ailes, waarbij hij geholpen wordt door prachtige werk van de make-up afdeling. Toch zijn het vooral de vrouwen die hier alle ruimte krijgen om te schitteren. Nicole Kidman is gecast als Gretchen Carlson, degene die het balletje aan het rollen brengt en de altijd beeldschone Margot Robbie speelt Kayla Pospisil; een jonge conservatieveling met religieuze achtergrond die net komt kijken bij Fox. Ze wordt echter al snel geconfronteerd met de heersende cultuur, met een ijzersterke scène tot gevolg waarbij zij oog in oog komt met Ailes. Toch vallen al deze optredens haast in het niet naast een sensationeel optreden van een haast onherkenbare Charlize Theron. Niet alleen qua uiterlijk lijkt ze griezelig veel op Megyn Kelly, ook de wijze waarop ze in haar huid kruipt is werkelijk subliem.

Maar toch komt Bombshell niet tegemoet aan de verwachtingen. Wat opvalt aan Bombshell is namelijk dat deze eigenlijk nergens eer doet aan de sensatie van de realiteit en de makers zich erg veel vrijheden veroorloven. De chaotische sfeer van een nieuwsafdeling van een televisienetwerk komt zeker in het begin goed naar voren en diverse details, zoals de beruchte ‘spin’, werden door betrokkenen bevestigd, maar aan de andere kant werd ook geconstateerd dat de realiteit nog erger was dan hier wordt geschetst. Dat is zeker opvallend, want meestal wordt in een verfilming de werkelijkheid juist aangedikt. Het maakt dat deze film duidelijk de scherpe randjes mist en verzuimt om verder de diepte in te gaan dan de sensatie die aan de oppervlakte ligt. Het maakt tevens dat een aanstichter als Roger Ailes er hier eigenlijk wat makkelijk vanaf komt. Het zorgt er ook voor dat Bombshell niet de film is die het had kunnen zijn en het fenomenale acteerwerk van de gehele cast, en in het bijzonder van Theron, niet de film krijgt die het verdient.

Bombshell is een sterk geacteerde, maar veel te veilige film over een gevoelig en actueel onderwerp. Kidman speelt de gevallen ster, Robbie de opkomende en Theron de nog steeds heersende ‘anchor’. Gedrieën vormen zij een uitgebalanceerde weergave van de slachtoffers ten tijde van Fox News; niemand was veilig. Samen met een sterke Lithgow als bullebak kunnen we niets anders dan constateren dat de casting goed haar werk heeft gedaan. Het is dan ook extra jammer dat het script veel te veel op veilig speelt. Op her en der een fraaie scène na, die toch vooral effect heeft door het sterke acteerwerk, is de film als geheel behoorlijk oppervlakkig. Zeker in een tijd waarin we de #metoo-beweging nog bijna dagelijks voelen nagalmen had de film een sterker voorbeeld kunnen stellen. De film hapt soms wel degelijk, maar verzuimt goed door te bijten. Nu ligt de focus toch vooral alleen op de slachtoffers en blijven de daden en vooral de daders weer letterlijk en figuurlijk buiten beeld, waarmee ze er eigenlijk vrij mild vanaf komen.