Maria Rossi leeft een gelukkig leven samen met haar man Max, met wie ze een prachtig Italiaans restaurant runt. Als Maria het verschrikkelijke nieuws krijgt dat ze niet lang meer heeft te leven, besluit zij om haar familie voor een laatste keer samen te brengen. Ze besluit om dit tegen niemand van de familie te zeggen, omdat het restaurant zijn dertigste jubileum viert, iets dat voor Max erg belangrijk is. Dit komt echter niet zonder gevolgen, want de familie ligt al jaren overhoop met elkaar. Het zorgt ervoor dat oude wonden weer open gereten worden en relatieproblemen, familieruzies en een abortus het jubileum van het restaurant en de laatste wens van Maria in de weg staan. 

Job Gosschalk is de regisseur van dit muzikale festijn, waarbij de cast zelf de liedjes inzong en zo ook een ode te brengen aan de Nederlandse muziek door de jaren heen. Eerder regisseerde hij al afleveringen van de serie t Schaep met de 5 pooten en het is dan ook niet vreemd dat deze film eveneens op gepaste wijze liedjes probeert te verwerken in het verhaal. Het is een benadering die je moet liggen en die bij deze film helaas niet altijd even goed uit pakt. Zo slaat Thomas Acda de plank mis met zijn vertolking van Marco Borsato’s ‘Ik leef niet meer voor jou’ en passen de liedjes van het duo Nick & Simon niet echt in het repertoire van de film. Toch zijn dit uitzonderingen, want met prachtige uitvoeringen van ‘Is dit alles’ van Doe Maar en een indrukwekkende uitvoering van ‘Zeg me dat het niet zo is’ van Frank Boeijen (hier sterk gedachte door niemand minder dan Huub Stapel) weet de film soms ook zeker indruk te maken. Deze liedjes geven een extra emotionele lading aan de betreffende scènes, waarbij de kijker soms moeite zal hebben de emoties te baas te blijven.

De Zevende Hemel vertelt het aangrijpende verhaal van Maria, die te horen krijgt dat ze niet lang meer te leven heeft. Een op het eerste gezicht zwaar onderwerp, waar de makers zeker meer uit hadden kunnen halen. Zo had men iets meer aandacht aan het script mogen besteden. De film is namelijk vrij voorspelbaar en het is uiteindelijk aan de sterke en brede cast te danken dat de film toch naar een hoger niveau wordt getild. Helaas vervalt de film soms in soap-achtige ontwikkelingen, waarbij de film zich eigenlijk alleen weet te onderscheiden door het acteerwerk. Toch weet de film mede door het fijne meezinggehalte op elk vlak te vermaken. Iets wat geholpen wordt door het fraaie camerawerk en de aankleding van de film. Vooral de scene waarin Jan Kooijman en Noortje Herlaar een emotionele dansscène spelen begeleidt door een prachtige uitvoering van ‘Mag ik dan bij jou’ is ijzersterk en gewoonweg goed gefilmd. Het zijn dit soort momenten die de film naar voldoende weten te trekken. De Zevende Hemel is een film waar je van moet houden, maar zal zeker bij musicalliefhebbers goed weten te scoren.

Extra’s: Op een handjevol filmtrailers van andere releases van Entertainment One Benelux, staat er geen bonusmateriaal op deze Blu-ray release.

De Zevende Hemel is door een voorspelbaar verhaal niet de gehoopte hoogvlieger zijn. Toch weet de film wel de gehele speelduur te vermaken, iets wat vooral te danken is aan het hoge meezinggehalte en het sterke acteerwerk. Sommige liedjes worden dan ook uitstekend naar het scherm vertaald. Zo weet Huub Stapel te imponeren met een prachtige versie van ‘Zeg me dat het niet zo is’. Daar tegenover staat dan helaas Thomas Acda die de plank volledig misslaat met zijn versie van Borsato’s ‘Ik leef niet meer voor jou’. Onder de streep is De Zevende Hemel een film die zeker niet op elk vlak geslaagd is te noemen, maar voor de liefhebbers van dit soort muzikale films toch zeker een aanrader!

Met dank aan Entertainment One Benelux voor het recensie-exemplaar.