John Wayne Cleaver is een eigenaardige tiener, die in zijn vrije uurtjes zijn moeder helpt bij haar werkzaamheden in een mortuarium. Hier krijgen ze slachtoffers binnen die door een raadselachtige moordenaar zijn vermoord, waarna de organen als trofee zijn verwijderd. Als John steeds verder gefascineerd raakt door de moorden, is het lastig voor hem om zich niet nog verder onder te dompelen in de zaak. Hij besluit om de moordenaar te traceren, in een poging zijn beweegredenen te kunnen doorgronden. Maar hoe meer John verwikkeld raakt in zaak, hoe vreemder de zaak wordt. Uiteindelijk moet John de moorden zo snel mogelijk zien te stoppen, voordat hij zichzelf verder verliest. Dit lijkt mis te gaan als John een unieke band met de verdachte creëert.

Regisseur Billy O’Brian komt met een ingetogen werkje dat zichzelf mengt in het b-film segment in de filmwereld. Met een zeer beperkt budget wist hij Christopher Lloyd te strikken voor een van de rollen. Lloyd is natuurlijk vooral bekend als Doc Brown uit de Back to the Future-reeks. Dat hij zich verbond aan de film is niet eens zo gek, want op het eerste gezicht kent de film een interessant verhaal. Daarnaast zet de jonge Max Records een knappe rol neer als tiener met moorddadige neigingen. Het zijn dan ook vooral Lloyd en Records die er, met een goede chemie en degelijk acteerwerk, voor zorgen dat de film te pruimen is. Natuurlijk moet je hierbij het beperkte budget in ogenschouw nemen, maar bepaalde dialogen zijn om te huilen zo slecht en soms lijkt het alsof er acteurs zijn weggetrokken uit plaatselijke parktheater met beginnende acteurs.

De setting van de film voelt erg Brits aan, al speelt de film zich af in de Verenigde Staten. Toch zou je bijna denken dat de film beter tot zijn recht had gekomen als de makers de film hadden gesitueerd in Groot Brittannië. Toch zit het qua camerawerk en sfeer, mede ondersteund door de prettige soundtrack, wel goed met de film. Toch faalt de film als horrorfilm. Soms krijg je zeker een wat onbehaaglijk gevoel, maar dat is vooral te danken aan de thrillerelementen van de film. Met een iets groter budget en wat betere acteurs had de film wellicht wel kunnen imponeren. Naast het acteerwerk heeft de film namelijk vooral te kampen met het feit dat we hier te maken hebben met een vrij saaie film.

Er wordt een poging gedaan tot uitdieping van het karakter van John, maar dit is te nadrukkelijk aanwezig en slaagt dus maar deels. Amper een half uur in de film slaat de verveling toe en zal de blik van menig kijker afdwalen richting zijn of haar mobiele telefoon. Dat je na tien minuten geestelijke afwezigheid de draad moeiteloos weer op kan pakken zegt hierbij genoeg. Het is dan ook knap dat de makers je richting het einde toch meer dan eens op het verkeerde been weten te zetten. Bij de verrassende ontknoping moet je dan ook direct constateren dat hier een veel interessantere film in had kunnen zitten, die zeker verrassend uit de hoek had kunnen komen. Dit zelfs met het budget waar de makers mee moesten werken. Hierdoor laat de film zijn kijkers achter met een vrij onbevredigend gevoel.

Extra’s: De dvd bevat naast de hoofdfilm geen bonusmateriaal.

I Am Not A Serial Killer is in basis een interessante thriller, waarbij de enorme trage en weinig interessante stukken ervoor zorgen dat je je interesse verliest. De film kan gelukkig rekenen op op een lekker sfeertje en wisselwerking tussen Christopher Lloyd en Max Records, die de film naar een krappe voldoende weten te trekken door hun puike acteerprestaties en onderlinge chemie. Voor de rest is I Am Not A Serial Killer vooral een film waar je je doorheen moet worstelen, waarna het einde nog best verrassend en origineel uit de hoek weet te komen. Toch is de weg hier naar toe veel te lang en matig. Het maakte I Am Not A Serial Killer tot een weinig memorabele film, die dan wellicht niet slecht te noemen is, maar veel te laat op gang komt om de verrassend climax eer aan te doen. 

Met dank aan Source 1 Media voor het recensie-exemplaar.