Nels Coxman is een hardwerkende sneeuwruimer in Kehoe, een luxe skigebied in de Rocky Mountains. Hij wordt in het gebied zelfs tot burger van het jaar uitgeroepen en mensen in nood hulp bieden is zijn levensdoel. Hier komt verandering in als zijn zoon komt te overlijden aan een ogenschijnlijke overdosis heroïne. Coxman legt zich echter niet neer bij de verklaring van de lokale politie en blijft overtuigd dat er iets anders is gebeurd met zijn zoon. Uiteindelijk komt hij erachter dat zijn zoon is vermoord door de plaatselijke drugsmaffia. Het enige doel dat hij nu nog voor ogen heeft is de mensen die verantwoordelijk voor de dood van zijn zoon zijn een voor een uit te moorden. Dit loopt alleen compleet uit de hand als Trevor “Viking” Calcote, de psychopathische drugsbaron, denkt dat de moorden worden gepleegd door een rivaliserende drugsbende.

Sinds Liam Neeson zijn carrière met Taken een hele nieuwe impuls gaf, zijn de actiefilms die hij maakt steevast iets om naar uit te kijken. Zo maakte hij met films als The Commuter, Non-Stop en Unknown stuk voor stuk actie-thrillers die meer dan de moeite waard zijn. Op papier lijkt Cold Pursuit feilloos in het rijtje te passen. Neeson speelt een wraakzuchtige vader, die het in zijn eentje opneemt tegen de plaatselijke drugsmaffia. Op het eerste gezicht niet al te origineel, maar Cold Pursuit blijkt meer dan alleen een simpele wraakfilm te zijn. Dit is vooral te danken aan de regie van de Noorse Hans Petter Moland, die met deze film zijn Amerikaanse debuut maakt. Moland maakte eerder reeds indruk met zijn Scandinavische boekverfilming Flaskepost fra P (in Nederland ook bekend als De noodkreet in een fles) en Kraftidioten. Cold Pursuit is een remake van de laatste en doet met zijn opbouw en gitzwarte humor nog het meest denken aan een actierijke versie van een Coens-film. Het lijkt erop dat Moland zich op glad ijs begeeft.

Toch levert hij met Cold Pursuit een uitstekende film af, waar de Taken-modus zorgvuldig gemeden wordt. Waar je namelijk wellicht een nieuwe keiharde Neeson-film zou verwachten, weet deze wat eigenaardige film juist te verrassen met een nogal unieke opbouw. Zo gaat na elke moord het scherm op zwart en wordt het de naam en bijnaam van het slachtofferen met het het geloof van diegene getoond. Het is wat vervreemdend in eerste instantie, maar komt uiteindelijk nogal droog over zo na een moord. Maar daar blijft het niet bij, want ook het vakkundige camerawerk weet een lekker naargeestig sfeertje te creëren. Zo speelt de film zich grotendeels af in het zwaar besneeuwde gebied van Kehoe, maar wordt er met regelmaat geschakeld met tripjes naar de Amerikaanse stad Denver. Hierbij zien we een wat verlaten weg die naar Denver leidt, waarbij we in de verte de skyline van de stad zien opdoemen. En dan is er nog de soundtrack, die aan de hand van bijzondere keuzes eigenlijk precies de lading dekt van wat je als kijker te zien krijgt.

Na de eerste drie moorden door Coxman, krijgt drugsbaron Trevor “Viking” Calcote in de gaten dat zijn mannen een voor een worden uitgeschakeld door iemand. Hij denkt alleen dat White Bull verantwoordelijk is, de leider van een rivaliserende lokale Indiaanse bende. Als Viking in een reactie op de moorden op zijn bendeleden de zoon van White Bull vermoord, zint deze uiteraard op wraak. Vanaf dit moment loop de situatie volledig uit de hand en weet Coxman uit beeld te blijven waardoor hij rustig zijn gang kan gaan. Als vervolgens ook de broer van Coxman in beeld komt en de lokale politie zich met de zaak begint te bemoeien is de chaos compleet. Ondanks dat Moland zijn inspiratie iets teveel heeft gezocht bij de Coens om de film een eigen smoel te geven, en zeker de kurkdroge humor niet altijd even geslaagd is, kunnen we niets anders concluderen dan dat Cold Pursuit een hoogte vermakelijke film is die zeker als aanrader gezien mag worden.

Cold Pursuit is een hoogst vermakelijke en soms keiharde actiethriller met een flinke scheut kurkdroge humor waarin Liam Neeson ouderwets op dreef is. Na een vrij rechtlijnige opening, wordt je als kijker al snel een wereld van totale chaos binnen geslingerd, waarbij de situatie elke minuut meer uit de hand lijkt te lopen. Het is dan ook jammer dat de film flink leentjebuur speelt bij films uit het oeuvre van de Coen-broers, zoals bijvoorbeeld Fargo, waardoor regisseur Moland zijn film geen eigen identiteit weet mee te geven. Ook heeft hij problemen om de humor gevat te houden. Toch is Cold Pursuit een sterke film, die vermaak biedt vanaf de eerste minuut en de kijker in de greep blijft houden tot de allerlaatste minuut. Waar je in eerste instantie wellicht een nieuwe toch wat standaard actiefilm van Neeson zou verwachten, verrast Cold Pursuit met de gehele opzet, camerawerk en vooral de eigenaardige soundtrack.