Reed en Ben zijn al van kinds af aan bezig met een teleporteermachine. Ze presenteren de machine op school, maar de leraren hebben geen oog voor hun knappe stuk technologie. Maar dan worden ze benaderd door Dr. Franklin Storm. Hij toont direct interesse in het apparaat, waarna de teleporteermachine samen met Victor Von Doom, Johnny Storm en Sue Storm in een duurdere vorm wordt ontwikkeld. Het vijftal is er van overtuigd dat zij als eerste naar een andere dimensie geteleporteerd gaan worden, maar de leiding van het project wil daar getrainde NASA-specialisten voor inhuren. Oneens met dit plan besluiten Reese, Ben, Victor en Johnny om stiekem toch als eerste de reis te ondernemen naar een ander universum. Dat hadden ze misschien beter niet kunnen doen, want het gaat compleet mis. Ze weten ternauwernood terug te transporteren, maar ontdekken dan dat ze een gedaantewisseling hebben ondergaan en vreemde nieuwe krachten hebben gekregen.

Het lijkt de laatste jaren een hype: het produceren van een reboot van een film die amper tien jaar oud is. Was daar eerder een nieuwe Spider-Man film, vijf jaar na de teleurstelling van de derde film van Sam Raimi, dit keer doet men met Fantastic Four een duit in het zakje. Eerder zagen we tenslotte al verfilmingen in 2005 en 2007. Dit roept dan ook de vraag op of dit echt nodig is, want de voorgaande films zijn nauwelijks gedateerd te noemen. Feit is dat het flops waren en het lijkt dan ook vooral een wanhopige poging om nu wél succes te boeken. De eerste beelden waren veelbelovend en omdat films uit de Marvel-stal de laatste jaren een goede naam hebben opgebouwd was er goede hoop. Josh Trank neemt dit keer plaats op de regiestoel, maar dat geeft toch te denken. Trank regisseerde drie jaar geleden namelijk het zeer matige Chronicle. Maar ook dat lijkt een trend te zijn de laatste jaren, want onervaren regisseurs krijgen de grootste projecten in hun schoot geworpen. Of dat zo verstandig is is nog maar de vraag natuurlijk.

In de hoofdrol zien we Miles Teller als Reese Richards. Teller heeft bewezen dat hij een zeer goed en talentvol acteur is met zijn rollen in films als Whiplash en The Spectacular Now. Toch speelt hij ook met regelmaat in dubieuze miskleunen als bijvoorbeeld Two Night Stand en That Awkward Moment. In de laatstgenoemde film speelde Teller overigens al samen met Michael B. Jordan, die in deze film de rol van Johnny Storm speelt. Bovendien werkte Jordan eerder samen met regisseur Trank voor Chronicle. Jordan doet qua talent dan ook zeker niet onder voor Teller, kijk maar eens naar zijn fenomenale rol in het waargebeurde drama Fruitvale Station. De fantastische vier worden compleet gemaakt door Kate Mara en Jamie Bell, waarvan de laatste de status van kindsterretje goed heeft om weten te zetten naar een carrière als volgroeid acteur. Naast het viertal zien we Toby Kebbell in de rol van de beruchte Victor Von Doom. Hij is een wat onbekendere naam, maar speelde toch al in grote films als Dawn of the Planet of the Apes en Wrath of the Titans.

Als we kijken naar de film drijft al snel het eerste probleem boven, namelijk het verhaal. Dit steekt te ingewikkeld in elkaar en dat maakt het dat het verhaal onnodig lang gerekt wordt. De uitdieping van de personages nemen bijna vijf kwartier in beslag, wat natuurlijk belachelijk is bij een film die de twee uur niet eens weet te halen. De teleporteermachine komt zo uitgebreid aan bod, dat je intussen bijna zelf de machine had kunnen maken. De personages zelf zijn pas na ruim een uur voor het eerst in hun gedaanteverwisseling te aanschouwen en dat is zeer jammer, want een goede opbouw is natuurlijk erg belangrijk, maar wel als de film dat daarna nog even goed uitbetaald. Als een film Fantastic Four heet kom je voor die fantastische vier en niet voor hun normale persoontje en daarnaast is een flinke scheut actie gewenst.

Het houdt allemaal niet over. De eindeloos lange dialogen weten nergens te boeien, actie scènes worden niet goed uitgewerkt en de soundtrack is ook niet van het niveau dat we ondertussen gewend zijn. Wat dat betreft had de film een versnelling of twee vlotter gekund en mist het de jus. Die vinden we helaas ook niet terug in het slotakkoord, want ook het eindgevecht is ronduit teleurstellend te noemen. Hierdoor ontbreekt het de film aan elke vorm van spektakel, want ook de planeet in de andere dimensie is ronduit saai. Door deze saaiheid speelt het eindgeneriek zich op een grote kale vlakte af waarbij de vijand ook nog eens op een kinderlijk eenvoudige manier wordt verslagen. De CGI-effecten zijn daarentegen wel van hoog niveau, bijna een verrassing gezien de film gewoon in 2D te bekijken is in de bioscopen. Juist dit soort films zien we vaak in 3D en eerlijk gezegd zou ook deze film op papier gezien optimaal gebruik kunnen maken van het 3D-effect.

Fantastic Four is niet zo fantastisch geworden als de titel doet vermoeden. De film komt ontzettend traag op gang en neemt hierin veel te veel tijd om de personages uit te diepen, wat helaas niet op een boeiende manier wordt gepresenteerd. Dit leidt ertoe dat je het eerste uur snel verveeld zal raken. Degene die hoopt op een spetterend einde komt bedrogen uit, wat erin resulteert dat je vrijwel zeker teleurgesteld de zaal zal verlaten. Geluk hierbij is dat je niet de aftiteling hoeft uit te zitten, want dit is een van de weinige Marvel-films die geen scène na de credits bevat. Als we Fantasic Four in één woord mogen beschrijven: teleurstellend!