Nadat Tree in een tijdlus belandde en zodoende vele malen dood stierf, om vervolgens de volgende dag weer wakker te worden om de dag opnieuw te beleven, vond ze uiteindelijk haar moordenaar. Het lijkt het erop dat het leven weer normale vormen heeft aangenomen en samen met haar vriend Carter heeft ze de draad weer opgepakt. Maar als Carters huisgenoot Ryan uit het niets te maken krijgt met een terugkerende dag, waarbij ook hij elke keer weer door een gemaskerde moordenaar vermoord wordt, lijkt de nachtmerrie weer van voor af aan te beginnen. Tree besluit hierop om Ryan te helpen, omdat ze denkt te weten wie de moordenaar is en hoop daarmee de tijdlus te doorbreken. Maar dan komt ze erachter wat de tijdlus veroorzaakt en lijkt deze net iets anders in elkaar te steken dan ze aanvankelijk had gedacht.

In 2017 kwam regisseur Christopher Landon op de proppen met Happy Death Day, een film waarin een studente vast komt te zitten in een tijdlus die ze moet zien te verbreken door haar gemaskerde moordenaar te vinden. Op zich niets nieuws onder de zon, want dit concept hadden we al vele malen eerder gezien in films als Groundhog Day en Edge of Tomorrow. Het leek er op voorhand dan ook op dat de film een slap horror-aftreksel zou gaan worden. Maar de film deed het verrassend genoeg zeer aardig en was bovendien zeer vermakelijk te noemen. Een vervolg kon dan ook niet uitblijven en de voltallige cast en crew van het eerste deel keert hiervoor terug; wel zo fijn voor de continuïteit. Maar hoe ga je een vervolg vastplakken aan een film die al over herhaling gaat, zonder dat je daarbij in herhaling gaat vallen?

Wonderbaarlijk genoeg komen de makers opnieuw met een alleraardigst concept om dat te ondervangen. Het is misschien wederom niet super origineel allemaal, maar de uitwerking is verdienstelijk en knoopt bovendien een hoop losse eindjes van zijn voorganger aan elkaar. Uitgangspunt is dit keer dat Tree de draad weer heeft opgepakt, maar dit keer Ryan, de Aziatische kamergenoot van haar liefje Carter, vast komt te zitten in de tijdlus. Tree is dit eerste deel van de film vrijwel afwezig en het lijkt er even op dat je naar een herhaling van zetten zit te kijken, waarin dit keer simpelweg iemand anders de klos is. Dit verandert als Tree zich met alle gaat bemoeien en ontdekt wat de oplossing gaat zijn om de tijdlus te doorbreken.

Toch wordt het allemaal pas echt leuk als de oplossing daar lijkt, maar Tree ook weer wordt teruggeslingerd naar haar tijdlus. Het resulteert in een Back to the Future 2-achtige setting, iets wat met enige zelfspot letterlijk wordt aangehaald wordt de personages in de film. Ze ontdekt al snel dat er dingen zijn veranderd en dat de uitkomst van wat we in de eerste film zagen heeft beïnvloed. Het is allemaal leuk gevonden en best goed in elkaar gezet. Het is dan ook jammer om te zien dat het horrorgehalte van de eerste film plaats heeft gemaakt voor een flinke dosis humor, waardoor de spanning dit keer ver te zoeken is. Toch is het leuk om te puzzelen hoe de vork nou werkelijk in de steel zit en dat zorgt ervoor dat ook dit gevolg best weer geslaagd is te noemen.

Extra’s: Naast de film is er op de Blu-ray release nog wat ruimte gemaakt voor bonusmateriaal. Heel veel is het helaas niet, iets meer dan tien minuten, maar beter iets als niets.
· Gag Reel (02:35) De welbekende bloopercompilatie.
· Deleted Scene (02:15) Een verwijderde scene uit de film.
· The Never-Ending Birthday (02:46) Een featurette waarin zowel terugkerende als de nieuwe acteurs aan bod komen. Daarnaast aandacht voor hoe het idee voor dit vervolg tot stand kwam.
· Web of Love: Tree’s Nightmare (01:33) De relatie van Danielle en Carter’s in de film wordt onder de loep genomen, met vooral veel aandacht voor de frustratie voor Carter.
· Multiverse 101 (02:04) De hoogtepunten van de tijdloopscènes en bijbehorende details hiervan.

Happy Death Day 2U is een alleraardigst vervolg geworden, waarin de spanning helaas ver te zoeken is. Net als zijn voorganger moet ook dit vervolg het niet hebben van het meest originele concept, maar het is de makers wel gelukt om dusdanige aanpassingen te maken dat het een zeer vermakelijk geheel oplevert. Want ja, je belandt wederom in een tijdlus, maar alles zit net iets anders in elkaar dan je aan het begin zou denken. Het eerste half uur neig je bijna de hoop al op te geven, maar dan is er opeens een toch wel leuke twist. Het zorgt ervoor dat je net als bij de eerste film kan meepuzzelen hoe de vork nou in de steel zit. Echt verrassend is het allemaal niet en ook de horror blijft uit, maar de humor is redelijk gevat en geslaagd. Het plezier dat cast en crew hebben spat dan ook van het scherm af en dat maakt het dat dit vervolg erg leuk is om naar te kijken. Een nieuw vervolg lijkt haast geen verstandige zet, maar goed dat Om er nog een derde deel uit te gaan persen zou geen verstandige zet zijn, maar goed, dat werd op basis van dit vervolg ook een beetje verwacht en dat pakte beter uit dan op voorhand werd verwacht.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Picture Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.