Er is iets vreemd aan de hand in het stadje Derry. Al decennia lang verdwijnen er kinderen op de meest onverklaarbare wijze. Een groepje van zeven kinderen, die bekend staan onder de naam “The Losers Club”,  krijgen de schrik van hun leven als ze oog in oog komen te staan met hun grootste nachtmerrie; Pennywise de clown. Pennywise zorgt al jaren voor dood en verderf in het kleine stadje. De kinderen moeten nu een manier zien te vinden om Pennywise voor eens en voor altijd te stoppen, maar dat is nog niet zo makkelijk. 

In 1990 besloot Warner Brothers de succesvolle novelle te laten verfilmen van horrorkoning Stephen King. In twee afleveringen van ruim anderhalf uur verwierf de miniserie over de moordlustige clown Pennywise een soort cultstatus. Nog steeds weet deze serie mensen de stuipen op het lijf te jagen, dus vond regisseur Andres Muschietti het tijd om een volledige bioscoopfilm rond de moordzuchtige clown uit te gaan brengen. In eerste instantie werd dit niet met gejuich ontvangen door de fans, maar na het zien van de eerste beelden werd men toch erg nieuwsgierig. De rol van Pennywise wordt dit keer gespeeld door Bill Skarsgård, iets dat tot nu toe één van de meest intensieve rollen uit zijn carriere bleek te zijn. De vraag is natuurlijk of Skarsgård de briljante vertolking van zijn voorganger Tim Curry kan doen vergeten. Een bijna onmogelijke taak, hoewel Pennywise er enger uitziet dan ooit natuurlijk. Met angst en beven kijken we toe, want wie herinnert zich nog de verschrikkelijke vertolking van Freddy Kreuger in de remake van A Nightmare on Elm Street door Jackie Earle Haley? Toch weet Skarsgård zeker te imponeren als Pennywise wat direct in het voordeel spreekt van de film, maar weet de rest van de film ook net zo te imponeren als dat Skarsgård weet te doen?

Het originele verhaal speelt zich af in 1959, maar voor deze verfilming is de setting verplaatst naar 1989. Een eventueel vervolg, mocht die er komen na een succesvolle zege aan de boxoffice, zal zich dus in 2016 af moeten gaan spelen, aangezien de horror-clown iedere 27 jaar ten tonele verschijnt. Daarmee wijkt de film al op één punt af van zijn bronmateriaal, maar hoe getrouw is de film verder in vergelijking met het boek van King? De basis is in ieder geval hetzelfde gebleven, maar regisseur Muschietti heeft er toch zijn eigen draai aangegeven. Zo is de schakeling tussen volwassen en kinderversies van personages niet meer aan de orde en concentreert het verhaal zich enkel op de jonge versies, waarbij je je kan afvragen wat lekkerder wegkijkt. Daarnaast heeft ook Pennywise meer schermtijd gekregen dan de mini-serie of het boek, wat resulteert in een redelijk onderhuidse spanning aangezien het nooit duidelijk is wanneer de clown precies ten tonele verschijnt. Een hoop jumpscares zijn het gevolg, al zal de doorgewinterde horrorliefhebber er niet warm of koud van worden. Wat dat betreft hadden die momenten iets beter uitgewerkt kunnen worden. Nou was dat ook al een puntje van kritiek bij de mini-serie, maar de film heeft gelukkig een gouden troef in handen: Bill Skarsgård. Waar Tim Curry het mikte op de meer grappige Pennywise, is de Pennywise van Bill Skarsgård een totaal gestoorde en vooral angstaanjagende ervaring geworden.

Gelukkig concentreert de film zich vooral op The Losers Club, maar heeft de regisseur het niet aangedurft om het best wel ongemakkelijke plot uit het boek over het proberen te verslaan van Pennywise in de film te stoppen. Aan de ene kant heel begrijpelijk en de liefhebbers van het boek zullen direct begrijpen waar het over gaat. Toch weten de makers hier wel goed omheen te werken en er een prima twist aan te breien. De kinderen spelen stuk voor stuk erg goed in de film. Er is natuurlijk goed nagedacht over de casting en dat betaald zich in It dan ook absoluut uit. Vooral de bijrol van de piepjonge Jackson Robert Scott als Georgie valt direct op. Eén van de minpunten is dat de film misschien een beetje te lang duurt met zijn zeer ruime twee uur. Sommige stukken in de film hadden flink ingekort mogen worden en bepaalde scenes hadden misschien zelfs geschrapt kunnen worden, want op bepaalde punten raak je een klein beetje verveeld door saaie scenes die compleet niets toevoegen aan de film. Misschien had deze tijd beter tot zijn recht gekomen als de regisseur de karakters iets meer had uitgediept, maar echt storend werkt dit gelukkig niet. Het zorgt er vooral voor dat de eerste helft van de film een beetje doorbijten is.

In de tweede helft van de film gaan echter alle remmen los. Waar de miniserie nog redelijk gekuist en tam bleef, hebben we hier toch zeker met een echte horrorfilm te maken, die de nodige expliciete scenes kent. Dit wordt aan het begin van de film overigens al flink duidelijk in de beroemde scene waarin Georgie met zijn bootje door Pennywise wordt gepakt. Maar ook het karakter van Beverly Marsh is flink onderhanden genomen, waardoor dit karakter wel meer getrouw is aan het boek dan het karakter in de miniserie. Wat echter wel erg storend werkt is het expliciete taalgebruik in de film. Waar dit uiteindelijk voor nodig is geweest blijft een klein mysterie. Het zal misschien zijn geweest om de grappen en grollen wat beter uit de verf te laten komen en om de relatie tussen de jongens en Beverly wat meer kracht bij te zetten. Uiteindelijk houden we een zeer geslaagde film over die meer pluspunten heeft dan dat hij minpunten kent. De punten waar de miniserie zo gruwelijk de fout mee in ging, worden in de film gecorrigeerd en vooral als clowns je de stuipen op het lijf jagen, zal deze versie van It een zeer ongemakkelijke rit gaan worden.

It is een meer dan geslaagde film geworden die op veel punten de hooggespannen verwachtingen zeer zeker inlost. Pennywise is enger dan ooit en wordt op een vooral akelige manier neergezet door Bill Skarsgård. Misschien is de film dan wel niet helemaal getrouw aan het boek van Stephen King, maar regisseur Andres Muschietti heeft het op een prima manier een eigen draai gegeven die erg goed uit de verf weet te komen. Dat de film zich vooral concentreerd op de kinderen van The Losers Club valt te prijzen, hoewel het ene karakter wat meer wordt belicht dan het andere. Vooral de tweede helft van de film is genieten geblazen, want hier gaan alle remmen los en de doorsnee bioscoopbezoeker zal zich van tijd tot tijd flink het apenlazarus schrikken. Het uitkijken naar het tweede deel is dan ook begonnen, alleen is het nog wel de vraag wanneer deze precies gaat komen. Voor nu komt It goed uit de startblokken en kunnen we spreken over een zeer geslaagde verfilming van één van de beste boeken die horrorkoning Stephen King ooit schreef.