Jamie en Sukie zijn geliefden wiens relatie uiteenvalt door het ontrouw van de ongeremde vrije geest Jamie. Nadat Sukie haar uit hun appartement heeft gegooid ontdekt Jamie dat Marion, een wat brave vriendin van haar met een wanhopige behoefte aan spanning, van plan is om een road trip te ondernemen naar Tallahassee, Florida. Jamie besluit zich bij haar aan te sluiten en de gaan voor hun geïmproviseerde road trip naar een ‘drive-away car service, waarbij iemand het transport kan regelen om hun voertuig van de ene naar de andere bestemming te brengen. Door een misverstand krijgen ze echter een auto toegewezen die iemand anders al had geboekt voor een trip naar Tallahassee.

De gebroeders Coen zijn een filmmakersduo die grote populariteit hebben verworven door hun eigenzinnige postmoderne misdaadkomedies als Raising Arizona, The Big Lebowski, Fargo en No Country For Old Men. De twee werken altijd zeer nauw samen en regisseren, produceren en schrijven hun eigen films. Echter, na hun The Ballad of Buster Scruggs in 2018 besloten de broers om, in elk geval voorlopig, hun samenwerking een halt toe te roepen omdat ze hun werk ook daadwerkelijk als werk waren gaan ervaren. Joel Coen pakte eerder de draad van het regisseren weer dan zijn broer, wat in 2021 resulteerde in het met lovende recensies ontvangen The Tragedy of Macbeth. Ethan Coen liet iets langer op zich wachten, maar kwam afgelopen jaar met Drive-Away Dolls, een film die hij schreef samen met zijn vrouw Tricia Cooke, welke de film ook monteerde.

De cast van de film is in elk geval weer goed gevuld, waarbij vooral de kleinere rolletjes opvallen. Zo zien we Pedro Pascal al vroeg voorbij komen in een clowneske opgerekte cameo. Ook is er ruimte voor Matt Damon, die met zijn talent en ervaring de naar verluid enkele opnamedag toch wist op te rekken naar een aardig en essentieel aandeel in de film. Ook is zangeres Miley Cyrus  te zien in wat gek videoclip-achtig rolletje. De echte hoofdrollen in de film zijn echter voor Margaret Qualley als de vrije geest Jamie en Geraldine Viswanathan als haar brave metgezel Marian. De liggen beide aan een uiteinde van een spectrum, wat uiteraard voor de nodige kolderieke situaties zorgt. De twee hebben een prima chemie en brengen hun rol met verve naar het scherm. Het zijn dan ook zeker niet de castprestaties waar de film tekort schiet.

Het grote euvel aan de film is namelijk het script. Werkelijk iedere scène draait om seks of uitgekauwde seksgrappen. Natuurlijk ligt onze grens als Hollanders daar ook heel anders dan over de grens, laat staan aan de overkant van de Grote Oceaan, maar het is te flauw voor woorden. Dat het plot, voor zover daar sprake van is, draait om een koffer met dildo’s zegt eigenlijk al genoeg. Drive-Away Dolls is zo’n film waarin je eigenlijk meer niveau hoopt te vinden. Maar eigenlijk is het behalve de sterke wisselwerking tussen de vrouwelijke hoofdrolspelers erg magertjes, zeker voor de doen van een Coen. Het enige wat echt overeind blijft is de sterke cinematografie en de vlotte montage. Verder is het toch vooral te hopen dat de broertjes snel weer hun inspiratie vinden om voor de dag te komen met een sterke film in hun kenmerkende stijl.

Extra’s: Met amper tien minuten is het een wat karige verzameling aan bonusmateriaal, een commentaartrack had bij een film als deze zeker niet misstaan.
· The Drive-Away Gang (03:11) Trica Cooke, regisseur Ethan Cohen en de drie vrouwelijke hoofdrolspeelsters van de film bespreken de opnames van de film en de opnames met Matt Damon voor een opnamedag.
· Drive-Away Dolls: and Ethan and Tricia Project (03:27) Cooke bespreekt hoe ze eerst de film als 20 jaar wilde maken, maar pas nu de tijd juist vond voor een project als dit. Daarnaast legt ze uit hoe ze eerst de titel voor de film bedacht voordat ze contact zocht met Cohen om de film verder uit te werken.
· Road Trip Essentials (00:57) Hoofdrolspeelsters Margaret Qualley en Geraldine Viswanathan maken in rap tempo lijst met spullen uit de film die in geen enkele road trip zouden misstaan.

Drive-Away Dolls is een matige sekskomedie uit de koker van de blijkbaar minst getalenteerde Coen broer, waarbij de film meer dan eens aanvoelt als een niet al te scherpe rip-off van hun eerdere en veel betere werk. Natuurlijk is het fijn om ook de andere Coen broer weer aan het werk te zien, zeker omdat vele kenmerkende elementen hier terugkeren. Zo zien we een rijk gevulde cast, worden diverse genres op de hak genomen en is de humor even zwart als bizar. Toch werkt het hier niet, net of het allemaal niet goed samenkomt. Met sommige flauwigheden, soms zelfs tegen het ordinaire aan, lijkt het alsof Ethan Coen een figuurlijke corrigerende tik van broerlief nodig mist. Het maakt van Drive-Away Dolls een aardige film die teveel blijft hangen in het ‘net niet’. Ook doet de film eigenlijk nergens eer aan het eerdere oeuvre van de Coens, en ondanks het geregeld aanwezige fijne gevoel van nostalgie en de fijne cast, lijkt het hier toch vooral op een kwalitatief ondermaatse imitatie.

Met dank aan Day One MPM en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.