Drie jaar na zijn verliespartij tegen “Pretty” Ricky Conlan scoort Adonis Creed een reeks aan overwinningen. Deze leiden uiteindelijk tot een winst tegen Danny “Stuntman” Wheeler, welke hem de WBC wereldtitel in het zwaargewicht oplevert. Adonis is nu een wereldwijde ster, vraagt zijn vriendin Bianca ten huwelijk en de tijd van een luxe leventje lijkt aan te breken. Maar dan krijgt hij een uitdaging uit onverwachte hoek van een oude bekende van zijn trainer Rocky Balboa. Viktor Drago, de meedogenloze en bijna onverslaanbare zoon van Ivan Drago, die de vader van Adonis dertig jaar geleden doodsloeg in de ring, zint op wraak en eerherstel nadat zijn vader dertig jaar geleden in eigen land van Rocky verloor. De Drago’s zijn door die gebeurtenis alles verloren en hebben nu feitelijk niets meer te verliezen, dat terwijl Adonis juist alles te verliezen heeft. Het is dan ook maar de vraag of Adonis wel is opgewassen tegen deze haat en uiteindelijk niet ten onder gaat aan dezelfde fout die zijn vader heeft gemaakt.

Na Creed, een frisse, ijzersterke film die het ook financieel zeer goed deed, was een vervolg natuurlijk onvermijdelijk. Natuurlijk zien we hier de terugkeer van Michael B. Jordan. Hij bleek geknipt voor de rol van Adonis Creed, zoon van Apollo, de overleden vriend van Rocky Balboa. Daarnaast keert ook Sylvester Stallone voor de achtste keer terug in de huid van zijn iconische personage Rocky, al gaf hij direct aan dat het dit keer echt voor de laatste keer zou zijn. Creed II zou dan ook het punt moeten markeren waarbij het stokje volledig aan Jordan wordt overgedragen. Maar, eerlijk is eerlijk, Stallone kondigde na Rocky V en Rocky Balboa eerder ook al aan om zijn bokshandschoenen aan de wilgen te hangen. Het blijft in deze ook een beetje de vraag welke kant de makers met de Creed-films op willen omgaan. Om de films zonder Rocky echt te doen slagen zouden ze namelijk een totaal eigen identiteit moeten creëren, zonder de Rocky traditie verloren te laten gaan. De eerste film was een geweldige aftrap, maar het was nog maar de vraag hoe het de tweede film zou vergaan.

Laten we direct met de deur in huis vallen; juist op dit vlak schiet Creed II flink tekort. De film heeft absoluut geen eigen identiteit en is feitelijk gewoon een letterlijke herhaling van zetten die we kennen uit Rocky II en Rocky IV. Zo deed de aankondiging dat Ivan Drago zou terugkeren als trainer van zijn zoon eigenlijk al direct de wenkbrauwen fronsen. Juist de aanwezigheid van die verhaallijn zorgt ervoor dat herhaling onvermijdelijk is en dat de frisheid van het eerste deel grotendeels verloren gaat. Toch betekent dit gelukkig niet dat Creed II een matige film is geworden. Ondanks dat het verhaal vrij voorspelbaar is, kunnen we er namelijk niet omheen dat de film vooral voor Rocky-liefhebbers een feest der herkenning is geworden. Natuurlijk is de einduitslag van tevoren weer bekend, waarbij de film de bekende formule volgt die we reeds zeven keer eerder hebben gezien; Adonis is uit op wraak, Ivan Drago wil via zijn zoon eerherstel en Rocky is natuurlijk wederom de wijze mentor die denkt dat Adonis niet kan winnen. Waar hebben we dat toch eerder gezien? Het meest spijtige is dan ook dat er eigenlijk nergens een verrassend element in de film zit.

Toch is het niet alleen het verloop van het verhaal en de personages waardoor Creed II verzuimt om op eigen benen te staan. De soundtrack, hoe goed, lekker en passend ook, is eigenlijk gewoon de muziek die we reeds in de eerste vier Rocky-films hebben gehoord. Sommige muziek is her en der wat opgepimpt, maar veel is ook gewoon intact gelaten. Natuurlijk heeft dit zijn charme voor de Rocky-liefhebbers, en zorgt het bij het eindgevecht zelfs voor kippenvel, maar het zijn dingen die amper te billijken zijn als de reeks straks zonder Stallone wil doorgaan en pretendeert een nieuwe weg in te willen slaan. Wellicht hebben de makers bewust nog even vastgehouden aan alles en is het vooral afwachten hoe de derde film straks uitpakt, maar als deze er komt is het nog maar de vraag hoe de schrijvers en makers dit kunstje nog een keer willen gaan flikken. Voor nu moeten we alles maar zien als een groot eerbetoon en afscheid aan Stallone’s iconische personage Rocky. Hiermee praten we stiekem misschien meer recht dan goed is, maar een kijkbeurt is de film gewoon zonder meer waard, al moet je dit keer niet de kwaliteit verwachten van de ijzersterke eerste film.

Creed II is een vermakelijke herhaling van zetten welke de franchise zo kenmerken. Het is dan ook absoluut een goed gemaakte film geworden, maar voor de kritische kijker zal het toch vooral een herhaling zijn van wat we eerder zagen in Rocky II en vooral Rocky IV. Het is absoluut leuk om Ivan Drago te zien terugkeren en als we naar de carrière van Dolph Lundgren kijken levert hij hier zonder meer een van de beste performances uit zijn lange loopbaan. Zoals te verwachten zijn de boksscènes opnieuw erg goed gemaakt, waarbij vooral de training (uiteraard voorzien van de kenmerkende muziek uit de Rocky-films) herinneringen zal oproepen bij de kijker. Toch haalt dit vervolg het niet bij zijn voorganger. Aanrader is dan ook om de verwachtingen iets bij te stellen, waarna je absoluut een geslaagde filmavond tegemoet zal gaan. Mocht er een derde film komen is het te hopen dat de makers vol inzetten om een eigen identiteit voor de Creed-films, want als men dit kunstje bij een derde ronde nogmaals herhaalt zal de reeks waarschijnlijk knock-out gaan. En dat zou eeuwig zonde zijn, want deze spin-off bewijst toch vooral over heel veel potentie te beschikken.