Het is 27 jaar nadat de Losers Club de kwaadaardige Pennywise heeft verslagen. Bill, Beverly, Ben, Richie, Mike, Eddie en Stanley zijn niet langer de losers van weleer en leiden allen hun eigen leven en hebben elkaar al jaren niet meer gezien. Hier komt verandering in als Mike, de enige van de groep die in hun geboortestad is blijven wonen, contact opneemt met de rest van de club en hun wil houden aan het pact dat ze ooit sloten. It is namelijk teruggekeerd om Derry opnieuw te terroriseren. Met de kennis van wat hen overkomen is in het verleden moeten de losers van toen elk hun diepte angsten overwinnen om Pennywise voor eens en altijd te vernietigen. Maar Pennywise is nadat hij 27 jaar geleden werd verslagen gemotiveerder, gevaarlijker en vooral dodelijker dan ooit in zijn jacht op wraak.

In 1990 werd Stephen King’s It vertaald naar een televisieserie. Deze bleek zeer succesvol, wat vooral ook te danken was aan de briljante rol van Tim Curry als de moordzuchtige ‘Pennywise the Dancing Clown’. Toch was de serie op sommige vlakken flink gedateerd geraakt. Voor de liefhebbers was het dan ook goed nieuws dat in 2017 het eerste deel van een vers tweeluik in de bioscoop verscheen. Leuke bijkomstigheid is dat deze eerste film exact 27 jaar na het verschijnen van de miniserie werd uitgebracht, dezelfde tijd die tussen het verslaan en terugkeren van Pennywise zit. De makers kozen bij deze remake overigens voor een andere benadering dan de makers van de miniserie destijds. Zo ligt de focus bij It Chapter One eigenlijk enkel op de eerste ontmoeting van de de Losers Club met Pennywise, waar dit in de serie afgewisseld werd met de volwassen jaren. Maar de film bleek succesvol, en Skarsgård werd omarmd als de nieuwe Pennywise, en dat schroefde de verwachtingen voor de tweede film nog wat verder op. Het was even twee jaar wachten, maar eindelijk is het dan zover.

Andy Muschietti neemt opnieuw de regie op zich en dat komt de stijl en continuïteit van het tweeluik flink ten goede. Hierdoor kan Chapter One en Chapter Two dus eigenlijk gewoon als één lange film zien. Het is overigens maar de vraag wie de films zo zal zien, want de speelduur is flink slikken; waar de complete mini-serie drie uur beslaat, duurt dit tweede bedrijf bijna net zo lang. Des te opvallender is het dat Muschietti na het bekendmaken van de speelduur direct aangaf dat er sowieso nog een extended cut van de film gaat komen. Of het daadwerkelijk zover gaat komen is nog maar de vraag, want dit zei Muschietti ook na de eerste film en tot op heden hebben we daar niets meer van vernomen. Wat opvalt aan deze Chapter Two is dat de cast een flinke upgrade heeft gekregen, niet alleen in kwaliteit, maar ook in kwantiteit. Zo zijn er naast de terugkerende personages uit de eerste film voor ieder personages ook volwassen versies gecast. Het zorgt ervoor dat we grote namen als Jessica Chastain en James McAvoy terugzien in deze film.

De film opent direct sterk met de terugkeer van Pennywise en het zal de kenners positief stemmen dat men zeer trouw blijft aan het boek. Als Mike Hanlon de rest van de Losers Club terughaalt naar Derry om het gevecht opnieuw aan te gaan met It met de nodige bravoure op cinematografisch vlak. Zo zien we een prachtige overgang van een sterrenhemel naar een puzzelstuk. Wat ook opvalt is dat makers goed hebben gekeken naar de mini-serie. Zo is de scène in het Chinese restaurant bijna een op een overgenomen, iets wat waarschijnlijk ook de beste keuze is geweest. In het vervolg van de film zien we Pennywise in vele gedaantes, waarbij niet alle gedaantes altijd even goed uit de verf weten te komen. Dit was eerder al een punt van kritiek bij de eerste film en ondanks dat de computereffecten hier over het algemeen genomen een stuk beter zijn dan in de eerste film houdt het allemaal niet over. Het is er mede voor verantwoordelijk dat het gevecht tegen Pennywise op zich erg goed is verfilmd, maar juist een cruciale scène nog slechter uitgewerkt is dan in de mini-serie. Bijzonder spijtig, zeker als de makers na deze finale nog wat te lang doorpruttelen met een gezwijmel en liefde naar elkaar toe.

It Chapter Two raakt direct vanaf de eerste minuut de juiste toont, maar lost de verwachtingen niet helemaal in. De film opent sterk als Pennywise na 27 jaar weer voor dood en verderf zorgt in Derry en het is fijn om te zien dat de film zeer getrouw is gebleven aan het boek. Toch missen er wel een aantal stukken missen, waarbij het te hopen is dat deze nog eens te zien zullen zijn in een extended version. Het is jammer dat er teveel tijd wordt uitgetrokken voor de nasleep, die zeker een kwartier korter had gekund. De film is ondanks zijn gebreken echter een zichtbare vooruitgang op de mini-serie, heeft een sterke cast, goeie schrikmomenten en leuke ‘easter eggs’ die door de hele film heen verstopt zitten. Kers op de taart wat dat betreft is de cameo van ‘The King of Horror’ himself. Verder is deze remake van It, zeker nu je het tweeluik een beetje bekijkt als een geheel, gewoon erg goed uitgewerkt en geslaagd te noemen.