Nadat de moeder van de 12-jarige Edith is komen te overlijden, krijgt Edith bezoek van haar moeder als geestverschijning. Ze waarschuwt Edith voor Crimson Peak, wat de nodige vraagtekens oproept bij het nog jonge meisje. Vanaf dat moment staat Edith echter in contact met de geestenwereld. Jaren later, als Edith is opgegroeid tot intelligente jonge vrouw, woont ze bij haar rijke vader en probeert ze als schrijfster door te breken. Maar dan staat plots de jonge Thomas Sharpe voor de deur samen met Lucille, zijn vreemde pianospelende zus. Thomas probeert haar vader een machine te verkopen, maar hij ziet er geen heil in. Thomas en Edith raken echter verliefd en als haar vader op gruwelijke wijze om het leven komt, verhuizen zij samen met Lucille naar een groot eng huis in Engeland. Het landgoed waar het huis op staat is plaatselijk bekend als Crimson Peak.

Guillermo del Toro heeft een naam hoog te houden als het om duistere sprookjes gaat en dat schept dan ook hoge verwachtingen voor zijn nieuwste film Crimson Peak. De eerste versie van het script stamt al uit 2006, maar door de tussenkomst van diverse andere projecten werd de verfilming op de lange baan geschoven. Pas na het groots aangepakte Pacific Rim bleek de tijd rijp voor dit kleinschaligere project. Het begin van de film zet direct de toon als Edith een bezoekje krijgt van de geestverschijning van haar dode moeder, die haar waarschuwt voor Crimson Peak. Deze scène laat je nekhaar overeind staan, waarna het jammer is dat de film qua tempo wat inzakt. Zo neemt Del Toro teveel tijd om de karakters uit te diepen, iets wat ten koste gaat van de spanning. Daarnaast lijkt het erop dat de makers al vroeg in het verhaal het plot van de film verklappen. Zo heb je direct door dat Thomas en Lucille wat in hun schild voeren en lijkt de oplossing dan ook voor de hand liggend als de vader van Edith op gruwelijke wijze wordt vermoord. Toch weten de makers op vakkundige wijze het plot van van de film verborgen te houden.

In de rollen van Edith en Thomas zien we Mia Wasikowska en Tom Hiddleston. Wasikowska was eerder te zien in Tim Burton’s live-action versie van Alice in Wonderland, waarna ze in 2013 ook nog een hele knappe rol neerzette in de de psychologische horrorfilm Stoker. Naast haar zien we Hiddleston, die bij het grote publiek vooral bekend zal zijn door zijn rol als Loki in de Marvel films Thor en The Avengers. De meest opvallende rol is echter voor Jessica Chastain, die de rest van de cast van het scherm blaast als de ijzige Lucille. Wat direct opvalt aan de film is de aankleding, iets wat goed naar voren komt door de uitstekende belichting. Een goed voorbeeld is het huis waar Edith, Thomas en Lucille hun intrek nemen. Dit ziet er namelijk echt angstaanjagend uit. Het huis ademt, het dak is deels verdwenen en iedere kamer lijkt zijn eigen verhaal te vertellen. Crimson Peak wekt vaak het gevoel op dat je naar een spookhuis in een attractiepark kijkt, waarbij Del Toro de juiste sfeer weet te creëren en de nachtscènes hierdoor vaak erg eng worden.

Toch bevat de film weinig tot geen schrikmomenten, het is dan ook juist het gevoel dat er achter elk gordijn gevaar schuilt wat je de kriebels zal geven. Het jammere hieraan is dat de engheid vaak wordt afgekapt op het moment dat je als kijker net het gevoel krijgt dat er iets staat te gebeuren. Daarnaast is het jammer dat de film de nodige ongeloofwaardige scènes kent. Een goed voorbeeld hiervan is de scène waarin Edith een val maakt van grote hoogte. Het zorgt ervoor dat Crimson Peak niet van dezelfde kwaliteit is als eerdere films van Del Toro. Na een spannend begin, boet de film iets teveel aan tempo in. Gelukkig kent de film een aantal gruwelijke stukken waarin er tevens de nodige gore te vinden is. Het zijn momenten waar Del Toro patent op lijkt te hebben in zijn films, want eerder werden we ook al op een dergelijke manier verrast in zijn duistere sprookje Pan’s Labyrinth.

Crimson Peak komt vanwege de uitgebreide karakterontwikkeling wat traag op gang, maar ondanks dat hierdoor de echte spanning ontbreekt is de film zeker de moeite waard. De kwaliteit ligt vooral in de belichting en aankleding van het huis, iets wat er met regelmaat voor zal zorgen dat de rillingen je over de rug lopen. Daarnaast is ook de casting in orde, waarbij vooral Chastain opvalt in haar rol als de ijzige Lucille. Voor de liefhebbers heeft Del Toro ook weer een aantal gruwelijke scènes in petto, waarbij de gore nadrukkelijk aanwezig is. Of Crimson Peak zal uitgroeien tot de status van Pan’s Labyrinth is nog maar de vraag, maar Del Toro weet opnieuw een prachtig gefilmde griezelfilm neer te zetten.