Door een traumatische ervaring uit zijn jeugd besluit Desmond Doss om nooit van zijn leven een wapen aan te raken. Als Desmond in 1942 besluit om het leger in te gaan om daar als hospik aan de slag te gaan, weigert hij dan ook om de verplichte schietoefeningen uit te voeren die hem opgedragen worden door zijn meerdere. Hiervoor wordt hij uiteindelijk berecht voor de krijgsraad, die besluit dat Desmond toch naar het front mag zonder wapens om zichzelf te kunnen verdedigen. Tijdens de slag om Okinawa ontpopt Desmond zich als een van de meest dappere mensen uit de Amerikaanse geschiedenis door ruim 75 soldaten van het slagveld te redden met gevaar voor eigen leven.

Als Mel Gibson op de regiestoel klimt, weet je op voorhand eigenlijk al dat je naar een bijzondere film gaat kijken. Wie herinnert zich niet films als het met Oscars overladen Braveheart en het uiterst aangrijpende The Passion of the Christ? De verwachtingen rond de verfilming van het bizarre verhaal rond soldaat Desmond Doss werden dan ook flink opgeschroefd. Ondanks dat de film niet teleurstelt, is de film helaas niet perfect. Dit heeft te maken met een aantal factoren die zich vooral aan het begin van de film afspelen. De rol van Doss wordt vertolkt door de getalenteerde acteur Andrew Garfield, die de meeste mensen vooral zullen herkennen van zijn rol als Peter Parker in de reboots van de The Amazing Spider-Man films. Garfield zet met zijn rol in Hacksaw Ridge misschien wel zijn beste prestatie neer uit zijn jonge carrière. Daarnaast is Hacksaw Ridge zo goed, dat het bijna een zekerheid lijkt dat de film zal meedingen voor de Oscars. Of de film ook daadwerkelijk in de prijzen zal vallen zal de toekomst moeten uitwijzen.

Zoals gezegd door de grootste smet op de film zich al vroeg in het verhaal voor. Vince Vaughn speelt de geharde drill sergeant Howell die er alles aan lijkt te doen om Desmond zo snel mogelijk het leger uit te werken. Dit gaat gepaard met het beledigen en het drillen van zijn hele peloton, iets dat verdacht veel lijkt op wat we eerder al zagen Stanley Kubrick’s meesterwerk Full Metal Jacket. Dat hier opzichtig is van afgekeken, samen met de miscasting van Vaughn als geharde drill sergeant zorgt voor een valse start. Maar ook de opbouw van de romantische verhaallijn tussen Desmond en zijn liefje Dorothy wordt teveel uitgesmeerd, waarbij je je op sommige punten zult afvragen wat de meerwaarde hier nou eigenlijk van is. Het zijn relatief kleine zaken, maar wel zaken die Hacksaw Ridge ervan weerhouden een echt meesterwerk te zijn. Gelukkig wordt Desmond dan naar het front gestuurd en breekt de hel letterlijk los.

Zelden wist een regisseur de Tweede Wereldoorlog zo intens, hard en rauw in beeld te brengen. De lappen vlees vliegen je om de oren en de pure waanzin van oorlog wordt op bizarre manier naar het scherm toe vertaald. De film wordt op sommige punten zo verschrikkelijk hard, dat je je bijna af gaat vragen of je niet naar een horrorfilm zit te kijken. De tot lafaard uitgeroepen Desmond ontpopt zich tussen al het geweld als een ware held en na een heftige slag blijft Desmond alleen achter op de clif van Hacksaw Ridge, om hier te zoeken naar overlevenden. Het is bijna ondenkbaar hoe Desmond dit voor elkaar heeft gekregen, maar Gibson weet een prachtig beeld te scheppen over de heldhaftige daden van Desmond Doss. Een voor een weet hij in zijn eentje zo’n 75 zwaargewonde soldaten naar beneden te hijsen, terwijl de vijand op het slagveld overlevenden aan het executeren is. Wat hierbij in het voordeel van de film spreekt, is dat Gibson weet te vermijden dat we naar een propagandafilm voor Amerika zitten te kijken. Iets wat valt te prijzen.

Hacksaw Ridge opent traag en zoet, maar ontpopt zich in de tweede helft tot een uiterst gewelddadige oorlogsfilm. Misschien had de opleiding die Desmond in het leger kreeg iets beter in beeld gebracht moeten worden, al ligt veel hiervan ook aan de compleet miscastte Vince Vaughn. Maar als het verhaal zich verplaatst naar Hacksaw Ridge, ontpopt de film zich tot een ijzersterke film. Het verhaal waarop de film gebaseerd is dan ook niet minder dan indrukwekkend. Op papier is het misschien bijna onwerkelijk dat één man 75 van zijn maten wist te redden uit de pure hel, zonder ook maar een schot te lossen. Maar deze film van Mel Gibson slaagt hier met vlag en wimpel en oogt uiterst realistisch. Wel behoorlijk hard, want je zal over een sterk maag moet beschikken bij het kijken van deze film. Of de film ook echt de klassieker status zal verwerven is nog maar de vraag, maar dat de film op zijn minst indrukwekkend en zeer bijzonder genoemd mag worden is een ding dat als een paal boven water staat.