Sidonie-Gabrielle Colette is een simpel plattelandsmeisje dat met haar uiterlijk indruk weet te maken op de befaamde Parijse schrijver Henry “Willy” Gauthier-Villars. Ze trouwt met hem en maakt daardoor kennis met de high society van de Franse hoofdstad. Colette kan echter maar moeilijk wennen aan haar luxueuze leventje en verschuilt zich in haar dagboeken vol fantasieën. Willy, die op zoek is naar nieuw succes, besluit om samen met Colette de dagboeken om te zetten naar een novellereeks dat uitgroeit tot een enorm succes. Maar wel onder de naam van Willy die daarmee alle krediet naar zich toegeschoven krijgt. Als Willy haar op een dag ontrouw is, besluit Colette om het heft in eigen hand te nemen en onder haar eigen naam en het leven te leiden dat ze altijd heeft willen leiden.

Sidonie-Gabriele Colette is de bekendste schrijfster uit Frankrijk die zelfs een staatsbegrafenis ten deel viel toen ze in 1954 stierf, maar gek genoeg is haar leven nooit vertaald naar het witte doek. Dit tot in tegenstelling met haar vele schrijfwerk dat meerdere malen is gebruikt voor films, toneelstukken of musicals. Het maakt het des te opvallender dat het in 2018 dan eindelijk pas zover is, maar niet door een Franse filmmaker. Het was de Britse regisseur Wash Westmoreland, bekend van het indrukwekkende Still Alice uit 2014, die het verhaal van Colette samen met zijn vaste partner Richard Glatzer in een bevredigende vorm wist te gieten.

Het verhaal van Colette laat zich ook niet makkelijk naar het witte doek vertalen aangezien deze op z’n zachts gezegd nogal omvangrijk is. Zo versleet ze meerdere mannen en vrouwen, hield er een relatie op na met haar stiefzoon en was zelfs tijdelijk een pantomime-artiest. Om maar een paar voorbeelden te noemen van de schrijfster die op 81-jarige leeftijd overleefd en meer dan het maximale uit het leven wist te halen. Gelukkig heeft Westmoreland zich niet voorgenomen om het hele levensverhaal in een film van twee uur te proppen, maar zich ‘slechts’ geconcentreerd op een klein deel daarvan. Uiteraard wel het deel waarmee Colette zich in de kijker wist te spelen in Frankrijk en haar talent voor schrijven kwam boven borrelen.

Het verhaal van Colette is daarmee compact genoeg om als interessante biopic door het leven te gaan. Westmoreland stipt uiteraard wel de meest opvallende zaken uit het leven van Colette even aan, maar houdt het verhaal vooral bij de relatie die ze had met schrijver Henry Gathier-Villars die beter bekend stond als simpelweg; Willy. De twee kunnen duidelijk niet altijd met elkaar, maar ook zeker niet zonder elkaar. Dit komt vooral mooi tot uiting door het zeer aangename acteerwerk van Keira Knightley en Dominic West. Een nominatie voor een belangrijke prijs zal iets teveel eer zijn, maar beiden weten zich meer dan prima in te leven in hun historische rollen. Gelukkig wordt hun taalgebruik niet aangedikt met een Frans accent om voor Franse schrijvers door het leven te gaan, maar houden ze het bij hun eigen stemgeluid.

Wat ook enorm helpt is het oog voor detail van Westmoreland voor het Frankrijk rond 1900. Alles lijkt tot in de kleinste details te kloppen waarmee het geen moment stoort dat er totaal geen Frans wordt gesproken. Een gok misschien voor een film die ogenschijnlijk probeert om authentiek te zijn, maar het werkt allemaal meer dan overtuigend. Westmoreland weet het verhaal van Colette met zoveel liefde en bravoure te vertellen dat het haast jammer is dat hij niet meer van het bewogen leven naar het witte doek heeft weten te vertalen. Het maakt Colette een biografische film die eigenlijk vraagt om veel meer minuten. Een compliment die we de makers graag willen meegeven en als extra stimulans voor fans van het genre om de film zeker in de bioscoop te gaan bezoeken.

Colette is een zeer fijne biografische film over de gelijknamige Franse schrijfster die met veel liefde en oog voor detail is opgetekend door regisseur Wash Westmoreland. Hij richt zich slechts op een enkel aspect uit het leven van Colette en weet daarmee een compact meer zeer interessant verhaal te vertellen dat vraagt naar meer. Knightley en West spelen de hoofdrollen met veel overtuiging waarmee het geen seconde stoort dat er totaal geen Frans wordt gesproken in een film over de meeste bekende schrijfster uit Frankrijk. Dit is uiteraard het meest te danken aan het harde werken van Westmoreland die na Still Alice wederom een zeer interessante film weet af te leveren.