Destroyer
Erin Bell is een zwaar beschadigde detective van de LAPD, die op jonge leeftijd een zenuwinzinking overhield na afloop van een langdurige undercoveroperatie die desastreus ten einde kwam. Nu vele jaren later verschijnt ze op een plaats delict, waarbij het slachtoffer een tatoeage van drie stippen in zijn nek heeft en omringd is door paarsgekleurde dollarbiljetten. De eveneens op gearriveerde politie benadrukt dat het hun zaak is, maar Bell zegt dat ze weet wie de dader is en keert uitgeput terug naar haar auto. Op het politiebureau ligt er een bief voor haar klaar, met daarin een paarsgekleurd biljet en ze laat het biljet traceren om te zien of ze overeenkomen. Ze besluit op zoek te gaan naar de leider, genaamd Silas, van een groep bankovervallers, waar ze undercover mee gewerkt heeft. Ze zal zich een weg terug moeten zien te banen langs overgebleven leden van de groep en in haar eigen traumatische geschiedenis, om voor altijd af te rekenen met de innerlijke demonen die haar sindsdien in haar greep hebben.
Destroyer is de nieuwe misdaadfilm van regisseuse Karyn Kusama (The Invitation), met een Nicole Kidman in een bijna onherkenbare hoofdrol. Haar uiterlijke verschijning doet lijken alsof ze zo uit een afvalcontainer is gekropen of tien jaar onder een brug heeft gelegen. Onder een korst van ontsierende make-up en grauw vergrijsd haar is Kidman’s transformatie op zijn minst verrassend te noemen en doet het je zelfs denken aan een Charlize Theron in Monster. Wanneer haar karakter Erin Bell, de getraumatiseerde detective en het titelpersonage, haar ogen open wuift in Destroyer, lijkt ze te ontwaken na een ongekend zware nacht. Maar ze is nog lang niet klaar om te stoppen met drinken, maar in plaats daarvan over te geven aan de vergetelheid die het met zich meebrengt. Met woeste rode en zwarte lijnen die haar ogen omcirkelen, lijkt Bell het beste thuis te zijn op een barkruk of voor pampus op de grond van haar afgeleefde huis. Ze is inmiddels een veteraan van de politie van Los Angeles en ze lijkt al reeds voorbij de verlossing waar ze langzaam naartoe streeft.
Filmmaker Kusama verteld een voortdrijvend verhaal dat Bell meeneemt door Los Angeles en haar routinematig terug laat vallen in haar onstuimige verleden. Met een script van Phil Hay en Matt Manfredi navigeert Kusama vol zelfvertrouwen door het verleden en heden. De drie werkten ook samen aan de claustrofobische thriller “The Invitation”. Destroyer geeft haar meer mogelijkheden, inclusief het verkennen van Los Angeles, wat ze doet met een behoorlijke beperking op de pracht van die stad. Het meest zelfbewuste schoonheidsshot wordt gedropt tijdens een nachtelijke achtervolging die Bell en haar prooi door armzalige omgevingen voert die worden omlijst met de prachtige skyline van de binnenstad. De achtervolging distilleert mooi de contrasten van de stad, die doen denken de gemiddelde Michael Mann film, en bereikt zijn hoogtepunt met de verlichting van het Dodger Stadium. Terwijl het schakelt tussen tijdframes, vouwt het verhaal het verleden van Bell ineen door middel van flashbacks en het tegelijkertijd het mysterie van haar heden onthuld.
De plot van de film heeft zeer weinig om het lijf, ware het niet dat de filmmakers hebben gekozen om te spelen met de volgorde van gebeurtenissen om de kijker opzettelijk te misleiden. Het wordt nooit echt lastig te volgen, vooral vanwege de uiterlijke transformaties die de castleden krijgen in het heden en verleden. Drijvende kracht van de film is Nicole Kidman, die niet de meest voor de hand liggende actrice lijkt als vrouwelijke Dirty Harry, maar haar rol met veel geloofwaardigheid vervult. De rest van de cast bestaat uit onder meer Sebastian Stan, Toby Kebbell, Tatiana Maslany en Scoot McNairy, maar het script geeft geen van hen ruimte om wat van hun karakter te maken. Het is vooral een powerhouse optreden van Kidman, die na haar recente rollen in The Killing of a Sacred Deer en de HBO-miniserie Big Little Lies, bewijst dat ze één van de meest veelzijdige actrices in Hollywood is.
Destroyer is een degelijke misdaadthriller die vooral aantoont hoe veelzijdig en getalenteerd Nicole Kidman als actrice is. Regisseuse Karyn Kusama doet een dappere poging om de plot van de film gecompliceerd te doen lijken, door gebruik te maken van flashbacks en continue sprongen voor- en achteruit in de tijd te maken. Maar deze vertelstructuur dient vooral als foefje om de kijker op het verkeerde been te zetten, waarbij je verwacht dat het tot een grootse onthulling leidt die uiteindelijk niet helemaal komt. Kidman is echter in topvorm, als een gebroken geobsedeerde politieagente die op het randje van de afgrond staat, maar nog niet klaar is met haar traumatische verleden. De staat waarin zij verkeert behoeft weinig uitleg. Haar grauwe en onverzorgde verschijning zegt voldoende, en Kidman geeft haar karakter Erin Bell zowel een mate van kwetsbaarheid als onvermurwbaar mee. Ze zou op ieder willekeurig moment om kunnen vallen, maar je voelt ook dat ze nog onafgemaakte zaken heeft openstaan. Destroyer is een one-woman-show van Kidman, niets meer en niet minder.
Beoordeling
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.