Agent 47 is een hypermoderne geperfectioneerde huurmoordenaar die vernoemd is naar de laatste twee cijfers van de barcode die in zijn nek staat. Na 46 mislukte genetisch gemanipuleerde agenten is hij beter, sneller en effectiever dan zijn voorgangers. Er is echter een multinational die het geheime verleden van agent 47 kent en met die kennis willen ze een leger van nog intelligentere en snellere agenten vormen om zo de macht over de wereld te kunnen krijgen. Er is echter een jonge vrouw, Katia, die in staat is om dit bedrijf ten val te brengen. Tijdens hun samenwerking komt agent 47 achter zijn afkomst en samen met Katia begint een onvergetelijk gevecht tegen hun grootste vijand.

In 2000 ontwikkelde het Deense bedrijf IO Interactive de succesgame Hitman dat ging over Agent 47. Agent 47 was een huurmoordenaar die in dienst is voor de ICA (International Contract Agency). Zeven jaar later werd er een heuse film van de succesvolle game gemaakt die onder de naam Hitman uitkwam. De film was een aardig succes en werd redelijk goed ontvangen door de fans. Nu, acht jaar later, is er de reboot van regisseur Aleksander Bach. Bach maakt zijn regiedebuut met deze film en de trailer was al veelbelovend. Natuurlijk moet je als regisseur ergens beginnen, maar Bach wil het direct groots aanpakken. Of dat een slimme zet is, is natuurlijk nog maar devraag. Hitman: Agent 47 is namelijk niet de meest geweldige film die we ooit zagen.

Het verhaal zit simpel gezegd zwak in elkaar. Natuurlijk was de verwachting niet dat er een Oscarwaardig verhaal in zou zitten, maar zelfs in een gameverfilming als Hitman had veel meer in kunnen zitten. Naast het feit dat Agent 47 bijna de hele film inslowmotion komt aanlopen, iets wat er natuurlijk wel weer erg cool uit ziet, had er toch wel iets meer diepgang in de productiemogen zitten. Hierdoor wordt de film op veel punten oppervlakkig, maar de vele actiescènes maken dan toch wel weer een hoop goed. Dit begint al direct als de film opent. Een wilde achtervolging waarbij technische snufjes worden gebruikt en er direct mensen door het hoofd geschoten worden doet de verwachting direct stijgen. Hierna baant Agent 47 zich schietend een weg naar buiten en dat gebeurd natuurlijk op de meest inventieve manieren. Deze scènes zorgen er dan wel direct voor dat de vaart goed in de film blijft zitten.

In de rol van Agent 47 zien we de Britse acteur Rupert Friend. Friend speelde onder andere al mee in Pride & Prejudice en The Young Victoria. Velen zullen hem misschien nog het meest herkennen uit de serie Homeland, waar Friend de rol vertolkt van Peter Quinn. De bekendste naam is echter die van Zachary Quinto, die veel faam kreeg na zijn rollen in de serie Heroes en natuurlijk de nieuwe Star Trek-films. Naast dat Quinto een charismatische uitstraling heeft is hij ook nog een begenadigd acteur. In Hitman: Agent 47 neemt hij de rol van John Smith voor zijn rekening en gezegd moet worden dat Friend en Quinto de enige acteurs in deze productie zijn die een krappe voldoende weet te scoren. De rol van Katia wordt gespeeld door Hannah Ware die wel eens betere rollen heeft gespeeld. Zo was ze onder andere te zien in films als Oldboy en Shame.

Cinematografisch zit de film best goed in elkaar. De meeste van dit soort films gebruiken schokkerige beelden waar je bijna misselijk van wordt, maar Hitman: Agent 47 gaat daar prima mee om. De actiescènes zijn flitsend gefilmd en doormiddel van bepaalde beeldschakelingen maakt het gelukkig wel een prettige kijkervaring. De film bevat ook een goede score die gecomponeerd is door Marco Beltrami. Beltrami verzorgde in het verleden ook al erg goede soundtracks voor films als I, Robot, Scream en natuurlijk The Hurt Locker. Door deze punten scoort de film dan ook net een krappe voldoende, alleen zal Hitman: Agent 47 zeker geen film zijn die je erg lang zal bijblijven. En dat is zeker erg jammer want er had veel meer in gezeten. Voor degene die de Agent 47 uit de gamereeksverwacht zal helaas wel van een koude kermis thuiskomen.

Hitman: Agent 47 is hersenloos popcornvermaak dat maar net overeind gehouden wordt door twee acteurs, de cinematografie en een geweldige soundtrack. Het verhaal is ronduit zwak en de echte vijand lijkt op de achtergrond een bijrolletje te spelen. De actie is wel erg goed en dat zorgt er dan ook voor dat de film een moordend tempo heeft. Met een speelduur van ruim anderhalf uur duurt de film dan ook niets te lang en gelukkig krijg je ook nergens het gevoel dat je je echt verveeld hebt. Een tripje naar de bios is misschien wat overbodig, maar met je vrienden, een grote bak popcorn en een heerlijk biertje erbij is de film zeker wel te genieten. Zoek je naar een toch iets intelligentere film? Dan is het aan te raden om voor een andere film te kiezen.