Tijdens het wereldkampioenschap voetbal in Zuid-Afrika van 2010 levert het Nederlands elftal een uitzonderlijk goede prestatie. Heel Nederland houdt zijn adem in op weg naar de finale van het prestigieuze toernooi. Het zorgt ervoor dat alle mensen die in Nederland wonen een eenheid worden, waarbij er elke gewonnen wedstrijd een steeds hechtere eenheid in de samenleving wordt gevormd. Het verhaal volgt verschillende mensen, van voetbalhaters tot de grootste Oranje supporters en hun belevingen tijdens het toernooi. Zo volgen we de eenzame Amsterdammer Henk, die na de dood van zijn vrouw alleen met zijn hondje achterblijft, die vreemd genoeg alle wedstrijduitslagen weet te voorspellen. Dit is maar een van de vele verhalen die de film aankaart, maar ze hebben allen een ding gemeen. Iedereen is gek van Oranje.

Acht jaar na het pijnlijke verlies in de finale van 2010, durft regisseur Pim van Hoeve het aan om een feelgood film rond deze legendarische sportgebeurtenis te maken. Maar hoe maak je van deze derde verloren WK finale nou een feelgood film? De timing van de release is op zich slim gekozen, maar door het missen van het aanstaande geeft het toch een wat extra wrange bijsmaak. Van Hoeve brengt ons een mozaïekfilm, waarbij er heel veel verhaallijnen door elkaar heenlopen. Dat is op zich een interessant uitgangspunt, al wordt het hier helaas op een wat chaotische en rommelige manier gepresenteerd. Zo zit je net lekker in het ene verhaal, wordt dit weer onderbroken voor een ander verhaal. Het is iets waar meer soortgelijke films onder leden en Gek van Oranje biedt ons dan ook niets dat we niet kennen. Toch is de film voor liefhebbers van Nederlandse komedie wellicht nog te pruimen.

Toch gaat het al vroeg in de film was. Zo zien we hoe een fictieve speler op de bank zit tussen diverse spelers uit 2010. Het zal een doorn in het oog zijn voor ieder die zoekt naar accuraatheid, zeker als blijkt dat juist dit een redelijke sleutelfiguur uit de film blijkt te zijn. De grootste domper is echter hoe goed Nederland zich wil voordoen in deze film. Natuurlijk blijft het film en moeten we alles ergens met een korrel zout nemen, maar de film pretendeert alsof het hele land samensmelt tijdens het voetbaltoernooi en dat we op dat moment toleranter waren dan ooit. Zo sluit Nederland een asielzoeker in de armen (die alle Nederlandse klassieke liedjes, inclusief het volledige Wilhelmus uit zijn hoofd kent), terwijl deze jongen amper een woord Nederlands spreekt. Ook zien we een Amsterdamse multiculturele buurt, waarbij iedereen volledig in oranje gekleed elkaar liefheeft en helpt. Het is allemaal erg roze kleurig en staat vrij haaks op de realiteit.

Het is een kleine greep uit de pijnpunten van het verhaal, dit ondanks dat de film zeker potentie had. Helaas laat de uitwerking te over. Waar de film wel pluspunten mee scoort is het camerawerk, waardoor de film soms door kan als veredelde VVV-spot waarbij we diverse stadslocaties en landschappen op een prachtige manier terugzien. Helaas stelt ook de cast teleur, iets wat op z’n minst opvallen is te noemen gezien het arsenaal aan normaliter prima acteurs en actrices. De enige uitzondering hierop is Ton Kas, die de rol van de eenzame Amsterdammer Henk neerzet. We kunnen niets anders stellen dan dat het volledig te begrijpen is dat de film in de bioscoop geen al te hoge ogen wist te gooien.

Extra’s: Naast een drietal trailers van andere releases van uitgever September Film, is er geen spoor van bonusmateriaal op de Blu-ray te vinden.

Gek van Oranje is fraai geschoten, maar kent een rommelig verhaal en een teleurstellende cast. Het toevoegen van fictieve voetballers aan de selectie van het Nederlands elftal in 2010 kunnen we nog door de vingers zien, maar het matige acteerniveau en vooral het vals voordoen van hoe tolerant en goed Nederland wel is werkt hier toch echt behoorlijk op de zenuwen. De manier waarop er, overigens veel te veel, verhaallijnen door elkaar heenlopen doet de film geen goed en zorgt voor een chaotisch geheel. Gezien het onderwerp had er echt veel meer in dit concept gezeten, maar de schrijvers verzuimen dit op een juiste manier uit te werken. Voor mensen die niet veel met voetbal hebben is de film misschien nog een leuke tussendoor komedie, maar voor ieder ander is het aan te raden de film te vermijden.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.